γραφει ο αρισταρχος
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μικρή αλλά θαυματουργή χώρα. Τα θαύματά της ήταν εμφανή αλλά κανείς δεν γνώριζε τι ήταν εκείνο που τους ξυπνούσε την δύναμη για το θαύμα. Απορούσαν όλοι με τους κατοίκους της χώρας αυτής που την έπαιζαν σαν γιο-γιο μια στα Τάρταρα και μια στα ουράνια. Σε ένα τέτοιο ανέβασμα ζήλεψαν ακόμη κι οι Θεοί και για να την πονέσουν για την αυθάδειά της πήγαν στον πρώτο, στον μεγάλο και τον παρακίνησαν να κάνει κάτι να ψαλιδιστεί η υπερηφάνεια τους που ξεπερνούσε τα παλάτια τους. Κι εκείνος αφού χάιδεψε τα γένια του και συλλογίστηκε, χαμογέλασε αυτάρεσκα.
Ναι το είχε βρει. Θα τους έδινε ένα “δώρο” γεννημένο με σωφροσύνη για να τους ξεγελάσει και έτσι να το πάρουν. Αυτό το δώρο θα τους ενθουσίαζε και θα το έπαιρναν αμέσως και ύστερα σαν τον Δούρειο Ίππο θα τους τυραννούσε. Όλα αυτά βέβαια με την προαίρεση ότι έπρεπε να τους εξοπλίσει με κάτι που θα μετέτρεπε το δώρο σε αντίδωρο. Θεός ήταν και μάλιστα ο αρχηγός, δεν θάβρισκε; Βέβαια ήταν λίγο δύσκολο γιατί οι κάτοικοι αυτής της χώρας ήταν παιδιά του και άρα σαν κι αυτόν. Έξυπνοι και πονηροί, δημιουργικοί και καταστροφικοί, άνθρωποι και παλιάνθρωποι. Σε κάθε προτέρημα και το αντίστοιχο ελάττωμα. Τι σόϊ παιδιά του θάταν άλλωστε. Έτσι ανακάλυψε την νέα λέξη και την είπε Δημοκρατία.
Το χάρηκαν οι άνθρωποι. Πάντα τα δώρα του πατέρα έχουν αξία στα μάτια των παιδιών. Μόνο που δεν ήξεραν τι να την κάνουν και απλά την κοίταζαν με απορία. Έπρεπε να δουλέψει για να δείξει τις αρετές της που έλεγε πως έχει. Κι αυτή δεν δούλευε γιατί της έλειπαν οι υπηρέτες. Πήγαν λοιπόν σε έναν βοηθό του Θεού που τον αγαπούσαν πολύ γιατί τους παραστέκονταν και τους συμβούλευε. Ήταν ψηλός Τιτάνας,συνετός με το περίεργο όνομα Προμηθέας(προ+μανθάνω). Του είπαν το πρόβλημα κι αυτός αφού έξυσε το κεφάλι του πήγε στον μεγάλο. Του είπε για το δώρο και πως οι άνθρωποι, τα παιδιά του δηλαδή, δεν μπορούσαν να το λειτουργήσουν σωστά.
Χαμογέλασε ο μεγάλος και τούδωσε το κλειδί της λειτουργίας της δημοκρατίας. Μόνο που το έντυσε κρυφά με πολλά δεινά. Και κανένας δεν τα είδε και κανένας δεν τα βλέπει. Το βάπτισε Πολιτική και μέσα του έκρυψε μύρια όσα κακά αλλά και καλά. Το τι θα βγεί από αυτό το κλειδί της δημοκρατίας εξαρτάται απόλυτα από αυτόν που θα το χρησιμοποιήσει. Και η χρήση του είναι πολύ σοβαρή γιατί τα αποτελέσματα της θα επηρεάσουν καταλυτικά όλους.
Τόδωσε λοιπόν ο Προμηθέας στους ανθρώπους με την συμβουλή να προσέχουν γιατί το δώρο της Δημοκρατίας/Πολιτικής μπορούσε εύκολα να μετατραπεί σε αντίδωρο και να βγάλει όλα τα δεινά. Το μόνο που χρειάζονταν σ’ αυτούς που θα το χρησιμοποιούσαν ήταν η σωστή μάθηση και η σωστή παιδεία. Μάθηση και παιδεία για να μην βγαίνουν τα κακά που κρύβονται μέσα σ’ αυτό το δίδυμο.
Με τα χρόνια απεδείχθει ότι το “δόλιο” δώρο του Θεού των Θεών δεν ήταν παρά ο μοναδικός δρόμος για την δημιουργία και την ευτυχία αρκεί να μην απελευθερώνονταν τα κακά που έκρυβε. Κι αυτή η απελευθέρωση γίνεται τουλάχιστον δύσκολη μόνο με τηνκοινωνική μόρφωση και την ενεργοποίηση/ενασχόληση καθ οιονδήποτε τρόπο όλων των ανθρώπων* ειδάλλως όπως έλεγε και κάποιος Γάλλος πολιτικός ονόματι Jouvenel.
Μια κοινωνία προβάτων θα βγάλει, αναπόφευκτα κάποια στιγμή, μια κυβέρνηση λύκων.
*Είναι η λεγόμενη πολιτικοποίηση που δυστυχώς εξοστρακίζεται και παραφράζεται σε κομματικοποίηση. Γι αυτό και η θλιβερή μας κατάσταση.
Τέλος της ιστορίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου