ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου


​Την Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013 στην καθημερινή εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα» και στο ένθετό της «Νέοι Άνθρωποι» σχολιάζεται η παρουσία του Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος συνοδευόταν από τη σύζυγό του, στο νυκτερινό κέντρο διασκέδασης όπου εμφανίζεται ο τραγουδιστής Γιώργος Τσαλίκης, ως εξής: «Όχι θα κάτσει να σκάσει: Τώρα, αν ο λαός έχει τη φτώχεια του και τα προβλήματά του, δικό του το πρόβλημα. Ο Άδωνις έχει ... τακτοποιήσει τη ζωή του μια χαρά! Τον πήρε ο Γιώργος Καρατζαφέρης στο κόμμα, τον έκανε βουλευτή, του άφησε ελεύθερο πεδίο δράσης, τον έκανε και υπουργό, τελικά του έκανε “χωσιά” (η προδοσία στα αρβανίτικα) και τώρα, παίζει το μεγάλο του χαρτί με τη ΝΔ και είναι και στον προθάλαμο για κάποια θέση. Και γιατί όχι; Τούτος ο τόπος αρέσκεται σε παρόμοιες καταστάσεις και πρόσωπα. Και κατορθώνει τα ακατόρθωτα. ΧΑΙΡΕ ΑΔΩΝΗ. Τη δουλειά σου και την ευτυχία σου».
​Πιθανώς, θα μου πείτε, δεν έχει δικαίωμα ο Άδωνης Γεωργιάδης να γλεντήσει στα μπουζούκια ή να περάσει τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές του στα ακριβά σαλέ του εξωτερικού και να τις διαφημίζει μέσω του twitter με ένα σωρό φωτογραφίες;
​Θα σας απαντούσα πως και βέβαια έχει το δικαίωμα να ξοδεύει όπως του αρέσει τα χρήματα που κερδίζει από τις πολλές δραστηριότητές του. Και όλοι γνωρίζουν πως χρειάζεται και σ΄ αυτόν κάποια χαλάρωση από το καθημερινό κοπιαστικό- βεβαρημένο του πρόγραμμα. Γιατί αγορεύει και νομοθετεί στη Βουλή υπερασπιζόμενος το μνημόνιο, διδάσκει στη σχολή του Αρχαία και Ιστορία, τηλεπροβάλει τα βιβλία που εμπορεύεται, παρουσιάζεται (πρωί, μεσημέρι, βράδυ) σε όλους τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, όπου προσπαθεί να μας πείσει πως το μνημόνιο κάνει καλό στη ζωή μας και χωρίς αυτό θα είχαμε καταστραφεί, και στο χρόνο που του απομένει, τουϊτάρει στο διαδίκτυο απαντώντας επί παντός επιστητού και ενίοτε “καρπαζώνεται” με όποιο διαφωνεί μαζί του.
​Επίσης, θα μπορούσα να σας απαντήσω, πως όχι, δεν έχει το δικαίωμα να διασκεδάζει και μάλιστα με τέτοιον τρόπο που προκαλεί έναν ολόκληρο λαό. Ένα λαό ο οποίος σήμερα πένεται και δυστυχεί και έχει χάσει την περηφάνια του, την αξιοπρέπειά του, τον εγωισμό του. Ένα λαό που κάποτε διαβιούσε περίπου όπως, ακριβώς εκείνος σήμερα, αλλά η τρικομματική-μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά (η οποία είναι η συνέχεια των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου), την οποία στηρίζει με λύσσα, τον έχει οδηγήσει στην απόλυτη εξαθλίωση.
​Οι πολιτικοί ταγοί σε μια εξαθλιωμένη χώρα συμπάσχουν και συνοδοιπορούν με τη δυστυχία του λαού τους και δεν παρουσιάζουν συμπτώματα αλαζονείας και προκλητικότητας. Ο Άδωνης Γεωργιάδης έχει τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή εξαθλίωση του λαού μας, η οποία προήλθε από την υποταγή του πολιτικού συστήματος εξουσίας στα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις και τα μεσοπρόθεσμα, που μετά από δυόμιση χρόνια εφαρμογής τους η κάθε ημέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Έχει τεράστιες ευθύνες γιατί υπερασπίστηκε με θρασύτητα την πολιτική των μνημονίων ως βουλευτής του ΛΑΟΣ αλλά την υπερασπίζεται και σήμερα ως βουλευτής της ΝΔ.
​Όμως τα γεγονότα διαψεύδουν τον αμοραλιστή*, αλαζόνα, νεοταξίτη και νεοφιλελεύθερο Άδωνη Γεωργιάδη. Τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Eurostat (Οκτωβρίου 2012) εμφανίζουν την πατρίδα μας σε ποσοστά ανεργίας της τάξεως του 26,8% του πληθυσμού μας. Η ανεργία στους νέους μας, το κύτταρο της πατρίδας μας, βρίσκεται στο 57,6% . Αυτά τα παιδιά αναζητούν απεγνωσμένα εργασία μερικών ωρών για να μπορούν να έχουν ένα πιάτο φαί και μόνο, σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Και εάν αυτή η αναζήτηση δεν ευοδωθεί, τότε, μεταναστεύουν σε άλλες χώρες για να βρουν την καλύτερη τύχη τους, αφήνοντας στη χώρα μας τους γέροντες. Όσοι δε, από τους νέους και τις νέες θα μείνουν τελικά στην Ελλάδα μας, αυτό το εκμαυλισμένο πολιτικό σύστημα, τους απαγορεύει το γάμο και τον ερχομό νέων Ελλήνων. Γιατί πως είναι δυνατόν να στήσουν οικογένεια δυο νέα παιδιά, όταν οι μισθοί και των δυο (στην καλύτερη περίπτωση) θα είναι της τάξεως, το πολύ των 1.400 ευρώ. Με αυτά τα χρήματα θα επιπλώσουν το σπιτικό τους, θα πληρώνουν το νοίκι τους, θα έχουν να τρώνε, θα μπορούν να φέρουν στον κόσμο μας νέους Έλληνες; Και κάποτε οι γονείς βοηθούσαν οικονομικά τα παιδιά τους και το σπιτικό τους. Σήμερα, δυστυχώς, με τη δραστική μείωση των μισθών και των συντάξεων, εξέλειπε προς τους νέους μας και αυτή η βοήθεια. Ταυτόχρονα η πολιτεία κατήργησε κάποια βοηθητικά επιδόματα προς τους νέους, όπως, το επίδομα γάμου και την απαλλαγή φόρου των παιδιών. Συνυπολογίζοντας στα παραπάνω το μεγάλο ποσοστό υποσιτισμού των παιδιών που πηγαίνουν σχολείο, όλοι καταλαβαίνουμε πως στην Ελλάδα συντελείται αυτή τη στιγμή συνειδητή γενοκτονία από τους ίδιους τους «Έλληνες» πολιτικούς.
​Εκτός, όμως, όλων αυτών, ενδιαφέρον έχει πως όλο και περισσότεροι ασχολούνται με το παρελθόν του Άδωνη στο ΛΑΟΣ και τον χαρακτηρίζουν «προδότη». Έτσι, προσωπικά αισθάνομαι την ικανοποίηση της πολιτικής δικαίωσης, από την στιγμή που ως Υπεύθυνος Συντονισμού Περιφερειαρχών του ΛΑΟΣ σε όλη την Ελλάδα (Νοέμβριος 2011), κατηγόρησα δημόσια τους Βουλευτές Γεωργιάδη και Βορίδη, πως έγιναν κήρυκες νεοφιλελευθερισμού με ακραίες διατυπώσεις νεοταξισμού.
​Κάποτε, με τον Άδωνη, συμπορευτήκαμε στο ίδιο κόμμα. Σε ένα κόμμα που στην ιδεολογική του ταυτότητα είχε σε πρωτεύουσα θέση τον πατριωτισμό προς την πατρίδα και το λαό της. Σε ένα κόμμα που ως προμετωπίδα είχε το σύνθημα «ρήξη και ανατροπή στο σάπιο κατεστημένο». Σε ένα κόμμα που πολεμούσε το σαθρό πολιτικό σύστημα το οποίο ήταν υποταγμένο στους μεγαλοεκδότες, μεγαλοεργολάβους που λυμαίνονταν το δημόσιο χρήμα. Μαζί, με τον Άδωνη, κάποτε πολεμούσαμε τους Λαμπράκηδες, τους Μπομπολαίους κλπ, από το ίδιο πολιτικό μετερίζι. Από εκείνο το μετερίζι που μας ένωσε ο όρκος αγώνος που δώσαμε ως σύνορκοι: «Ορκίζομαι να εργάζομαι για το καλό του Έθνους και την ευημερία του λαού μας. Δεσμεύομαι εις την τήρηση των κανόνων της Ορθοδοξίας , της οποίας την πορεία θεωρώ αμετακλήτως κοινή και αδιαίρετη με αυτή της πατρίδος. Να κρατήσω ζωντανές τις προγονικές αξίες και παραδόσεις. Να διαφυλάσσω τις παρακαταθήκες και επιταγές των αγωνιστών της εθνεγερσίας, υποσχόμενος συνέπεια και συνέχεια στο έργο τους. Να υπερασπιστώ την ανεξαρτησία- αυτονομία – αυθυπαρξία της χώρας έναντι της παγκοσμιοποίησης, της νέας τάξης πραγμάτων και κάθε επιβουλής από όπου και αν προέρχεται. Για μια Ελλάδα μεγάλη, ισχυρή, ελεύθερη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη και δυνατή σε ανατολή, βορά, νότο και δύση. Το έθνος και ο λαός να προτάσσονται και αυτής της ζωής μου. Ο Θεός ας στηρίζει τους αγώνες μας προς Δόξα της πατρίδος και της Πίστεως μας».
​Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι τι από τα παραπάνω τήρησε ο Άδωνης Γεωργιάδης και τι επί της ουσίας υποστηρίζει και πρεσβεύει σήμερα;
​Ωστόσο, την κύρια ευθύνη του αρνητικού φαινομένου Γεωργιάδη στην πολιτική, τη φέρει ακεραία ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης. Εκείνου ήταν το αγαπημένο παιδί. Δικό του δημιούργημα ήταν και είναι. Εκείνος οδηγήθηκε στην πολιτική απαξία μέσω και των άστοχων πολιτικών συμβουλών του Αδώνη, εκτός των άλλων, και κατέστρεψε τον ευρύτερο πατριωτικό χώρο που κάλυπτε ο ΛΑΟΣ. Εκείνος έχει, ακόμη, μια καλή κουβέντα να πει για το δημιούργημά του, όπως στην προχθεσινή του παρουσία στον ΑΝΤ1, στην εκπομπή «βράδυ» του Κωστόπουλου, όπου όλοι είδαμε έναν Καρατζαφέρη, υποτονικό, χλωμό, χωρίς πολιτικά επιχειρήματα. Έδειξε να έχει στερέψει μέσα του η φλόγα, η ορμή, ο τσαμπουκάς. Μου θύμισε τον Καρατζαφέρη της βραδιάς των Εθνικών εκλογών της 7ης Μαρτίου 2004, όταν έμεινε αποσβολωμένος στην καρέκλα του, στα γραφεία του κόμματος στην Ερατοσθένους, στο άκουσμα από τηλεοράσεως του πρώτου exit poll, το οποίο δεν έδινε την είσοδο του ΛΑΟΣ στη Βουλή. Ήταν η βραδιά εκείνη που ο υπογράφον τον τραβούσε από τα μανίκια προκειμένου να τον υποχρεώσει να κάνει δηλώσεις στα ΜΜΕ, υπενθυμίζοντάς του πως είναι ο αρχηγός του πατριωτικού χώρου.
​Συνεπώς, αγαπητοί μου, πιστεύω μου είναι πως οι ιδέες, πρέπει, να διαμορφώνουν την πολιτική και όχι η πολιτική τις ιδέες!


*Αμοραλιστής: αυτός που δεν υπολογίζει ηθικούς φραγμούς μπροστά στην προσωπική κοινωνική άνοδο και οικονομική επιτυχία.