Τα παραμύθια του Γ.Παπακωνσταντίνου

Ατυχής προσπάθεια του πρώην υπουργού Οικονομικών να διώξει τις ευθύνες από πάνω του

«Το "κούρεμα" του 2010 και άλλα παραμύθια», είναι ο τίτλος σημερινού άρθρου του οικονομολόγου, πρώην υπ.Οικονομικών (όπως ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται) Γιώργου Παπακωνσταντίνου στην ιστοσελίδα protagon.gr.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου επιχειρεί να δώσει τις δικές του απαντήσεις στο γιατί δεν έγινε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το 2010 πριν ή μαζί με το Μνημόνιο αντί για το 2012, όπως τελικά έγινε.
Το καλό για τον κ. Παπακωνσταντίνου είναι πως αναγνωρίζει ότι σήμερα η Ελλάδα ζει μια τραγωδία. Άλλες ευθύνες δεν θεωρεί ότι έχει ο πρώην υπ.Οικονομικών! Αφήνω χωρίς σχολιασμό το γεγονός ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου σχεδόν αποθεώνει τον εαυτό του σαν....
ικανό διαπραγματευτή σε σχέση με τα μέλη της σημερινής κυβέρνησης την οποία κατηγορεί για φθηνό λαϊκισμό και δημιουργία ψευδαισθήσεων για το αν υπάρχουν περιθώρια να γίνει μια πολιτική διαπραγμάτευση.

Στο ερώτημα γιατί δεν έκανε μονομερή διαγραφή χρέους το 2010, ο κ. Παπακωνσταντίνου απαντά: «Με πρωτογενές έλλειμμα (δηλαδή εκτός τόκων) 24 δισ. Ευρώ, θα έπρεπε να βρει αμέσως αυτά τα 24 δισ. Ευρώ που της έλειπαν για να καλύψει τα έξοδα της και να πληρώσει μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές υπηρεσίες. Υπήρχε κάποιος να της τα δώσει, όταν έχει κηρύξει στάση πληρωμών; Φυσικά απολύτως κανείς. Ποιος ιδιώτης θα δάνειζε σε μία χώρα που είχε μόλις ανακοινώσει ότι δεν θα πληρώσει όσα χρωστάει; Καμία χώρα δεν θα δάνειζε σε κάποιον που είχε κάνει μονομερή στάση πληρωμών».

Ο υπουργός Οικονομικών που οδήγησε την χώρα στα μνημόνια υποστηρίζει ότι ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα ήταν ότι οι ελληνικές τράπεζες είναι από τους μεγαλύτερους κατόχους ομολόγων. «Με ένα μονομερές κούρεμα από τη μία μέρα στην άλλη θα έμεναν χωρίς επαρκή κεφάλαια και θα έπρεπε να σταματήσουν να λειτουργούν. Ποιος θα τις ανακεφαλαιοδοτούσε; Και τι θα συνέβαινε ακριβώς στην Ελληνική οικονομία αν οι Ελληνικές τράπεζες κατέρρεαν;», είναι η συλλογιστική του.

Στο επιχείρημα ορισμένων ότι η Ελλάδα μπορούσε να απειλήσει τους εταίρους της με χρεωκοπία που θα τους δημιουργούσε προβλήματα – ειδικά στις ξένες τράπεζες, ο κ. Παπακωνσταντίνου απαντά πως η πραγματικότητα μέχρι τον Μάρτιο του 2010 είναι ότι «η ΕΕ δεν ήθελε καν να συνδράμει την Ελλάδα με χρήματα, πόσο μάλλον να μπει σε μία αδιανόητη τότε διαδικασία αναδιάρθρωσης χρέους σε χώρα της Ευρωζώνης.
Αλλά ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ενέδιδε. Ποια ακριβώς διαφορά θα είχε σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση; Θα ενέδιδε χωρίς όρους; Χωρίς μνημόνιο; Δηλαδή θα χρηματοδοτούσε ασύστολα την Ελλάδα από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των κρατών-μελών, χωρίς καμία διασφάλιση ότι θα πάρει τα χρήματά της πίσω;».

Στο σημείο αυτό, νομίζω ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου που θεωρεί τον εαυτό του σαν άλλη… Ιφιγένεια καλό θα ήταν να λάβει ορισμένες απαντήσεις. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά μόνο και μόνο επειδή βαυκαλίζεται ότι όλα όσα έκανε ήταν καλώς καμωμένα. Σχεδόν μας ζητάει και τα ρέστα ο κ. Παπακωνσταντίνου, θυμίζοντας την λαϊκή παροιμία εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι.


Αντί ο κ. Παπακωνσταντίνου, δηλαδή ο άνθρωπος που σε μεγάλο βαθμό προκάλεσε την τραγωδία την οποία σήμερα υποκριτικά διαπιστώνει πως ζουν οι Έλληνες, να σιωπά και να απολογείται για τα λάθη και τις παραλείψεις του, προσπαθεί να βγει και από πάνω!

Γιατί ο ίδιος ως υπουργός Οικονομικών επέδειξε τόσο μεγάλη αδράνεια στη λήψη μέτρων και στην προώθηση μεταρρυθμίσεων από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι το Φεβρουάριο του 2010;

1. Γιατί ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν έλαβε μέτρα για την μείωση των ελλειμμάτων ήδη από το 2009; Θυμίζω ότι την περίοδο εκείνη η κυβέρνηση Παπανδρέου μοίραζε ψίχουλα σε χαμηλοσυνταξιούχους αδιαφορώντας για την δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.

2. Γιατί μέχρι τον Ιανουάριο του 2010, τότε δηλαδή που τα γνωστά spreads (περιθώρια δανεισμού) ήταν σε φυσιολογικά επίπεδα ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν φρόντισε να αντλήσει όλες τις χρηματοδοτήσεις που απαιτούνταν για την κάλυψη των αναγκών της χώρας μέχρι το τέλος του 2010; Οι αγορές τότε πρόσφεραν τα χρήματα. Αν ο τότε υπουργός Οικονομικών έπαιρνε τα χρήματα που προσέφεραν οι αγορές θα είχε πολύ μεγαλύτερο χρόνο – περίπου 11 μήνες- για να μακρές διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους προτού οδηγήσει την χώρα σε μνημόνιο και στο ΔΝΤ.

3. Γιατί την ίδια περίοδο που ο κ. Παπακωνσταντίνου λειτουργούσε σαν να ζει το μύθο του –καθημερινές συνεντεύξεις, ταξίδια στο εξωτερικό, επικρίσεις για τους προηγούμενους που άφησαν υψηλό χρέος, δημόσιο αυτομαστίγωμα ότι είχε να αντιμετωπίσει τη γιγαντιαία διαφθορά λες και είχε προσγειωθεί από τον Άρη- δεν έκανε το παραμικρό για να ξεκινήσει το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων;

Σας θυμίζω ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου πούλησε στις αρχές του 2011 ακόμη ένα ποσοστό του ΟΤΕ στους Γερμανούς, με ζημία απ’ ότι γραφόταν τότε στις οικονομικές εφημερίδες. Γιατί το 5μηνο από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2010 δεν προώθησε ο τότε υπουργός Οικονομικών όσες αποκρατικοποιήσεις ήταν ώριμες και μπορούσαν να προχωρήσουν όπως αυτή του ΟΤΕ;

Εάν γίνονταν οι κινήσεις αυτές η Ελλάδα θα είχε πολύ περισσότερο χρόνο να κάνει διαπραγματεύσεις για την κάλυψη της αναχρηματοδότησης του χρέους που έληγε τα επόμενα χρόνια. Επιπλέον θα είχε στείλει το μήνυμα ότι προσπαθεί να αλλάξει και να λύσει τα προβλήματά της μόνη και χωρίς την πίεση της τρόικας.

Τι απαντά ο κ. Παπακωνσταντίνου σε όσους λένε ότι αν είχε κάνει τα αυτονόητα που περιγράψαμε πιο πάνω η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα ήταν ηπιότερη και συνεπώς οι συνέπειες του κουρέματος για τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και τους ιδιώτες ομολογιούχους θα ήταν μικρότερες; Δεν λέει το παραμικρό, είναι η απάντηση.

Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το 2012 κατέστη αναπόφευκτη λόγω της δικής σας αδράνειας κύριε Παπακωνσταντίνου. Το κούρεμα που έγινε το 2012 το προκαλέσατε εσείς με τους χειρισμούς σας επί μήνες, δεν είναι άμεσο αποτέλεσμα των οικονομικών μεγεθών όταν αναλάβατε τη διακυβέρνηση το 2009 (ακόμη κι αν λάβουμε υπ’ όψιν το ύψος του αναθεωρημένου ελλείμματος που αφήσατε να τρέχει ανεξέλεγκτο προς το άπειρο).

Δεν ισχυρίζομαι ότι αν είχαν γίνει διαφορετικοί χειρισμοί στα 3 σημεία που περιέγραψα παραπάνω από τους κυρίους Παπακωνσταντίνου και Παπανδρέου η χώρα θα είχε αποφύγει την προσφυγή στο ΔΝΤ. Λέω όμως ότι θα μπορούσαμε να το έχουμε παλέψει περισσότερο, με τις δικές μας δυνάμεις και τις δικές μας προσπάθειες.
Και ξέρετε γιατί το κούρεμα του χρέους κατέληξε αναπόφευκτο;

Επειδή πριν το πρώτο μνημόνιο ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν ήταν διατεθειμένος να αναλάβει «μονομερώς» την παραμικρή πρωτοβουλία για να μειώσει τα ελλείμματα και να βοηθήσει την χώρα του να μην διολισθήσει στη σημερινή τραγωδία που τώρα εκείνος υποκριτικά διαπιστώνει.

Λόγω της αδράνειας του κ. Παπακωνσταντίνου και των συνεργατών του μπήκε στο τραπέζι το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους. Το κούρεμα έγινε αναπόφευκτο επειδή οι ίδιοι δεν προσπάθησαν, δεν μπόρεσαν και δεν κατάφεραν να τιθασεύσουν τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας.

Ποιος καθυστέρησε να λάβει μέτρα κύριε Παπακωνσταντίνου; Ποιος έκανε καθυστερήσεις μέχρι το τελευταίο λεπτό και αναλωνόταν σε ατέρμονες συζητήσεις και πήγαιν’ έλα στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον ξεχνώντας να ασχοληθεί με το νοικοκύρεμα της ελληνικής οικονομίας;

Ποιος αδράνησε τους τελευταίους μήνες του 2009 κύριε Παπακωνσταντίνου; Ποιος άφησε το έλλειμμα του 2009 να διογκώνεται και να ξεχειλώνει με αχαρακτήριστη ελαφρότητα κύριε οικονομολόγε, πρώην υπ. Οικονομικών όπως αυτοπροσδιορίζεστε σήμερα;

Και η Ισπανία έχει πρόβλημα αναχρηματοδότησης του παλαιού χρέους της. Όμως πριν μπει σε μνημόνιο η κυβέρνηση Ραχόι κάνει περικοπές και λαμβάνει σκληρά μέτρα για να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες. Εσείς τι κάνατε κύριε Παπακωνσταντίνου;

Ανακεφαλαιώνοντας: Το πρώτο πεντάμηνο της διακυβέρνησης Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου οδήγησε στην υπογραφή ένος άθλιου μνημονίου. Η αποτυχία του πρώτου μνημονίου μας οδήγησε σε μια μεγάλη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που είχε μεγάλο κόστος για την ελληνική κοινωνία.
Το κούρεμα αυτό δεν ήταν αρκετό και επειδή δεν έχουμε κάνει ούτε διαρθρωτικές αλλαγές, ούτε νοικοκύρεμα του δημοσίου, ούτε περικοπές μισθών και συντάξεων με αξιοκρατικό τρόπο, σερνόμαστε τώρα στο πιο σκληρό πακέτο μέτρων που ελήφθη ποτέ.
Και αντί να ζητά συγγνώμη –όχι ότι θα άλλαζε κάτι με αυτή, απλώς θα έδειχνε να έχει καταλάβει τα λάθη και τις παραλείψεις του, για να μην πω τίποτα πιο χοντρό- ο κ. Παπακωνσταντίνου θέλει και τα ρέστα.

Ποιος οχυρώθηκε πίσω από την τρόικα κ. Παπακωνσταντίνου;
Οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει να σταματήσουν να κρύβονται πίσω από το ΔΝΤ.
Θα έπρεπε να έχουν τη γνώση και να έχουν προστατεύσει τους πολίτες και την ίδια τη χώρα από τις συνταγές του ΔΝΤ από πολύ νωρίτερα. Και όχι να επαίρονται επειδή κούρεψαν το χρέος το 2012 και όχι το 2010, θέλοντας δήθεν να φροντίσουν να έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, όπως βαφτίζουν σήμερα την αδράνεια και την πολιτική της ακινησίας που ακολούθησαν. Ένα μόνο έχω να πω. Ντροπή.