Η παντιέρα στο Οικονομικών

του Φαήλου Κρανιδιώτη

Πρόσφατα ο πρωθυπουργός σε συνέντευξή του ξεκαθάρισε ότι η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία (ΕΑΣ, ΕΑΒ, ΕΛΒΟ) θα αναδιαρθρωθεί εν λειτουργία, υπογραμμίζοντας ότι δεν είναι ΕΡΤ και επισημαίνοντας τις άλλες -εθνικές και στρατηγικές- διαστάσεις του ζητήματος. Σοφόν το σαφές.

Μάλιστα ανατέθηκε σε ανεξάρτητο οίκο έως το τέλος Αυγούστου να παραδώσει σχετική μελέτη, υποθέτω με τις βασιλικές αμοιβές που παίρνουν συνήθως αυτοί οι τύποι. Ως εδώ καλά....

Ομως οι στελεχάρες του υπουργείου Οικονομικών, που έχουν μεταβληθεί σε Ναΐτες του Μνημονίου, έχουν τον διακαή πόθο να τα κλείσουν όλα. Να απολύσουν τον κόσμο και να ρευστοποιήσουν τα πάντα. Ενοχλούνται δε από την καθυστέρηση και από τις «παρεμβάσεις» στα γούστα τους, διότι μόνον αυτοί… ξέρουν.

Στις δε συσκέψεις για το ζήτημα, μαθαίνω, η συμπεριφορά τους φτάνει στα όρια του χλευασμού απέναντι σε οποιονδήποτε διατυπώσει σκέψεις με κοινωνική διάσταση και εθνικά στρατηγικό προσανατολισμό.

Χαρακτηριστική η στάση τους στο ζήτημα της καταβολής προς τους εργαζομένους μέρους των δεδουλευμένων τους, αφού είναι μήνες απλήρωτοι και θρασύτατα αρνούνται να ζήσουν με αέρα κοπανιστό. Το υπουργείο Οικονομικών αρνήθηκε τη χορήγηση φορολογικής ενημερότητας λόγω εκκρεμοτήτων, οπότε πληρωμή γιοκ. Με πρωτοβουλία του υπουργείου Αμυνας, στο οποίο, προς τιμήν υπουργού και αναπληρώτριας υπουργού, η διακομματική συνύπαρξη λειτουργεί προς το εθνικό όφελος σε τέτοια θέματα, συμφωνήθηκε να λυθεί το ζήτημα με Πράξη Νομοθετικού Περιεχόμενου. Το Αμυνας έκανε άμεσα ό,τι έπρεπε, αλλά το Οικονομικών έκανε πάλι τσαλίμια με την μπάλα, πέρασε ο Δεκαπενταύγουστος με απλήρωτους τους ανθρώπους, να μην έχουν μαντίλι να κλάψουν, όσο οι βαριοί κι ασήκωτοι οικονομολόγοι έριχναν μερικές βουτιές να δροσιστούν. Το ζήτημα ίσως λυθεί εντός της ερχόμενης εβδομάδας με τη συνδρομή και της Γραμματείας της Κυβέρνησης και οι εργαζόμενοι να πάρουν έναντι χρήματα για να ζήσουν, χρήματα που με αίμα εξοικονόμησε το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, όμως, ως την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, η αυτού αυτοκρατορική εξοχότης, ο κ. Στουρνάρας, αρνείται να υπογράψει!

Και στο μεγάλο ζήτημα όμως, στο τι δηλαδή θα γίνει επιτέλους οριστικά με τις αμυντικές βιομηχανίες, είναι ολοφάνερη πλέον η μεθόδευση από την πλευρά του ΥΠΟΙΚΟ, κόντρα στην κυβερνητική δέσμευση: απαξίωση και διάλυση. Γι’ αυτό και το εξοργιστικό κατενάτσιο. «Αφού», λέει, «δεν μας αφήνετε να τα σκοτώσουμε τώρα τα εργοστάσια, ας τα αφήσουμε να ψοφήσουν, θα σηκώσουμε τους ώμους, περίλυποι, σνιφ, και χαμηλοβλεπούσες, παίζοντας με τα μανικετόκουμπά μας, κι ύστερα πουλάμε τα πτώματα». Αλλη εξήγηση για την άρνηση έστω και για χρηματοδότηση μέσω τραπεζικού δανεισμού, ώστε να ξαναλειτουργήσουν π.χ. τα ΕΑΣ, δεν υπάρχει. Αναδιάρθρωση εν λειτουργία χωρίς… λειτουργία γίνεται; Δεν γίνεται. Μήπως μοιάζει με σαμποτάζ;

Μάλιστα πλέον το ΥΠΟΙΚΟ, όπως και οι «ειδικοί» που…μελετούν, αρχίζει να ψιθυρίζει ότι, αντί για αναδιάρθρωση, θα προταθεί εκκαθάριση εν λειτουργία. Τον χαβά τους δηλαδή, διότι εννοούν μπαλτά και λουκέτο.

Αυτά όμως αντίκεινται στις διακηρύξεις του πρωθυπουργού και στο εθνικό συμφέρον, το οποίο δεν ερμηνεύεται μόνο με λογιστικές πράξεις.

Το οικονομικό επιτελείο θέτει, και σωστά, το ζήτημα των ελλειμμάτων και των χρεών των αμυντικών επιχειρήσεων. Η λογική όμως δεν είναι «κλείνω και πουλάω ως κουφάρι ό,τι έχει χρέη κι ελλείμματα». Τότε το πρώτο που θα έπρεπε να έχει κλείσει είναι το… υπουργείο Οικονομικών. Απλά δεν θα το αγόραζε κανένας και δεν προβλέπεται. Λύση; Διαγραφή, «κούρεμα», ας κόψουν τον λαιμό τους. «Εξυγίανση» με κηδεία έκανα κι εγώ, χωρίς ξέχειλη αμοιβή «ειδικού συμβούλου». Με μία πίτα γύρο, και θα έγραφα τη «μελέτη» μου στη χαρτοπετσέτα.

Οσο καθυστερεί η υλοποίηση της απόφασης για αναδιάρθρωση εν λειτουργία τόσο πιθανότερος γίνεται ο «αιφνίδιος επιχειρηματικός θάνατος» της αμυντικής βιομηχανίας, με ό,τι συνεπάγεται. Οσο κυλάει ύπουλα, εκ προμελέτης, ο χρόνος τόσο απαξιώνονται οι επιχειρήσεις, εξαθλιώνονται οι εργαζόμενοι και, φυσικά, κανείς πελάτης δεν θα έρθει να συμβληθεί με μια επιχείρηση που αύριο όλοι λένε πως δεν θα υπάρχει.

Υπάρχει επομένως αδήριτη ανάγκη αυστηρής παρέμβασης από την κορυφή, στην οποία αντανακλούν όσα γίνονται ή δεν γίνονται, επιβάλλοντας λύση αληθινής εξυγίανσης, με μόνη προοπτική τις ελεύθερες αγορές και τις νέες τεχνολογίες, μέσα και από συμπράξεις με ξένους οίκους, και όχι το νεκροταφείο των ελεφάντων.

Κυρίως δε να υπενθυμιστεί ποιος κάνει κουμάντο.

Επαναλαμβάνω, τα ΕΑΣ, η ΕΛΒΟ, η ΕΑΒ δεν είναι ΕΡΤ. Υπάρχουν εντός τους πολλά κακά σε πρόσωπα και νοοτροπίες, για τα οποία την κύρια ευθύνη την έχουν οι πολιτικές ηγεσίες, πράσινες και μπλε, που πέρασαν. Αυτά μπορούμε να τα διορθώσουμε και να διατηρήσουμε έναν πολύτιμο πυρήνα της βιομηχανικής και τεχνολογικής Ελλάδας που οφείλουμε να χτίσουμε. Δεν μπορούσε να ζήσουμε πουλώντας καφέδες, σουβλάκια και πίτσες, όλα εισαγόμενα, οι μισοί Ελληνες στους άλλους μισούς.

Να σώσουμε την αμυντική βιομηχανία, μαζί με τους εργαζομένους, που γνωρίζουν ότι η λογική των ελλειμμάτων και των επιδοτήσεων πέθανε. Η Ελλάδα όμως πρέπει να ζήσει, χωρίς να καταστρέψουμε αυτά που δεν θα μπορέσουμε εύκολα να ξαναφτιάξουμε…