Του Τάκη Καραμπέρου
Το Δ΄ Οικονομικό Ράιχ σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει ως «δούρειο ίππο» τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ)
Όποιος βρεθεί στο Εμπορείο της Σαντορίνης είναι πολύ πιθανό να συναντήσει μια μικρή μονάδα ενοικιαζόμενων δωματίων με το όνομα «Αντενάουερ». Οι ηλικιωμένοι ντόπιοι, μάλιστα, είναι βέβαιο ότι θα θυμηθούν και έναν παλιό οδηγό ταξί με το παρατσούκλι Αντενάουερ. 0 λόγος που το όνομα του πρώτου μεταπολεμικού Καγκελαρίου της Γερμανίας επιζεί στο νησί είναι απλός, αν και οι περισσότεροι κάτοικοι πιθανώς να αγνοούν ότι συνδέεται με ένα σκάνδαλο που αποκαλύπτει τους τρόπους με τους οποίους οι Γερμανοί απέφυγαν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, εδραίωσαν τα συμφέροντα των επιχειρήσεων τους στην Ελλάδα και συνέβαλαν με τον τρόπο τους στη διαφθορά της πολιτικής σκηνής έως τις μέρες μας.
Ο Κόνραντ Αντενάουερ, μία από τις πλέον εμβληματικές προσωπικότητες της γερμανικής πολιτικής σκηνής, ήταν ανιψιός του ανασκαφέα της Αρχαίας Θήρας. Φρειδερίκου Χίλερ φον Γκέρτρινγκεν. Όταν το Μάρτιο του 1954 αποφάσισε να επισκεφτεί την Ελλάδα, ζήτησε μεταξύ άλλων να επισκεφτεί και την ανασκαφή του πολύ σπουδαίου επιγραφολόγου θείου του. Την εποχή εκείνη πανίσχυρος υπουργός Συντονισμού -και επικρατέστερος διάδοχος του στρατάρχη Παπάγου- ήταν ο Θηραίος Σπυρίδων Μαρκεζίνης, ο οποίος έσπευσε να ικανοποιήσει την επιθυμία του διακεκριμένου ξένου. Επειδή όμως δεν υπήρχε δρόμος για την Αρχαία Θήρα, δόθηκε εντολή να κατασκευαστεί. Επιστρατεύτηκαν τότε όλοι οι άντρες του νησιού και ολοκλήρωσαν το δρόμο σε τόσο σύντομο χρόνο, που από κάποιους ονομάστηκε «Δρόμος των Επτά Ημερών». Ο οδηγός, ο οποίος τον παρέλαβε στη συνέχεια με το αυτοκίνητο, πέρασε κατόπιν όλη τη ζωή του με το παρωνύμιο Αντενάουερ…
Η επίσκεψη, βέβαια, καθώς και η συνοδεία του Μαρκεζίνη κάθε άλλο παρά τουριστικό χαρακτήρα είχαν. Ο Γερμανός Καγκελάριος είχε δεχθεί ένα χρόνο πριν, το 1953, την επίσκεψη Παπάγου, ο οποίος επέστρεφε στη Γερμανία αυτή τη φορά όχι ως κρατούμενος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των χιτλερικών στρατευμάτων, αλλά ως πρωθυπουργός μιας χώρας κατεστραμμένης μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και τον Εμφύλιο, ζητώντας επειγόντως εμπορικές συμφωνίες και ρευστό. Η Γερμανία, αν και δεν είχε αποζημιώσει τους Έλληνες, εμφανιζόταν έτοιμη για επενδύσεις.
Ήταν η πρώτη φορά που η ελληνική κοινή γνώμη μάθαινε για το γερμανικό κολοσσό Siemens, αλλά και για το πρώτο μεγάλο σκάνδαλο στο οποίο εμπλεκόταν ο υπερυπουργός Μαρκεζίνης και το οποίο έχει συγκλονιστικές ομοιότητες με το σήμερα… Η υπόθεση περιπλέχθηκε όταν ο Έλληνας εκπρόσωπος της Siemens κατηγόρησε για μίζες στενό συνεργάτη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος ως υπουργός Συγκοινωνιών είχε καταγγείλει τη συμφωνία ως σκανδαλώδη. Το θρίλερ των ελληνογερμανικών σχέσεων έλαβε τέλος με την υπογραφή μιας συμβιβαστικής συμφωνίας (τουπρωθυπουργού πλέον) Καραμανλή με τον Αντενάουερ το 1958, πίσω από την οποία υπήρξαν συμβιβασμοί και παραχωρήσεις, που έφτασαν έως την αμνήστευση των Ναζί εγκληματιών στην Ελλάδα, κάτι αντίστοιχο δηλαδή με το σημερινό συμβιβασμό του δημοσίου με τη Siemens.
Αν και πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε, οι Γερμανοί κατάφεραν να παραμείνουν στη χώρα μας ως «κατακτητές», αυτή τη φορά όμως όχι με τη δύναμη της καταστολής και όπλα, αλλά με όχημα τις επενδύσεις και τα δημόσια έργα. Ακόμα και οι δύο χαρισματικοί πολιτικοί, αν και εκλιπόντες, καταφέρνουν να συνδέονται μέχρι και στις μέρες μας, καθώς τα δύο (αδελφά) πολιτικά ιδρύματα που φέρουν το όνομα τους, το Ίδρυμα «Κωνσταντίνος Καραμανλής» και το Ίδρυμα «Κόνραντ Αντενάουερ». βαδίζουν χέρι χέρι, προωθώντας συνέργειες και εμπορικές συμφωνίες μεταξύ των δύο χωρών, υποκαθιστώντας πολλές φορές ακόμα και τις επίσημες κυβερνήσεις. Περισσότερο από μισό αιώνα αργότερα η κρίση φέρνει ξανά τα γερμανικά πολιτικά ιδρύματα στην Ελλάδα, σε μια περίοδο που τα γερμανικά συμφέροντα εποφθαλμιούν τον πλούτο της χώρας μας, έχοντας κατορθώσει να εγκαθιδρύσουν μέσω του Μνημονίου μια ιδιότυπη οικονομική «κατοχή».
Οι Γερμανοί ξανάρχονται με τοποτηρητή τον Φούχτελ
Το βράδυ της 24ης Μαΐου 2012, λίγες μόλις ημέρες πριν από τις εκλογές, στην αίθουσα «Κωστής Παλαμάς» του Πανεπιστήμιου Αθηνών πραγματοποιήθηκε μια κλειστή συνάντηση μεγαλοστελεχών του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) στην Αθήνα. Σε αυτή την «πριβέ» συνάντηση, στην οποία συμμετείχε ο επικεφαλής του Ιδρύματος «Αντενάουερ» και ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα, παραβρέθηκε κι ένας άνθρωπος-κλειδι από το lobby του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων ενώ από ελληνικής πλευράς παρέστησαν γερμανομαθείς παράγοντες. Εκεί αναλύθηκαν διεξοδικά όλα τα ενδεχόμενα γύρω από το ελληνικό πρόβλημα και έχει ιδιαίτερη σημασία πως εκφράστηκε η γερμανική πεποίθηση ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στη ζώνη του ευρώ. Το γερμανικό lobby, που εργάζεται μεθοδικά τα τελευταία 2-3 χρόνια στη χώρα μας και μετά την υπογραφή του Μνημονίου 1 έχει βάλει για τα καλά πόδι στην περιοχή, δεν θα επέτρεπε σε καμία περίπτωση μια έξοδο της χώρας από το κοινό νόμισμα.
Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που οι δανειστές μας, και κυρίως το Βερολίνο, απέκτησαν εμπράγματα και πλήρως κατοχυρωμένα νομικά δικαιώματα επί του «ελληνικού πλούτου». Καλά ενημερωμένη πηγή σημείωνε με νόημα πως τις ημέρες της κλειστής συνάντησης «ανέβηκε» σε μερικά ΜΜΕ ένα δημοσιογραφικό θέμα σχετικό με το ενδιαφέρον των Γερμανών για τη δημιουργία και λειτουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ) στην Ελλάδα. Αυτά τα σχέδια των Γερμανών θα χαρακτηρίζονται από ελαστικές συνθήκες εργασίας, ειδικό φορολογικό καθεστώς, αλλά και προνόμια, όπως και χρηματοδοτήσεις άμεσα από την ΕΚΤ και τα κοινοτικά ταμεία, με ενεργοποίηση της Γερμανικής Τράπεζας Επενδύσεων. Όλοι. ωστόσο, οι παρευρισκόμενοι δεν έκρυβαν τον προβληματισμό τους για το γεγονός ότι στη χωρά μας κυριαρχεί ένα έντονο αντιγερμανικό μένος, που έχει επιδεινώσει τις ελληνογερμανικές σχέσεις. Η λύση, σύμφωνα με τους παριστάμενους, θα μπορούσε να ακούει στο όνομα Φούχτελ.
Αρκετούς μήνες πριν ο αρμόδιος για την Ελλάδα υφυπουργός (το πλήρες όνομα του οποίου είναι Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ) είχε ανακοινώσει ότι το Βερολίνο θα έκανε μέσα Εξωτερική Πολιτική στο Πανεπιστήμιο του Τρίερ:«Θα πραγματοποιήσουμε εκδηλώσεις με Γερμανούς και Έλληνες συνδικαλιστές, θα δώσουμε εντολές για έρευνες, όπως για την ανεργία στους νέους, και μέτρα για την καταπολέμηση της, θα διοργανώσουμε περιφερειακά συνέδρια με ειδικά θέματα, όπως τον οικολογικό τουρισμό, τις ανανεώσιμες πηγές ή και τις δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης. Και θα προωθήσουμε το διάλογο ανάμεσα στα δύο αδελφό κόμματα, ΠΑΣΟΚ και γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD)».
Πράγματι, το «Έμπερτ» έχει ως κύρια στόχευση τα συνδικάτα. «Όταν οι Γερμανοί αγοράσουν εταιρείες στην Ελλάδα, δεν θα θέλουν να έχουν προβλήματα με συνδικαλιστές, οπότε πρέπει να αναμένονται ανάλογες δράσεις», λένε με νόημα άνθρωποι που έχουν συνεργαστεί με το «Φρίντριχ Έμπερτ». Το ίδρυμα ήρθε στην Ελλάδα το 1978 και αποχώρησε το 2005. Το timing προφανώς δεν ήταν τυχαίο. Ήρθε στην Ελλάδα στις αρχές της μεταπολίτευσης και έφυγε λίγο μετά την πτώση της κυβέρνησης Σημίτη, εκτιμώντας πως πια δεν υπήρχε λόγος παρουσίας στην Αθήνα. Οι σχέσεις με τον πρώην Έλληνα πρωθυπουργό ήταν εξαιρετικές κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης των εκσυγχρονιστών και παραμένουν τέτοιες έως και σήμερα, καθώς ο γερμανομαθής Έλληνας πολιτικός παραμένει προνομιακός προσκεκλημένος ως κεντρικός ομιλητής σε αρκετές εκδηλώσεις του ιδρύματος στη Γερμανία. Στα πρώτα βήματα του, μάλιστα, το ίδρυμα εκπροσωπούνταν από Γερμανό εντεταλμένο, ο οποίος είχε δικό του αυτοκίνητο και υπαλλήλους, σε επίπεδο που η εκπροσώπηση έμοιαζε με διπλωματική!
Κατά τη διάρκεια της κλειστής εκδήλωσης για τα εγκαίνια επαναλειτουργίας του Ιδρύματος «Φρίντριχ Έμπερτ» στην Ελλάδα, ο Γερμανός διευθυντής του θέλησε να δώσει τη δική του διάσταση στο ερώτημα γιατί ήρθαν και πάλι στη χώρα μετά από απουσία σχεδόν μιας δεκαετίας. «Όποιος θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα πρέπει να πάει στη χώρα. Αυτό κάνουμε κι εμείς!» είπε χαρακτηριστικά σε μια αποστροφή του λόγου του, προκειμένου να πείσει για τα φιλελληνικά του αισθήματα. Μόνο που δεν αρκέστηκε σε αυτά.
Θυμήθηκε την υπογραφή της συμφωνίας για τη διεύρυνση της Ε.Ε. στη Στοά του Αττάλου. Και παραδέχτηκε τις αδυναμίες του κοινού νομίσματος, σημειώνοντας ότι «δεν είναι συμβατό με την εθνική κυριαρχία, γι’ αυτό πρέπει να πάμε σε υποχωρήσεις στην εθνική κυριαρχία».
Στην ίδια εκδήλωση μάλιστα ξεχώρισε και η ομιλία της αντιπροέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του SPD, Έλκε Φέρνερ, η οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, παραδέχθηκε ότι τα μέτρα του Μνημονίου είναι τόσο σκληρά, που ούτε στη Γερμανία δεν θα περνούσαν! Στο σουαρέ βέβαια υπήρχε και ελληνική συμμετοχή. Μίλησε η Άννα Διαμαντοπούλου, ως εκπρόσωπος του Ευάγγελου Βενιζέλου. Είπε ότι στην Ελλάδα πρέπει να αναγεννήσουμε τη ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία και ότι, όταν το παλιό πεθαίνει, μέχρι να έρθει το καινούργιο, το ενδιάμεσο είναι η εποχή των τεράτων. Εκεί ήταν και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος, ο οποίος συμπέρανε ότι ζούμε τη δική μας Βαϊμάρη.
Ίδρυμα «Κόνραντ Αντενάουερ»
Από την οδό Νεοφύτου Βάμβα στο Κολωνάκι, όπου βρίσκεται η έδρα του «Φρίντριχ Έμπερτ», μέχρι την οδό Μουρούζη είναι μόνο μερικά λεπτά. Εδώ στεγάζεται το δεύτερο μεγάλο γερμανικό πολιτικό ίδρυμα, το χριστιανοδημοκρατικό «Κόνραντ Αντενάουερ». Έλληνες εταίροι της διευθύντριας Σουζάνα Φογκτ στην Ελλάδα είναι πρωταρχικά το Ίδρυμα «Κωνσταντίνος Καραμανλής» και η Νέα Δημοκρατία, αλλά βέβαια και άλλοι φορείς από το χώρο της κοινωνίας, της επιστήμης και της οικονομίας.
Το Ίδρυμα «Αντενάουερ» ήρθε στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’80 και τα ίχνη του χάνονται κάπου στη δεκαετία του ’90, λίγο μετά την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Διέθετε οργανωμένο γραφείο και είχε επικεντρωθεί σε σεμινάρια πολιτικής επιμόρφωσης. Όσοι θυμούνται την παρουσία του ιδρύματος έχουν θετική άποψη, ενώ λένε ότι βοήθησε τα στελέχη της Ν.Δ. να επιμορφωθούν. Είχε όμως συμβολή και στα θεσμικά όργανα του κόμματος, με ιδιαίτερη επιμονή στη σημασία που έχει ο τρόπος επιλογής πολιτικών στελεχών. Έκτοτε έχει επανειλημμένα συνεργαστεί με το think tank της Ν.Δ., το Ινστιτούτο «Κωνσταντίνος Καραμανλής», σε εκδηλώσεις και συνέδρια.
Πρόσφατα, μάλιστα, σε μια προσπάθεια να ξεπαγώσει τις σχέσεις του με το Βερολίνο και τους Χριστιανοδημοκράτες, και ο Αντώνης Σαμαράς πραγματοποίησε ομιλία σε εκδήλωση του ιδρύματος, του οποίου ηγείται σήμερα ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Χανς-Γκερτ Πέτεριγκ, από τους στενούς πολιτικούς φίλους της κ. Μέρκελ.
Ίδρυμα «Χάινριχ Μπελ»
Τη Θεσσαλονίκη επέλεξε το πράσινο ίδρυμα «Χάινριχ Μπελ» για έδρα του στην Ελλάδα. Εκπρόσωπός του εδώ είναι η Όλγα Δρόσου, που μετά από δεκαετίες στη Γερμανία επέστρεψε στη γενέτειρα της. Βέβαια, δεν αυτός ο λόγος που το Ίδρυμα «Μπελ» επέλεξε τη Θεσσαλονίκη για έδρα, σύμφωνα με την κ. Δρόσου, αλλά οι οικολογικές πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει η νέα δημοτική αρχή και το γεγονός ότι έχει θέσει ως στόχο μια μεγαλύτερη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών στα πολιτικά δρώμενα του δήμου.
Μικρότερα ιδρύματα είναι το «Ρόζα Λούξεμπουργκ», το οποίο ανήκει στο DieLinke της Αριστεράς. Το ίδρυμα ενδιαφέρεται επίσης για ενεργότερη παρουσία στην Ελλάδα και αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του Γ. Φούχτελ. Μάλιστα, στις αρχές Δεκεμβρίου οργάνωσε καμπάνια για την Ελλάδα σε τέσσερις γερμανικές πόλεις σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Νίκος Πουλαντζάς». Το DieLinke έχει επανειλημμένα εκφράσει την αλληλεγγύη του στην Ελλάδα και στον ελληνικό λαό με τοποθετήσεις στη Βουλή, δημοσιεύματα, μπροσούρες και συγκεντρώσεις.
Όλα αυτά έρχονται σε περίοδο που το Βερολίνο δείχνει να κάνει ανοίγματα στην ελληνική κοινωνία, συνειδητοποιώντας τη μεγάλη ζημιά που έχουν κάνει τα δύο τελευταία χρόνια στις ελληνογερμανικές σχέσεις οι φραστικές υπερβολές, η αυστηρή ρητορική των Γερμανών επισήμων αλλά και τα ανθελληνικά δημοσιεύματα στο γερμανικό Τύπο. Μάλιστα, το Βερολίνο έχει πειστεί ότι θα βελτιώσει την εικόνα της Γερμανίας στην Ελλάδα και θα μετριάσει τα αντιγερμανικά αισθήματα η πιο ενεργή παρουσία του στην Αθήνα. Μόνο που εδώ κρύβεται η μισή αλήθεια, καθώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι πίσω από αυτά τα ιδρύματα κρύβεται ένα καλοσχεδιασμένο επενδυτικό πλάνο και η ανάγκη να ανοίξει ο δρόμος για τις γερμανικές εταιρείες που θέλουν να τοποθετηθούν στην κατεστραμμένη ελληνική οικονομία.
Οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες και τα κονδύλια των 16 δισ.
Όταν η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ ανακοίνωνε τη δημιουργία ενός υφυπουργείου για την Ελλάδα, διορίζοντας τον Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ ως αρμόδιο για τη χώρα μας, τα ελληνικά ΜΜΕ εξάντλησαν την είδηση σε αντιγερμανικές κορόνες, για την προσβολή από τη γερμανική κυβέρνηση που όριζε ένα Γερμανό επίτροπο στο ρόλο του τοποτηρητή. Η ουσία όμως της είδησης κρυβόταν πίσω από τις ανακοινώσεις της γερμανικής κυβέρνησης και περιλάμβανε ένα πακέτο δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ που προορίζεται για τη χώρα μας.
Όπως είχε δηλώσει τότε ο κ. Φούχτελ, υπάρχουν πάνω από 100 προγράμματα στην Ελλάδα προς άμεση υλοποίηση με τα κονδύλια των 16 δισ. ευρώ που θα μπορούσαν να εκταμιευτούν αν υπήρχαν οι συγκεκριμένες μελέτες. Όπως είχε δηλώσει μάλιστα στους Έλληνες βουλευτές της Επιτροπής Ελληνογερμανικής Φιλίας που συναντήθηκαν μαζί του στο πλαίσιο πενθήμερης επίσκεψής τους στο Βερολίνο, η Γερμανία με 80 εκατ. πληθυσμό διέθεσε σε αναπτυξιακά προγράμματα 10 δισ. για να αντιμετωπίσει την κρίση του 2008, ενώ η Ελλάδα με 11 εκατ. έχει στη διάθεση της 16 δισ. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι γιατί αυτά τα χρήματα δεν ήρθαν ποτέ στη χώρα μας, που παρά την κρίση παραμένει ισότιμο μέλος της ΕΈ, και άρα δικαιούται την ευρωπαϊκή επιδότηση;
Η απάντηση δόθηκε εμμέσως μεν, πλην σαφώς, από τον ίδιο τον κ. Φούχτελ. Η «κακή» και προβληματική ελληνική δημόσια διοίκηση δεν μπορούσε να υλοποιήσει τις απαραίτητες μελέτες για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα κονδύλια. Άρα, η γερμανική κυβέρνηση θα ενίσχυε με κρατική επιχορήγηση τα ερευνητικά ιδρύματα των κομμάτων (όπως το Ίδρυμα «Κόνραντ Αντεναουερ» του CDU και το «Φρίντριχ Έμπερτ» του SPD), προκειμένου να επιστρέψουν με ερευνητικά προγράμματα στην Ελλάδα. Ο στόχος, σύμφωνα με τον κ. Φούχτελ. ήταν να προκύψουν μέσα από τα ιδρύματα αυτά προτάσεις για συγκεκριμένα προγράμματα, που θα εξασφαλίζουν την καλύτερη απορροφητικότητα των ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Το σχέδιο των Γερμανών είναι απλό και μεγαλοφυές. Το ενδιαφέρον της Γερμανίας επικεντρώνεται στο ΕΣΠΑ και στον τρόπο αξιοποίησης του, ενώ ταυτόχρονα συνδέεται με την οριοθέτηση Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ). Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γερμανός Αντικαγκελάριος Ρέσλερ και η αντιπροσωπία του γερμανικού ΣΕΒ, που είχαν επισκεφθεί τη χώρα μας πέρυσι το Σεπτέμβριο, έθεσαν ως προϋπόθεση για να επενδύσουν στην Ελλάδα ότι θα έπρεπε να οριοθετηθούν ΕΟΖ και να αξιοποιηθούν χρηματοδοτικά μέσα περιφερειακής πολιτικής της Ε.Ε.
Με απλά λόγια, οι Γερμανοί συνδέουν το ΕΣΠΑ με τις ΕΟΖ και θέλουν «και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο». Ζητούν να επωφεληθούν από το «ελληνικό ΕΣΠΑ» (κονδύλια που θα έπρεπε να έχουν αξιοποιηθεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις) με τη σύναψη συμβολαίων συμβουλευτικών υπηρεσιών «τεχνογνωσίας», αλλά και συμμετοχή στις επενδύσεις. Ζητούν αφενός να απορροφήσουν αυτοί τα (δικά μας) ευρωπαϊκά κονδύλια (εφόσον εμείς δεν μπορούμε!), αφετέρου να «διασφαλίσουν» τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους (ΕΟΖ), όπου δεν θα ισχύουν οι νόμοι της ελληνικής επικράτειας, αλλά οι νόμοι της αγοράς.
Με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται ο κατακερματισμός της χώρας σε Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, με ελάχιστη ή μηδενική φορολογία, με εργασιακές σχέσεις arbeitslagern (στρατόπεδα εργασίας) και πολεοδομικούς κανόνες ανύπαρκτους. Το «καρότο» είναι ότι μέσα στις ζώνες διαμορφώνεται ένα περιβάλλον για προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, που θα ευνοήσουν την οικονομία της χώρας και θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Και σε αυτόν το σχεδιασμό τα γερμανικά πολιτικά ιδρύματα έχουν κορυφαίο ρόλο.
Η μελέτη για το σχεδιασμό και την υλοποίηση του σχεδίου για τις ΕΟΖ έχει ήδη ανατεθεί, εκτός των Γερμανών «εντεταλμένων» των δύο μεγάλων γερμανικών κομμάτων, Ράιχενμπαχ (SPD) και Φούχτελ (CDU), επίσης στα ερευνητικά ιδρύματα των κομμάτων του γερμανικού Κοινοβουλίου (εκτός της Αριστεράς). Τα ερευνητικά ιδρύματα που συμμετέχουν είναι το «Κόνραντ Αντενάουερ» του CDU, το «Φρίντριχ Έμπερτ» του SPD, το «Φρίντριχ Νάουμαν» του FDP και το «Χάινριχ Μπελ» των Πρασίνων, τα οποία θα εκπονήσουν ειδικές μελέτες που αφορούν την Ελλάδα, σχετικά με την ενεργοποίηση 100 έργων μέσα από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ.
Η Β. Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη είναι ήδη πρώτες στη σειρά για Ειδική Οικονομική Ζώνη, ενώ το γερμανικό προξενείο της πόλης πρόκειται να έχει το συντονιστικό ρόλο. Πρόσφατα η πρόταση για τη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών επανήλθε στο προσκήνιο από τον υπουργό Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη, υποστηρίχθηκε όμως και από τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, σε συνέντευξη που έδωσε ο τελευταίος στο περιοδικό «Spiegel».
Μάλιστα, όλως τυχαίως, στο θέμα που ανακίνησε η «Zeit-Online» (όπου μάλιστα ένας Γερμανός καθηγητής πανεπιστημίου πρότεινε να μετατραπεί όλη η χώρα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη!) αναφέρθηκε με συνέντευξη του ο Χρήστος Κατσιούλης, ο οποίος διευθύνει το γραφείο του Ιδρύματος «Φρίντριχ Έμπερτ» στην Αθήνα, λέγοντας ότι: «Οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες στην Ελλάδα θα πρέπει να είναι προσανατολισμένες στα πραγματικά επενδυτικά εμπόδια: την υπερβολική γραφειοκρατία, τις πολύχρονες διαδικασίες αδειοδότησης και τη νομική ανασφάλεια, η οποία προκύπτει από το γεγονός ότι οι νομοί διαρκώς μεταρρυθμίζονται».
Πρωτοπόρος η Θράκη
«Hier ist das wirkliches Paradies (Εδώ είναι ο αληθινός Παράδεισος)», έλεγε στους συνδαιτυμόνες του ο Γιόζεφ Άκερμαν ανάβοντας το πούρο του ένα όμορφο σούρουπο του Σεπτεμβρίου του 2009 στο φημισμένο εστιατόριο της παραλίας του Αϊ-Γιώργη λίγο έξω από την Αλεξανδρούπολη. Ανάμεσα στους ομοτράπεζους του κ. Άκερμαν βρίσκονταν και η Κατερίνα Καραγιάννη, στέλεχος παλιότερα της Deutsche Bank και ιδρύτρια του Οικονομικού Φόρουμ της Θράκης, επιχειρηματίες της ακριτικής περιοχής και τοπικοί παράγοντες.
Η κ. Καραγιάννη ήταν αυτή που έριξε την ιδέα για τη δημιουργία μιας Ειδικής Οικονομικής Ζώνης στη Θράκη -την υλοποίηση της οποίας υποστηρίζει ένθερμα η γερμανική Καγκελαρία- με πολύ χαμηλό φορολογικό συντελεστή. Μάλιστα, η ίδια πρωτοστάτησε στην υποβολή σχετικής πρότασης τόσο στην ελληνική κυβέρνηση όσο και στην Ε.Ε. Οι επαΐοντες μιλούσαν τότε για την ΕΟΖ, για την ανάπτυξη μιας σημαντικής πρωτοβουλίας, με στόχο τη διαφύλαξη ασφαλώς των γερμανικών συμφερόντων. Ειρήσθω εν παρόδιο, η DeutscheBank είχε ήδη αναλάβει σύμβουλος αποκρατικοποίησης του δημοσίου.
Ακόμα και το δικηγορικό γραφείο που εκπόνησε τη σχετική έκθεση είναι γερμανικό. Πρόκειται για τη νομική εταιρεία Dankelmann und Kerst, σύμφωνα με την οποία η δημιουργία μιας τέτοιας ειδικής ζώνης, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι εφικτή, ενώ υπάρχει και προηγούμενο εντός της Ε.Ε., με 14 Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, στην Πολωνία. Σύμφωνα με την έκθεση του, που συντάχθηκε από τον ειδικό στο φορολογικό δίκαιο δρ. Χανς Μπέεγκ για λογαριασμό του Οικονομικού Φόρουμ Θράκης, σε μια Ειδική Οικονομική Ζώνη «ισχύουν διαφορετικές δασμολογικές, φορολογικές και λοιπές ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις, κανονισμοί και διοικητικά προνόμια επί διαμετακομιζομένων αγαθών που δεν παράγονται στη χώρα».
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η ΟΕΒΕ Ξάνθης με επιστολή της καλεί τους τοπικούς παράγοντες σε επαγρύπνηση για τη δημιουργία των ΕΟΖ, διότι, όπως αναφέρεται στην επιστολή, σε αυτές τις Ζώνες θα μπορούν να απασχοληθούν παράνομοι μετανάστες. Όπως αναφέρει στην επιστολή της, το Π.Δ. που ενεργοποιεί το άρθρο 37-5 του Ν. 3907/2011 (Οδηγία 2008/115/ΕΚ για την επιστροφή παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών) προβλέπει ότι οι επιχειρηματίες που θα έχουν επενδύσει στην ΕΟΖ θα μπορούν να απασχολήσουν παράνομους μετανάστες. Πιο αναλυτικά το άρθρο 37-5 αναφέρει ότι «Σε περίπτωση αδυναμίας των αρμοδίων κατά περίπτωση αρχών να διασφαλίσουν με ίδιους πόρους ή μέσα ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών των οποίων η απομάκρυνση έχει αναβληθεί απολαμβάνουν κατά το χρονικό διάστημα της αναβολής στοιχειώδεις όρους αξιοπρεπούς προσωρινής στέγασης σε εγκαταστάσεις δημοσίου ή κοινωφελούς χαρακτήρα και γενικότερα ότι καλύπτουν τις άμεσα βιοτικές τους ανάγκες, μπορεί να επιτραπεί μετά από σχετική άδεια να απασχολούνται ως μισθωτοί σε τομείς απασχόλησης σε συγκεκριμένες περιοχές της χώρας».
Ο «ρόλος» στα Βαλκάνια
Μία από τις δραστηριότητες των πολιτικών αυτών ιδρυμάτων, που επίσης σηκώνει πολλή κουβέντα, είναι ο ρόλος τους στα εθνικά μας θέματα. Σύμφωνα με τα όσα ακούγονταν κατά καιρούς στους διαδρόμους της Ν.Δ., δεν ήταν μόνο οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί που δραστηριοποιήθηκαν στην Αθήνα και τη Λευκωσία για τη διαφήμιση του Σχεδίου Ανάν. Το Ίδρυμα «Φρίντριχ Έμπερτ» του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος έπαιξε καθοριστικό ρόλο και ξεδίπλωσε αρκετά προγράμματα. Ένα από αυτά ήταν η χρηματοδότηση μιας ομάδας ελληνοτουρκικής φιλίας 15 Ελλήνων και Τούρκων δημοσιογράφων, η οποία ταξίδεψε σε πολλές πόλεις για να εξηγήσει τα θετικά του σχεδίου. Δυστυχώς, κανένας δημοσιογράφος από αυτούς που επελέγησαν δεν είχε άποψη κατά του Σχεδίου Ανάν. Επελέγησαν όλοι με κριτήριο να είναι θετικοί για το σχέδιο!
Κατά τη διάρκεια της λαϊκής εξέγερσης στην Αλβανία, μάλιστα, ενάντια στις παρατράπεζες του Μπερίσα, αρκετά ΜΜΕ υποστήριζαν την κυβέρνηση της γειτονικής χώρας, το κόμμα της οποίας λάμβανε χρηματοδότηση από το Ίδρυμα «Αντενάουερ», με βασικό σκοπό την εξασφάλιση των «στρατηγικών μετάλλων» της Αλβανίας και βέβαια το διαμελισμό των Βαλκανίων σαν «ύστερη εκδίκηση» του Γ’ Ράιχ. Το ίδιο ίδρυμα δημοσίευε το 2010 στα Σκόπια μελέτη με τον προκλητικό τίτλο «Μακεδόνες και Έλληνες φοιτητές συζητούν», ενώ ταυτόχρονα φιλοξενούσε δηλώσεις του τύπου «Η Μακεδονία και οι Μακεδόνες υπάρχουμε ως ειλικρινείς γείτονες και φίλοι» του Προέδρου της ΠΓΔΜ. Γκ. Ιβάνοφ σε άρθρο του, σε έκδοση του περιοδικού «Πολιτική Σκέψη», του οποίου η παρουσίαση έγινε από το Ινστιτούτο «Κόνραντ Αντενάουερ» σε συνεργασία του με το τοπικό Ινστιτούτο για τη Δημοκρατία «Societas Civilis».
Είναι προφανές ότι οι Γερμανοί καθοδηγητές των κομμάτων βλέπουν την Ελλάδα ως ένα πολύ καλό ιδεολογικό πειραματόζωο και επιδιώκουν να μας ποδηγετήσουν ιδεολογικά, ώστε να αποδεχθούμε ότι οι Γερμανοί είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό μας. Άλλος θα το κάνει για λογαριασμό του κόμματος της Μέρκελ, άλλος για τους Σοσιαλδημοκράτες, όλοι όμως έχουν στο νου τους να περάσουν την κυρίαρχη ιδεολογία της Γερμανίας. Τώρα μάλιστα που οι Αμερικανοί δεν πολυενδιαφέρονται για την Ελλάδα, αφού έχουν πιο πρόθυμους στα ανατολικά μας σύνορα, οι Γερμανοί ξανάρχονται για να κάνουν αυτή ακριβώς τη δουλειά. Να μας πείσουν ότι είναι φίλοι μας και δουλεύουν για το καλό μας, προσφέροντας μας ένα ιδεολογικό «μπότοξ», για μια νέα καθοδήγηση προς τα γερμανικά ιδεώδη.
Crash, Τεύχος 16 Σεμπτέβριος 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου