Τσίπρας: Ο «μικρομέγαλος» καιροσκοπισμός χωρίς όρια και αναστολές

Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου

Η πρόταση του Τσίπρα για να αναλάβει ο Γεράσιμος Αρσένης τη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού έχει όλα τα πολιτικά χαρακτηριστικά του άκρατου τυχοδιωκτισμού και καιροσκοπισμού. Δεν σηματοδοτεί απλώς το «μικρομεγαλισμό» του Τσίπρα, αλλά και την αμοραλιστική φιλοσοφία της «πολιτικής» των συναλλαγών: Τη «φιλοσοφία» της αγοράς, της σήψης και παρακμής, το αχαλίνωτο πολιτικό εμπόριο…

Μόνο οι πολιτικά αφελείς ή οι ποδοσφαιρικά αφιονισμένοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ότι ο Τσίπρας πρότεινε τον Αρσένη, με βάση το πολιτικό δέλεαρ «κατάκτησης» της Λούκας Κατσέλη (συζύγου του Αρσένη), με βάση δηλαδή την αγοραία λογική της πολιτικής συναλλαγής.

Αυτές είναι οι πολιτικές αρχές του «αριστερού» Τσίπρα: Οι αρχές του Ιησουιτισμού («ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»), της αμοραλιστικής αυθάδειας και οι «νόμοι» της πολιτικής αγοράς για τη συλλογή ψηφοδελτίων…

Ο Τσίπρας λειτούργησε και εδώ, όπως σε όλα τα ζητήματα, με βάση τη νεοταξική, ολοκληρωτική φιλοσοφία της παγκοσμιοποίησης: Μια φιλοσοφία ισοπέδωσης της Ιστορίας, αποστείρωσης των ιδεών και πολιτικού «ξεπλύματος».

Ο Αρσένης, έχει «σημαδέψει» την πρόσφατη ιστορία μας με την «εκσυγχρονιστική» μοχθηρία της «Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης»: Μια «μεταρρύθμιση» που ξεσήκωσε τη νεολαία η οποία έγραψε, στη δεκαετία του 1990, μία από τις πιο ηρωικές σελίδες της ιστορίας της…

Το αγωνιστικό σύνθημα που σφράγισε εκείνη την ηρωική περίοδο ήταν: «Κάτσε καλά Γεράσιμε»!

Τότε ο Τσίπρας, ως μαθητής, ήταν στα «οδοφράγματα»!!!

Σήμερα προτείνει, ως υπηρεσιακό πρωθυπουργό, το «δήμιο» της νεολαίας που προώθησε το «εκσυγχρονιστικό» εκπαιδευτικό σύστημα του κοινωνικού δαρβινισμού και της ζωώδους «κομπιουτεροποίησης» της γνώσης.

Με άλλα λόγια: Ο Τσίπρας αφανίζει και την πρόσφατη αγωνιστική ιστορία μας, ξεπουλάει και τους νεανικούς του αγώνες στο βωμό της εκλογικής συναλλαγής και ψηφοθηρίας και τέλος ξεπλένει τα «σύμβολα» της πασοκικής «εκσυγχρονιστικής» αυθάδειας…

Βεβαίως η πρότασή του έχει και μια άλλη σημειολογική δολιότητα: Αυτή του σφετερισμού του παλιού ΠΑΣΟΚ. Θέλει ο Τσίπρας να σηματοδοτήσει ότι με το ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπάρξει μια «συνέχεια» του παλιού «ηρωικού» ΠΑΣΟΚ…

Μόνο που το παλιό ΠΑΣΟΚ οικοδομήθηκε πάνω στη μικροαστική έκρηξη ΕΛΠΙΔΑΣ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ «φουντώνει» από μια διαμετρικά αντίθετη λαϊκή ψυχολογία, την έκρηξη της μικροαστικής ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ: Το «υλικό» ενός βοναπαρτισμού φασιστικών ροπών…

Πάντα οι φαιοί Βοναπάρτες ήταν οι αδίστακτοι «μικρομέγαλοι»…

Και πάντα οι «μικρομέγαλοι» είχαν σήμα κατατεθέν τη σηκωμένη γροθιά…