Ο κύριος Ρουμελιώτης χρωστά διευκρινίσεις

Πολύ φασαρία (για το τίποτα λέω εγώ) έχει γίνει με τις δηλώσεις του κ. Ρουμελιώτη στους NYT σχετικά με το ότι το ΔΝΤ ήξερε ότι το πρόγραμμα στην Ελλάδα δεν θα δουλέψει.
Δεν διευκρίνισε ο κύριος Ρουμελιώτης όμως, τι εννοεί με τη φράση, “ξέραμε ότι το πρόγραμμα για την Ελλάδα δεν θα δουλέψει”.
Εννοούσε δηλαδή ότι ήξερε ότι δεν θα επιστρέψουμε στην ανάπτυξη; ...

Εννοούσε ότι δεν θα χρειαστούμε κούρεμα;
Εννοούσε ότι δεν θα βλέπαμε τον έντονο αποπληθωρισμό που βιώνουμε (asset deflation);
Η μήπως ότι δεν θα είχαμε την ανεργία που έχουμε;

Διότι για να βγάλεις το συμπέρασμα ότι κάτι δεν έχει δουλέψει, θα πρέπει να αποτύχει συγκριτικά με τον στόχο που έχεις βάλει. Το ερώτημα όμως είναι, ποιος ήταν ο στόχος;

Πολλά από αυτά σας τα έχω πει στο παρελθόν, αλλά ας επαναλάβω ορισμένα.

Το μνημόνιο από την πρώτη στιγμή έχω πει ότι ταμειακά δεν βγαίνει. Με λίγα λόγια, δεν θα μας λύσει το πρόβλημα. Το μνημόνιο έχει σαν στόχο την δημοσιονομική προσαρμογή, διότι είμαστε ανίκανοι (και είμαι λίαν επιεικείς ) να μειώσουμε μόνοι μας τις δαπάνες μας σε σχέση με τα έσοδα μας.

Μπορεί πράγματι η προσαρμογή αυτή να ήταν βίαιη αλλά η προσαρμογή θα ήταν πολύ πιο βίαιη αν δεν είχαμε τη φιλική Ευρωπαϊκή ομπρελά (ναι φιλική αγαπητέ αναγνώστη) από πάνω μας. Τώρα όσοι νομίζουν ότι μπορούσαμε να είχαμε ένα έλλειμμα 30 δις ευρώ και κάποιοι ήταν υποχρεωμένοι να μας δανείζουν αυτό το έλλειμμα, τότε δεν έχουμε τίποτα να πούμε.

Επίσης, το μνημόνιο έχει σαν στόχο να μας αναγκάσει να κάνουμε ορισμένες διαρθρωτικές αλλαγές που δεν θέλει η κρατική γραφειοκρατική να γίνουν, διότι δεν τους συμφέρει (όλοι αυτοί δηλαδή που απομυζούν το κράτος). Απόδειξη αυτού είναι ότι έχουν γίνει ελάχιστα προς αυτή την κατεύθυνση ακόμα και σήμερα.

Αυτούς τους δυο στόχους εκτιμώ εγώ ότι είχε το μνημόνιο και τίποτα περισσότερο. Όποιος δηλαδή πίστεψε τα περί του ότι θα γυρίσουμε στις αγορές και ότι θα δούμε ανάπτυξη κτλ κτλ, η είχε άγνοια η ήθελε να πιστέψει σε θαύματα.

Άρα ναι μεν ποτέ δεν πίστεψα ότι το μνημόνιο θα μας δώσει κάποια λύσει ώστε να διατηρηθεί η προγενέστερη κατάσταση, αλλά παρόλο αυτά το υποστήριζα, διότι από την μια θα πρέπει επιτέλους να γίνουν αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές και δεύτερον, θα πρέπει επίσης να γίνει η δημοσιονομική προσαρμογή.

Προσωπικά εκτιμώ ότι το μνημόνιο (κουτσά στραβά) έχει μερικός πετύχει τους στόχους που έθεσα πιο πάνω. Δεν ξέρω αν οι στόχοι ήταν διαφορετικοί από αυτά, διότι αν είχε διαφορετικούς στόχους, τότε ναι, έχει αποτύχει. Αλλά δημοσιονομική προσαρμογή έχει γίνει, άσχετα αν θα ήθελα να δω περισσότερο και ορισμένες διαρθρωτικές αλλαγές έχουν γίνει, άσχετα αν δεν με ικανοποιούν.

Στο παρελθόν σας έχω πει ότι και να πετυχαίναμε το 100% των στόχων του μνημονίου, ταμειακά βιώσιμοι δεν θα γινόμασταν. Και δεν θα γινόμασταν λόγου του υπερβολικού χρέους, που δεν μπορεί να πληρωθεί με τίποτα (και δεν θα πληρωθεί) αλλά θα διευθετηθεί με κούρεμα. Έχουμε ήδη πάρει μια δόση κουρέματος και θα υπάρχει συνέχεια (στο αυριανό άρθρο το θέμα αυτό).

Φυσικά το μνημόνιο θα προκαλούσε ύφεση και φυσικά με το μνημόνιο θα είχαμε αύξηση της ανεργίας. Αν ο κύριος Ρουμελιώτης δεν τα ήξερε αυτά, τότε ίσως δεν θα έπρεπε να είχε τη θέση που είχε. Αν από την άλλη, αν εννοεί ότι τα πράγματα ξέφυγαν και τελικά η ύφεση ήταν χειρότερη του αναμενόμενου, τότε θα πρέπει να το πει ξεκάθαρα.

Διότι το μόνο που έχω εγώ ακούσει να πει ο κύριος Ρουμελιώτης, είναι ότι ίσως γίνει αναδιαρθρώσω του χρέους μας με επιμήκυνση σε μερικά χρόνια και ότι, προκειμένου να γίνει αυτό, θα πρέπει να πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Διαβάστε: Κλειδί” η αξιοπιστία για την αναδιάρθρωση χρέους


Σε αντίθεση με εμένα βέβαια, που δεν έχω ποτέ συνδέσει την αναδιάρθρωση με κανένα πρωτογενές πλεόνασμα και σας έχω πει ότι κούρεμα θα γίνει έτσι και αλλιώς, διότι τα νούμερα δεν βγαίνουν για οτιδήποτε το διαφορετικό, θέλουν δεν θέλουν ορισμένοι του τραπεζικού κλάδου.

Όποτε αγαπητέ αναγνώστη, θα ήθελα πάρα πολύ ο κύριος Ρουμελιώτης να δώσει ορισμένες διευκρινίσεις στο που ακριβώς κατά την άποψη του απέτυχε το μνημόνιο, διότι αν επιτυχία θεωρούσαν απλά να μην γίνει κούρεμα, τότε οι υπολογισμοί τους ήταν επιδόσεων παιδιών του δημοτικού.

Επίσης χρειάζονται διευκρίνησης, σχετικά με την ερώτηση που έθεσε στον κύριο Παπανδρέου, γιατί δεν επιδίωξε την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους όπως του υποδείκνυε ο Ντομινίκ Στρος Καν.

Διότι αν είναι αυτό σωστό (και προσωπικά το έχω σαν δεδομένο ότι ο Στρος Καν έκανε την πρόταση – σας το έχω πει και εγώ άλλωστε) για δεν το δημοσιοποίησε τότε; Διότι ορισμένοι σαν έμενα το 2010 τους είχαν στιγματίσει από τρελούς έως προδότες.

(προς αποφυγή παρεξήγησης, σαφώς και το μνημόνιο ήταν αποτυχία, διότι μεταξύ πολλών άλλων, παράλληλα με την δημοσιονομική προσαρμογή θα έπρεπε το κούρεμα να είχε γίνει το 2010 και θα έπρεπε αμέσως μετά να είχαν ανακεφαλαιωποιηθεί από τότε σωστά οι τράπεζες. Κάτι που δεν έχει γίνει ακόμα μέχρι σήμερα και που έχει συμβάλει τα μέγιστα στην ύφεση ρεκόρ που βλέπουμε)


Γιώργος Καισάριος