Το αντάρτικο πόλεων, στο πλαίσιο της τρομοκρατίας, είναι ζόρικη δουλειά, όπως και γενικά η σκληρή εγκληματικότητα. Οι ένοπλες ληστείες, η αρπαγή ομήρων και η διαφυγή εμπεριέχουν «επαγγελματικούς» κινδύνους, όπως και η κατασκευή, μεταφορά και τοποθέτηση βομβών. Γι’ αυτό άλλωστε η τρομοκρατία ανήκει στις μορφές του ανορθόδοξου πολέμου, καθώς διδάσκουν και τα εγχειρίδια των Ειδικών Δυνάμεων....
Αν είσαι και μοσχαναθρεμμένος, σου 'ρχονται πιο βαριά όσα μπορεί να επιφυλάσσει η παρανομία στη «στραβή». Διότι ο δρόμος προς την «επαναστατική» Βαλχάλα ενίοτε έχει σφαίρες, κλοτσομπουνίδι, φυλακή και συχνά θάνατο.
«Επανάσταση» θερμοκηπίου, σαλονάτη, υπό την ανοχή του κράτους, ασφαλής και μη μου άπτου, δεν υπάρχει. Αμα βγεις στο κλαρί και θες στα σοβαρά να σηκώσεις τα όπλα κατά του «συστήματος» και των κακών «μπάτσων», τότε, αφού τα καταφέρεις και σε πάρουν στα σοβαρά, μην περιμένεις να σε κεράσουν cheesecake και καφέ με γεύση βανίλια από τα Στάρμπακς, όταν συναπαντηθείτε.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα το πιθανότερο είναι ότι η Αστυνομία θα είχε ανοίξει πυρ στο ψαχνό κατά των ληστών, τρομοκρατών και απαγωγέων. Οι ταραγμένοι γονείς τους, αντί να λένε αυτά τα αξιοπερίεργα, που ακούσαμε και τα οποία λέγονται μόνο στο Βαλκανιστάν, χωρίς να πέφτουν ντουβάρια, θα σπάραζαν πάνω από φέρετρα.
Ευτυχώς, δεν έγινε έτσι - κι αυτή είναι μια πτυχή της μεγάλης επιτυχίας της Αστυνομίας και του κ. Δένδια, που αποδεικνύεται κάθε μέρα όλο και πολυτιμότερο κεφάλαιο για τη χώρα και την υλοποίηση των εντολών του πρωθυπουργού. Διότι μια ημέρα των ημερών οι έξαλλοι νεαροί θα θυμούνται με δέος τις παρλαπίπες που τους αφιόνισαν και θα κάνουν τον σταυρό τους, που βγήκαν ζωντανοί από την πλάνη τους. Το ξαναείπαμε: «Ο άνθρωπος γεννιέται εμπρηστής και πεθαίνει πυροσβέστης». Κρίμα λοιπόν να εξοντώνεις αυτόν που σχεδόν σίγουρα μια μέρα θα μετανιώσει πικρά.
Καταλαβαίνω τον πόνο, τον φόβο, ίσως και τις ενοχές, γονιών που βλέπουν τα τέκνα τους μπλε μαρέν, με χειροπέδες και στην πόρτα του Κακουργιοδικείου. Λογικό κι ελληνικό να συμπαρασταθούν στα παιδιά τους άνευ όρων, κι ας πουν και πράγματα προκλητικά, ανόητα και παράλογα.
Αυτό όμως έχει ένα όριο. Και κυρίως έχει όρια η σπέκουλα κάποιων ΜΜΕ και της Κουμουνδούρου.
Η υπόθεση αυτή, γι’ άλλη μια φορά, αποκάλυψε πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλία αλληθωρίζει προς την τρομοκρατία με ανεκτικότητα και πόσο «ψοφάει» ν’ αλλάζει την ατζέντα. Αν παρακολουθήσεις το παραλήρημα των συριζαίων εκπροσώπων και την μπουρδολογία δημοσιογράφων, «ειδικών» του δίφραγκου και του κάθε βαρεμένου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα νομίζεις ότι οι «κακοί μπάτσοι» πιάσανε οικολόγους εκδρομείς, ενώ πήγαιναν εκδρομή στον «Αρκτούρο», και τους έκαναν νταούλι στο ξύλο.
Ποια είναι τα ψυχρά συμπεράσματα; Γι’ άλλη μια φορά οι τρομοκράτες δεν ήταν εξωγήινοι, «ακροδεξιοί», προβοκάτορες της Αστυνομίας. Το παραμύθι της Κουμουνδούρου αποδεικνύεται ξανά μια κουρελιασμένη πατσαβούρα.
Οι βαριά οπλισμένοι αναρχικοί, κατά δήλωσή τους, είναι προϊόντα των μαϊμού Δεκεμβριανών, που τόσο υπέθαλψε ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλία, που τόση βενζίνη έριξε στη φωτιά εκείνης της απίστευτης αθλιότητας, καπηλεία μιας τραγικής δολοφονίας ενός παιδιού.
Οι συλληφθέντες κι άλλοι νέοι είναι προϊόντα ενός συγκεκριμένου περιβάλλοντος, οικογενειακού, σχολικού, κοινωνικού. Κάποιοι καθηγητάδες, άγος της Παιδείας μας, πήγαιναν τα παιδιά της τάξης τους να πετροβολήσουν αστυνομικά τμήματα. Κάποιοι δεν έμαθαν στα παιδιά τους την αγάπη στην πατρίδα και στο έθνος, το καθήκον υπεράσπισης των θεσμών και των νόμων και τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας, όσα προβλήματα κι αν έχει. Μέσα από αυτόν τον κύκλο του μηδενιστικού ακτιβισμού, που τόσο χάιδεψε ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλία, στρατολογούνται από κάποιους αυτοί που εντάσσονται στον εσώτερο κύκλο της αριστερής επαναστατικής βίας.
Γιατί ξέρετε τι είναι τελικά οι τρομοκράτες; Το υποσυνείδητο της Κουμουνδούρου, το απωθημένο των συνιστωσών, αυτό που κατά βάθος γουστάρουν. Ψυχικά ταυτίζονται με τα φανατισμένα προϊόντα των ιδεοληψιών τους. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών.
Γι’ αυτό η με τόσο μίσος και παραπληροφόρηση επίθεση κατά της Αστυνομίας και της κυβέρνησης. Πώς άραγε συλλαμβάνεις βαριά οπλισμένους, που κρατούν όμηρο πολίτη; Τους παρακαλάς; Τους κερνάς φοντάν; Φωνάζεις τη μαμά τους να το κανονίσει; Ή μήπως ασκείς την απολύτως απαραίτητη βία για να τους αφοπλίσεις, ν’ απελευθερώσεις τον όμηρο και να τους περάσεις χειροπέδες; Πως αντιμετωπίζουν εγκληματίες με καλάσνικοφ οι αστυνομίες των σοβαρών χωρών; Α) Τους ρίχνουν λουκουμόσκονη; Β) Τους καταριούνται και τους μουντζώνουν; Γ) Ασκούν βία; Θα σας αποκαλύψω το τρομερό μυστικό: επιλέγουν το Γάμα κι εκεί απάνω μπορείς να χτυπηθείς άσχημα κι ας μην το πιστεύει η μαμά σου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου