Ένας αλλοδαπός γράφει γράμμα στους Έλληνες ...η σούπερ μούφα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο

Το παρακάτω κείμενο υποτίθεται πως γράφτηκε από έναν αλλοδαπό που δεν γνωρίζει καθόλου ελληνικά αλλά γράφει ωστόσο αρκετά ικανοποιητικά, και που κατόπιν έστειλε σαν επιστολή στην εφημερίδα των Συντακτών όπου και δημοσιεύθηκε. Η εν λόγω "επιστολή" αναδημοσιεύεται στη συνέχεια ασχολίαστη....


«Φύγαμε από τη χώρα μας εξαιτίας μιας οικολογικής καταστροφής. Το Μπανγκλαντές βρίσκεται στο δέλτα τριών από τους μεγαλύτερους ποταμούς της Ασίας και είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στις κλιματικές αλλαγές. Η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει καθημερινά, η γη βυθίζεται και ο κόσμος χάνει την περιουσία του. Σήμερα μπορεί να είσαι πλούσιος. Αύριο μπορεί να έχεις χάσει τα πάντα. Αυτό έπαθα και εγώ και τώρα δουλεύω μέρα-νύχτα για να συντηρήσω εμένα και την οικογένειά μου. Δεν είμαι κακοποιός, δεν ήρθα εδώ για να κλέψω.

Όταν έφτασα στην Ελλάδα, αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες. Κοιμόμουν μερόνυχτα έξω από το Αλλοδαπών για να μπορέσω να βγάλω χαρτιά. Για να ζήσω, αναγκάστηκα να πουλήσω όλα μου τα υπάρχοντα. Αλλά με τα χρόνια βρήκα δουλειά και η Ελλάδα έγινε το σπίτι μου. Ξέρω ότι περνάει δυσκολίες και θέλω να βοηθήσω. Αλλά το σύστημα δεν με αφήνει.

Πριν από έναν μήνα, περίμενα στη στάση το πρωί να πάω για δουλειά. Με πλησίασαν τρεις τύποι. Φορούσαν απλά ρούχα, αλλά είπαν ότι είναι αστυνομικοί. Με ρώτησαν αν έχω χαρτιά. Φοβήθηκα και αμέσως τους έδειξα τη ροζ κάρτα. Την πήραν, μου είπαν να πάω μαζί τους. Τους παρακάλεσα να μη με τραβήξουν στο τμήμα γιατί έπρεπε να πάω για δουλειά. Μου είπαν να κάνω στην άκρη. Είχαν μαζέψει και άλλους αλλοδαπούς. Μας έβαλαν όλους σ” ένα βανάκι, εννιά άτομα.

Μας πήγαν στο Γαλάτσι. Οχι στο Τμήμα, σε ένα πάρκο κοντά. Μας κατέβασαν, άρχισαν να μας ψάχνουν. Δεν έδειξαν να ενδιαφέρονται για τα χαρτιά μας. Μάλιστα, έσκισαν τα χαρτιά ενός παιδιού από το Πακιστάν, του μόνου από μας που μιλούσε καλά ελληνικά και τόλμησε να τους ζητήσει εξηγήσεις. Φοβήθηκα. Με έψαξαν, βρήκαν πάνω μου 25 ευρώ. Τα πήραν και μου είπαν να φύγω. Για μένα ήταν αίσιο τέλος.

Είμαι ξένος. Δεν μιλάω καλά ελληνικά. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιος είναι πραγματικός αστυνομικός και ποιος όχι. Στη γειτονιά υπάρχουν αστυνομικοί με πολιτικά, υπάρχουν και άλλοι που δεν είναι αστυνομικοί. Μας βαράνε, μας σκίζουν τα χαρτιά, μας παίρνουν τα λεφτά. Δεν μπορώ να ρισκάρω να τα βάλω ούτε με τους πρώτους ούτε με τους δεύτερους. Και με τους δύο, μπορεί να βρω τον μπελά μου.

Σάλεχ (Μπανγκλαντές)