Πόση ζωή έχουν ακόμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες;

Φαίνεται ότι οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες πάσχουν από γιγαντισμό και κάποια στιγμή μπορεί να έχουν τη μοίρα των δεινοσαύρων. Είναι η μεγαλύτερη εκδήλωση που γίνεται στον κόσμο κι αυτό μπορεί να το πληρώσουν. Ευκαιρία για το άρθρο αυτό μου δίνει ένα κείμενο του Thomas Walkom στη μεγαλύτερη εφημερίδα του Καναδά, την  Toronto Star (με την ευκαιρία, σ’ αυτήν την εφημερίδα έστελνε τις ανταποκρίσεις του από τη Σμύρνη το 1922 ο Χεμινγουέη – On the quay of Smyrna – και μόνο για «συνωστισμό» δε μιλούσε παρά για τρόμο και θάνατο....

– βλέπε άρθρο μου σε μια ιστοσελίδα στην τύχη  taxalia 

 

Η θέση του Walkom με απλά λόγια είναι: «Αν ήμασταν μια λογική ανθρωπότητα θα είχαμε δυο τόπους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μια για τους θερινούς και μια για τους χειμερινούς και δε θα ξοδεύαμε δισεκατομμύρια κάθε 4 χρόνια για έργα που στην πλειοψηφία τους στη συνέχεια εγκαταλείπονται και σαπίζουν».

Χωρίς να αναφέρει την Ελλάδα, την υπονοεί έμμεσα μια και έχει φωτογραφία από κάποια κατασκευή των Ο.Α. που έχει τόσο χορτάρι και σκουπίδια σαν να έγινε την παλαιολιθική εποχή.

 

Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης σε μια έρευνά του αναφέρει ότι από το 1960 καμιά χώρα δεν ισοσκέλισε τον προϋπολογισμό των Αγώνων. Εγώ ξέρω μόνο δύο, αυτές που ζω: το Μόντρεαλ που πλήρωνε μέχρι πριν 2-3 χρόνια για τους αγώνες του 1976 και την Αθήνα που οι Ο.Α. ήταν τα τελευταία βήματα προς το γκρεμό της οικονομικής καταστροφής.

 

Μερικοί ισχυρίζονται ότι τα έργα υποδομής θα ωφελήσουν τους κατοίκους μιας πόλης και μετά τους Αγώνες. Αλήθεια και ψέμα μαζί. Η φτωχή χώρα θα καταχρεωθεί στους δανειστές με επείγοντα έργα υποδομής και τα άλλα έργα έχουν τόσο ειδικό σκοπό και για τόσους πολλούς αθλητές που είναι άχρηστα μετά τους Αγώνες ακόμα και για μεγάλες χώρες.

Ουσιαστικά είναι μόνο καμιά 20-σαριά χώρες που μπορούν να αντέξουν το κόστος από τις περίπου 200 που συμμετέχουν. Όσο για τους θεατές τα πράγματα είναι παράξενα: πόσοι Αθηναίοι ή Λονδρέζοι πήγαν να τους δουν; 100,000; Ο αριθμός είναι ελάχιστος μπροστά στα δισεκατομμύρια που τους βλέπουν στην τηλεόραση, ήτοι ουσιαστικά δεν έχει σημασία πού γίνονται οι αγώνες – οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονται στην τηλεόραση.

 

Αυτά τα 15 ή 20 δις που διατίθενται κάθε 4 χρόνια θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη χρήση και για τους λαούς αλλά και για καλύτερες μόνιμες εγκαταστάσεις.  Στην Ολυμπία σαν παράδειγμα θα μπορούσε να οργανωθεί ένα τέλειο σύστημα από κτίρια, ηλεκτρονικό εξοπλισμό ή ό,τι άλλο χρειάζεται. Και μετά τις 16 μέρες η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιεί τους χώρους ως ξενοδοχεία ή για συνέδρια και να έχει κι αυτή ένα έσοδο για μια ιδέα που τη γέννησε η ίδια. Διαμαρτύρεται πια κανείς γιατί η μόνιμη έδρα του ΟΗΕ είναι στις ΗΠΑ («Για να τους παρακολουθούμε» είχε πει ο Ρούσβελτ, αλλά ποιος το θυμάται πια αυτό) και πόσο χρήμα εισρέει στη χώρα για το λόγο αυτό; Γιατί να μην είναι περιφερόμενη κάθε 4 χρόνια, ώστε να μην επηρεάζεται πολιτικά;

 

Όχι δε λέω ότι από μεθαύριο όλοι θα σκέφτονται όπως ο Walkom. Γιατί πάντα θα υπάρχουν μωροφιλόδοξοι πολιτικοί ή δικτάτορες που θα καταχρεώσουν το λαό τους για να δείξουν στην ανθρωπότητα την ύπαρξή τους. Αλλά η ιδέα μπορεί να καλλιεργηθεί και να εφαρμοστεί έστω από ανάγκη  γιατί οι Ο.Α. θα πάσχουν τόσο από γιγαντισμό και θα αναγκαστούν ή να πεθάνουν σαν δεινόσαυροι ή να γυρίσουν πίσω στην απλότητα του ολυμπισμού. Αφήνω για άλλο άρθρο τον ιδεολογικό νανισμό από τον οποίο πάσχουν ως ιδέα και όπου κλείνονται την τρίτη μέρα συμφωνίες με χρυσούς ολυμπιονίκες για διαφήμιση 50 εκατομμυρίων και την ιστοσελίδα της ΔΟΕ όπου μόνο αρχαίο πνεύμα αθάνατο δε βλέπεις, -- σου κλείνει η οθόνη για να δείξει McDonlands, Coca Cola, BMW κλπ.

 

Πάντως είτε οικονομικός γιγαντισμός είτε ιδεολογικός νανισμός δεν είναι καλοί οιωνοί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχουν καμιά σχέση οι σημερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του Rogge, όχι με τους αρχαίους, αλλά με αυτούς του 1896, όταν πρώτος πρόεδρος της ΔΟΕ ήταν ο ιδεολόγος Δημήτριος Βικέλας, όπου οι αθλητές αγόραζαν οι ίδιοι τη στολή τους (ή τη φουστανέλα τους);

Και επειδή το Τορόντο (μια πόλη με πληθυσμό όσο η Αθήνα αλλά με οικονομική δύναμη ίσως και 5 φορές μεγαλύτερη) σκέφτεται να είναι υποψήφια πόλη για το 2024 ο Walkom λέει κάτι σαν «απελθέτω το ποτήριον τούτο».

Από ό,τι βλέπετε δεν είμαστε οι μόνοι που θέλουμε μόνιμα τους Αγώνες στην Ολυμπία, έχουμε σ’ όλο το κόσμο ομοϊδεάτες, όπως έχουμε και τα 2/3 των Άγγλων να επιθυμούν  την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα – αλλά έχουμε αντίθετους τους πολιτικούς μας που δε θέλουν να τα χαλάσουν με τα αφεντικά τους.

 

Χρήστος Μαγγούτας

Τορόντο