Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

«Καθαρός απ' τη Χρυσή Αυγή»...συγκλονιστική συνέντευξη !

Και εκεί που αναρωτιέσαι για πόσο ακόμα η παθογένεια της δημοκρατούμενης επίφασης του ζειν θα πολλαπλασιάζει τα καρκινώματά της, κάθε μέρα η συνοδεία των «μεγαλουργημάτων» της κοινωνικής αρτηριοσκλήρωσης επιβεβαιώνει το μέγεθος και την εκφυλιστική της δράση. Η κραυγή της Δικαιοσύνης δονείται σε τέτοιο βαθμό κλίμακας Ρίχτερ που κανονικά θα έπρεπε...
να περπατάμε στα 4. Πάντα θα υπάρχουν αυτά τα θρασύδειλα ανθρωποειδή που θα κρύβονται στα βρακιά της νοσηρής συστηματοποιημένης «πολιτικής» μηχανής, η οποία εξορίζει ότι δεν την υπηρετεί. Tα πολιτικά μορφώματα θα απειλούν τη δημοκρατική ομαλότητα με την «εξόρυξη» ολοκληρωτικών καθεστώτων, με «διατροφική σύριγγα» αυτών το φόβο και τη χειραγώγηση. Πιο συστηματική όμως είναι η ύπνωση της συνείδησης, χωρίς παιδεία πως να εφαρμοστεί η δικαιοσύνη της αλήθειας;
Ο Α. με προσέγγισε μέσω διαδικτύου. «Ζω στην Αγγλία 8 χρόνια, υπήρξα μέλος της ΧΑ τη δεκαετία του '90 και θα ήθελα να μιλήσω για τη δική μου εμπειρία»
- Γιατί τώρα;
- Ε δεν καταλαβαίνεις γιατί; Mε όλα αυτά που γίνονται τελευταία, ο θάνατος του παιδιού. Έφυγα στο εξωτερικό για «να καθαρίσω», όπως κάνουν οι ναρκομανείς αποτοξίνωση. Ήμουνα Αυστραλία πρώτα, όσο πιο μακριά γίνεται, να μην μπορεί να βρει κανείς, μόνο με την αδερφή μου μιλάω έτσι και αλλιώς. Eίναι η μόνη που ξέρει τα πάντα για μένα, καταλαβαίνεις.
- Φοβόσουν; Tι;
- Είχαν καταλάβει ότι ήθελα να φύγω, ότι δεν πίστευα πια στην οργάνωση, ότι όλα είναι μια πώρωση. Ήμουνα πωρωμένος, τόσο βαθιά που το μόνο που έβλεπα μπροστά μου ήταν το μίσος μου και η φουστανέλα (σ.σ. εκεί μου έφυγε ένα ειρωνικό χαμογελάκι), ναι, όσο αστείο και να σου ακούγεται, είχα πειστεί ότι θα γίνουμε ήρωες, θα σώσουμε την Ελλάδα από τη βρώμα των πολιτικών και τη δράση των μεταναστών... Διαβάζαμε κείμενα των αρχαίων Ελλήνων και των Ελλήνων της Επανάστασης. Και ιστορικά ντοκουμέντα. Ξέρεις, όχι μόνο από τη χώρα μας. Αν θες να μάθεις για χιτλερικές «τελετές», εγώ δε συμμετείχα σε αυτά. Ναι υπήρχαν πολλοί που τον είχαν πρότυπο. Όχι όλοι όμως, εγώ τον είχα στο σπίτι μου τον Χίτλερ, τον πατέρα μου, μετά από χρόνια συνειδητοποίησα ότι αυτόν ήθελα να πολεμήσω όχι τους πολιτικούς, το σύστημα και τους ξένους.
- Σε βλέπω πολύ θυμωμένο...
- Ήμουν, πολύ. Ο πατέρας μου χτυπούσε τη μάνα μου, την αδερφή μου και όταν τόλμησε να σηκώσει χέρι πάνω μου τελείωσαν όλα μεταξύ μας. Δεν το παίζω θύμα σωματικής βίας, αυτή τη βία την άσκησα και εγώ. Με βία εκπαιδεύτηκα στη ΧΑ, θυμάμαι τον υπεύθυνο της ομάδας που μας έλεγε «Ρε, δεν πρέπει να σας λυγίζει τίποτα ρε, τιμή στην πατρίδα!». Πολύ ξύλο. Πώς είναι με την εκπαίδευση σκύλων; Να μάθεις να επιτίθεσαι και να μη φοβάσαι. Μαθαίναμε συνθήματα και σε συγκεντρώσεις που είχαμε μας διάβαζαν τα διάφορα έκτροπα της κάθε κυβέρνησης, τα ποσοστά των ξένων στη χώρα μας, τη δράσης τους κτλ. Πρώτη φορά έδρασα στη Κομοτηνή. Είχαν μαζευτεί πολλοί Τούρκοι. Είχαν σπίτια, μαγαζιά, τους δώσαμε μια προειδοποίηση. Όλοι ρωτάνε αν υπάρχουν όπλα στη ΧΑ. Και πού δεν υπάρχουνε όπλα; Εγώ τότε είχα κοντάρια, ρόπαλα, στιλέτα. Δεν είναι δύσκολο να βρεις όπλο. Το ζήτημα δεν ήταν αυτό, το ζήτημα είναι ότι ζεις σε ένα κόσμο που κανένας δε σου λέει την αλήθεια, κοινωνικά, πολιτικά. Τότε πίστεψα ότι στη ΧΑ βρήκα την αλήθεια. Αρρωστημένα όμως. Εκπαίδευση, βία, φωνές, υπακοή. Στρατός, σου λέω!
- Πώς αποφάσισες να φύγεις;
- Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι αντικατέστησα τον πατέρα μου με τη ΧΑ. Μίλησα με την αδερφή μου, της είπα για την οργάνωση και άρχισα να μην πηγαίνω συχνά σε συγκεντρώσεις, να πετάω φυλλάδια, κρυμμένες σημαίες, κάτι ειδικές αλυσίδες που είχα, ξέρεις, όλα τα σχετικά. Έκανα πολύ κακό, στον εαυτό μου, στους φίλους μου και στη χώρα μου. Έχω ακόμα σημάδια από ξύλο. Γι' αυτό ήθελα να εξαφανιστώ, να μη με βρούνε ξανά. Δεν μου έκανε εντύπωση που μπήκαν στη Βουλή. Ο κόσμος έχει ανάγκη να πιστέψει. Η ΧΑ αυτό περίμενε. Και τώρα με το παλικάρι... Θυμός, ρε γαμώτο. Η βία υπάρχει μέσα σου, αν δεν την ξεράσεις, πάει, σε τσάκισε.
Εδώ θα σταθώ. Στη βία που μεγαλώνει μέσα μας σαν τέρας. Στο τέρας που το τρέφουμε σιωπηλά και το αφήνουμε αδάμαστο να μας καταβροχθίζει.
protagon.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: