Ευγενία Μανωλίδου: Θα ήθελα να χαρίσω ένα ακόμη παιδί στον Αδωνη

Η κυρία υπουργού σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση

Το σπίτι της Ευγενίας Μανωλίδου και του Αδωνι Γεωργιάδη είναι μια μονοκατοικία στα Μελίσσια που αποπνέει γούστο και οικογενειακή ζεστασιά. Τα αναμμένα κεράκια είναι διάσπαρτα στο  σαλόνι, ένα ψηλό χριστουγεννιάτικο δένδρο -κοντά στην είσοδο- δίνει μια εορταστική νότα, όπως άλλωστε και κάποιες μελωδίες που ηχούν διακριτικά σε ολόκληρο τον χώρο....
«Είμαστε άνθρωποι που αγαπάμε το σπίτι μας», με διακόπτει την ώρα που βυθίζομαι σε έναν από τους αναπαυτικούς καναπέδες. «Σε κάποιους δίνεται μια λανθασμένη εντύπωση ότι βρίσκομαι συνεχώς στη δίνη μιας έντονα κοινωνικής ζωής. Κάθε άλλο… Υπάρχουν μεγάλες περίοδοι της ζωής μου που αποφεύγω τις εξόδους προτιμώντας κάποιου είδους απομόνωση όπου διαβάζω βιβλία και συνθέτω μουσική».

Ο μικρός γιος της Περσέας μπαίνει φουριόζος από το σχολείο και η Ευγενία τρέχει δίπλα του για να τον αγκαλιάσει και του ψιθυρίσει συνωμοτικά στο αφτί: «Το γράμμα που άφησες κάτω από το δένδρο δεν υπάρχει πια. Φαίνεται ότι το πήρε ο Αϊ-Βασίλης». 

-Πόσο άλλαξε την καθημερινότητά σας το γεγονός ότι ο Αδωνις έγινε υφυπουργός;

Η ζωή μέσα στο σπίτι δεν άλλαξε σε πολλά. Τα παιδιά κάνουν τα ίδια πράγματα που έκαναν, και εγώ με τον Αδωνη εξακολουθούμε να έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις που είχαμε και παλαιότερα. Εκείνο που άλλαξε και προς το καλό και προς το κακό είναι μικρές καθημερινές λεπτομέρειες: τo σπίτι φρουρείται όλο το εικοσιτετράωρο και όλοι νιώθουμε περισσότερο ασφαλείς. Από την άλλη, νιώθω σχετικά δυσάρεστα όταν τα πρωινά που πάω τα παιδιά στο σχολικό πρέπει να είμαι καλύτερα ντυμένη και περισσότερο περιποιημένη. Παλαιότερα έβγαινα πιο ατημέλητη και επομένως αισθανόμουν πιο ελεύθερη.

-Το σπίτι βλέπει τον Αδωνη; 

Παρόλο που ο Αδωνις δούλευε πάντα πολύ, το να φεύγει τόσο νωρίς το πρωί και να γυρίζει τόσο αργά το βράδυ είναι για εμάς πρωτόγνωρο. Τον τελευταίο καιρό μας λείπει κι αυτό είναι επώδυνο για όλους μας. Το κατανοούμε όμως μια και υπάρχουν πια άλλου είδους υποχρεώσεις.

-Τα προβλήματα της χώρας «εισβάλλουν» στο σπίτι ή μένουν στο χαλάκι της εξώπορτας; 

Η περίοδος που διανύει η χώρα μας είναι εξαιρετικά δύσκολη και σε κάποιους ανθρώπους έχει πέσει το βάρος να διαχειριστούν πολύ κρίσιμα πράγματα. Παρόλο που ο Αδωνις αποφεύγει να μιλά εντός του σπιτιού για τα κακώς κείμενα αυτού του τόπου, αισθάνομαι ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που τον στεναχωρούν, τα οποία μαθαίνω συνήθως ακούγοντάς τον να μιλά με συνεργάτες του στο τηλέφωνο. Τότε ρωτώ περισσότερα όχι απλώς για να ξέρω τι συμβαίνει αλλά γιατί διαισθάνομαι την ανάγκη του να μιλήσει σε κάποιον.

-Οταν πρωτομπήκε στην πολιτική, μπορούσες να τον φανταστείς σε υπουργικό θώκο; 

Με τίποτα! Φαντάσου ότι όταν πρωτογνωριστήκαμε δεν ήταν καν πολιτικός. Ενα-ένα μου τα ξεφουρνίζει… Ισως γι’ αυτό στα τόσα χρόνια κοινής συμβίωσης δεν έχει βαρεθεί ποτέ ο ένας τον άλλον!

-Δεν σε προβλημάτισε το γεγονός ότι αναλαμβάνει σε μια εποχή κατά την οποία οι πολιτικοί είναι γενικώς απαξιωμένοι; 

Ο Αδωνις θέλει να κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει τη χώρα. Αυτός ήταν και ο λόγος που μπήκε στην πολιτική. Οποιαδήποτε θέση ευθύνης και να του δοθεί θα την φέρει εις πέρας με πάρα πολύ καλά αποτελέσματα γιατί είναι εντελώς ανιδιοτελής. Βοηθάει πολύ κόσμο χωρίς κανένα απολύτως προσωπικό όφελος. Αν θες την άποψή μου, ο σύζυγός μου θα βγει από την πολιτική οικονομικά και ψυχικά ζημιωμένος.

Πρώτο Θέμα