«Είμαι 63 ετών και αντί να ξεκουράζομαι ή να έχω κάποια σύνταξη, περνάω πολύ δύσκολα και ταλαιπωρούμαι. Δεν μπορώ να διανοηθώ το μέγεθος της απατεωνιάς. Με την κρίση άρχισα ένα-ένα να τα μαθαίνω. Μου έλεγαν όλοι «πρόσεχε τους αλλοδαπούς», αλλά κι εγώ είμαι Μικρασιάτης, από οικογένεια προσφύγων, δεν έδινα σημασία κι έλεγα «γιατί να μη βοηθήσω;» Αλλά πού να το φανταζόμουν…»
«Για τους μόνους που λυπάμαι είναι για την οικογένειά μου. Οι δικοί μου άνθρωποι θα στενοχωρηθούν όταν διαβάσουν αυτά. Θέλω να τους ζητήσω μια μεγάλη συγγνώμη, γιατί θα πικραθούν. Πάντα με στηρίζουν και είναι δίπλα μου. Εγώ φταίω για τις επιλογές μου και δεν είχα μυαλό να δω τα λάθη μου»
*** Καλό ταξίδι "μικρέ" καλέ μου Μιχάλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου