γραφει ο αρισταρχος
Έτσι μεγάλωσα, με ήρωες του ’21 γύρω γύρω μέσα στην τάξη μου. Και ήταν το πρώτο που μάθαινα, την πρώτη μου μέρα, μέσα σ’ εκείνη την αίθουσα. Ποιοι ήταν όλοι αυτοί και τι έκαναν. Ήταν οι ονειροπόλοι που έδωσαν την ζωή τους με τους πιο επώδυνους τρόπους για να γεννηθούμε εμείς σε ελεύθερη χώρα. Να μεγαλώσουμε λεύτερα και να παραδώσουμε ύστερα με την σειρά μας την ελευθερία στις επόμενες γενιές. Πάνω από την έδρα υπήρχε η εικόνα της θρησκείας μας. Που εκτός των άλλων είχε και την σημασία του, τουλάχιστον στον αγώνα της παλιγγενεσίας. Πριν κάποιοι μειδιάσετε σκεφτείτε για λίγο πόσο μαχητικός και μπροστάρης θάταν ο μακαριστός Χριστόδουλος, αν ζούσε. Και στο κάτω κάτω και οι ιερείς δικοί μας είναι όπως και οι πολιτικοί. Κι αυτοί μαζί με μας “τα τρώνε”.
Είμαι περήφανος που αν και δεν είμαι φιλόλογος διδάχτηκα με επίταση τα αρχαία ελληνικά σε μετάφραση, ορθογραφία και συντακτικό. Εκείνο το συντακτικό του Τζάρτζανου μας είχε γίνει εφιάλτης. Τώρα μονάχα μπορώ να δω πόσο χαμένος είναι ο Έλληνας που εκτός από τα απλά Ελληνικά, τα Αγγλικά και ίσως κι άλλες γλώσσες δεν ομιλεί την αρχαία Ελληνική για να προβληματιστεί πάνω στα τεράστια ερωτηματικά του Ομήρου, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Πυθαγόρα.. αλήθεια πόσες ώρες να γράφω ονόματα; Αντ’ αυτού ψαλιδίζουν την γλώσσα όσο μπορούν για να την περιορίσουν τελικά σε καμιά πεντακοσαριά λέξεις εμπλουτισμένες με αντιδάνεια της Ελληνικής και να λες για παράδειγμα τον ιδιώτη-idiot και το χαρτόνι-carton. Να γράφεις Greeklish και να μιλάς τις άλλες γλώσσες καλύτερα κι απ’ τους γηγενείς της αντίστοιχης χώρας(όρα… όρα… έχουμε τέτοιους;-πολλούουουους!)
Μετά τον πόλεμο περάσαμε μέσα από ηφαίστια και καήκαμε. Περάσαμε μέσα από τυφώνες και αναμαλλιαστήκαμε. Περάσαμε μέσα από πλημύρες και βγήκαμε στην στεριά. Μια Οδύσσεια ένα ταξίδι του γυρισμού στην Ιθάκη σε μια Πηνελόπη να περιμένει κεντώντας την Ελλάδα. Ηττημένοι και νικητές του εμφυλίου με τα αντίστοιχα επίχειρα και μια κουρελιασμένη χώρα που πάλεψε να σταθεί στα πόδια της και να κάνει τα παιδιά της να την αγαπήσουν και να μονιάσουν για το καλό τους. Με μια εκκλησία πάντα στο πλάϊ. Κι αν κάνει φάλτσα ο πιανίστας δεν τον πυροβολείς, τον αλλάζεις. Τα καταφέραμε. Με λάθος τρόπο είναι η αλήθεια. Και για την λάθος κατάληξη γνωρίζουμε όλοι τους αίτιους και τις αιτίες.
Σήμερα αυτό που βλέπω είναι μια νεολαία με δίψα για Ελλάδα. Με δίψα για δημοκρατία. Με δίψα για σωστή ζωή. Και εντεταλμένοι γι αυτή την πορεία είναι οι ίδιοι σαν και πρώτα. Βλέπω μια Ελλάδα που ξόφλησε. Μια αλλοτριωμένη χώρα μακράν της ιστορίας της. Έναν υπογεννητικό άχρωμο και άοσμο λαό που σιγά σιγά θα αφομοιωθεί από μια επιτηδευμένη παγκοσμιοποίηση. Και αυτό που θα επιβιώσει θα είναι, έτσι κι έτσι ολίγον από γιουβέτσι. Και όλα τα μνημεία μας απλά μια παγκόσμια κληρονομιά. Υπάρχει καμιά ένσταση; Ο πληθυσμός του 2011 ήταν απογεγραμμένος 10.8εκατομ. Βγάλτε τους οικονομικούς πρόσφυγες, κοντεύουμε τα 9 εκατομμύρια! Δεν είναι θαυμάσιο;
Πολιτικά βρισκόμαστε υπό το μηδέν. Εκνευρίζομαι να βλέπω δημοσκοπήσεις με ποσοστά τόσο υψηλά για ΝΔ. Όση είναι η ηλικία της τόσο είναι και οι ιδέες της. Και το χειρότερο και η νοοτροπία της. Ένα ΠΑΣΟΚ που αφού μας διέλυσε παντού αυτοδιαλύεται (και καλά κάνει). Μια δογματική και εσωστρεφής αριστερά περισσότερο από ποτέ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα αναδυόμενο κομματικό συνονθύλευμα/σουρωτήρι από πολιτικούς άλλων κομμάτων που με το ποσοστό που πήρε έχασε τ’ αυγά και τα Πασχάλια. Μέσα στον πανικό της εξουσίας παλινωδεί με τις θέσεις του. Επί πλέον οι ανεκδιήγητες και ασόβαρες δηλώσεις στελεχών του όπως, η πληρωμή των ιερέων από τους φανατικούς του είδους, τον στέλνουν πίσω τόσο εύκολα όσο τον ανέβασαν.
Ω ρε Καραμήτρο που πας; έτσι θα μου διοικήσεις τον τόπο;
Είναι να απορεί κανείς με την απορία σας, γιατί ανεβαίνουν τα ποσοστά της ακροδεξιάς. Συνεχίστε έτσι και θα απορείτε σαν τον τύπο που περπατάει με το ένα πόδι στον δρόμο τάλλο στο πεζοδρόμιο και απορεί γιατί κουτσαίνει.
Τι λαός είμαστε Θεέ μου! Τι ιχώρ είναι αυτό! Θείοι απόγονοι γνήσιοι των Αθηναίων του 325ΠΧ.
Αν ήμασταν σε ραδιοφωνική εκπομπή θα σας έβαζα να ακούσετε τους στοίχους του Γκανά “χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου