Μια φορά και έναν καιρό. ήταν μια χώρα.

(Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη εφημερίδα ΤΟ ΧΩΝΙ)

Τρία χρόνια πριν, στις 23 Απριλίου, σε όλη την επικράτεια, οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα. Επιτέλους είχε βρεθεί ο ηγέτης που θα έσωνε την χώρα....

Του Αη Γιώργη και ο Γιωργάκης ο αντιεξουσιαστής έκανε ένα δώρο στον εαυτό του. Μια σωτηρία της χώρας.

Ο Γιωργάκης ο αντιεξουσιαστής είχε ένα όραμα. Να γκρεμίσει τον καπιταλισμό. Έκανε τα πάντα για να ξεσηκώσει τον λαό ενάντια στην πλουτοκρατία, τις πολυεθνικές και προπαντός τις τράπεζες.

Μείωσε μισθούς, έκοψε δώρα, έκοψε συντάξεις, διέλυσε τα εργατικά δικαιώματα, διέλυσε το ασφαλιστικό, έβαλε φόρους και ξανά φόρους.

Αλλά ο λαός τίποτα. Δυστυχώς αυτός ο ηγέτης δεν είχε τον λαό που του άξιζε.

Τουλάχιστον άφησε έναν άξιο συνεχιστή της προσπάθειας του. Τον Αντωνάκη τον σφουγγαράκη. Ο οποίος είναι αποστάτης της τάξης του. Προσπαθεί μέσα από το αστικό σύστημα να γκρεμίσει τον καπιταλισμό.

Αλλά ο λαός συνεχίζει να ζει στον κόσμο του. Η τελευταία ελπίδα για μια επανάσταση θα είναι ο Τσε Τσιπράκος.

Αν ούτε με τον Τσιπράκο δεν ξεσηκωθεί ο λαός τότε μπορώ να πω ότι πράγματι του αξίζει ένας πασοκοφώτης.

Τρία χρόνια τώρα έχουμε χορτάσει να μας σώζουν. Κάθε τρεις μήνες και μια σωτηρία. Πρέπει να είμαστε ο μοναδικός λαός που σώθηκε τόσες πολλές φορές σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Αν περάσει ένα τρίμηνο και δεν σωθώ αρχίζω και νιώθω μια δυσφορία.

Τα αποτελέσματα της σωτηρίας τα βλέπουμε συνεχώς δίπλα μας και τα βιώνουμε.

Με ρεκόρ ανεργίας, (Ισπανοί φάτε την σκόνη μας) οι ευτυχισμένοι πολίτες αυτής της χώρας έχουν απαλλαγεί από τα δεσμά της μισθωτής δουλείας και πλέον έχουν άπλετο χρόνο για να απολαύσουν την ζωή τους.

Χωρίς χρήματα πολλοί Έλληνες δίνουν ένα

Συνεχεια:  http://mikrosfokion.blogspot.gr/