Πολιτική υψηλού ρίσκου ή έλλειψη πολιτικής;

«Μέχρι σήμερα, οι αποφάσεις της [Κυβέρνησης] ελαμβάνοντο με γνώμονα την ελαχιστοποίηση του πολιτικού ρίσκου», έγραφε χθες, 20 Ιουλίου 2009 στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της η ΕΣΤΙΑ. Η εφημερίδα, με τίτλο «Ζητείται πολιτική υψηλού ρίσκου» αποδίδει έλλειψη θάρρους στην κυβέρνηση. Σε άλλο σημείο αναφέρει: «Η Κυβέρνηση τρέμει το πολιτικό κόστος και φοβάται να δράσει με τόλμη και αποφασιστικότητα».

Αυτή είναι η γεύση που αφήνει η ΝΔ στους πολίτες μετά από 5 χρόνια διακυβέρνησης. Η σειρά της κεντροδεξιάς στη χώρα μας ήλθε και – απ’ ότι φαίνεται – παρέρχεται χωρίς να αφήσει κάτι πίσω της. Η μουσική όπου να’ ναι θα σταματήσει απότομα και οι καρέκλες ήδη έχουν μειωθεί επικίνδυνα.

Οι ρηξικέλευθες αποφάσεις, οι ριζοσπαστικές δράσεις και η πολιτική των αποτελεσμάτων δεν ελήφθησαν, δεν έγιναν ποτέ. Παρέμειναν δυναμικές μόνο στο χαρτί των κειμένων και των ομιλιών. Η μεγιστοποίηση των προσδοκιών συνοδεύτηκε από ελαχιστοποίηση των δράσεων. Οι πράξεις ελάχιστα επιβεβαίωσαν τα λόγια. Συγχρόνως, η σκανδαλολογία και τα συμπτώματα «κυβερνητισμού» αποσάρθρωσαν και την «σεμνότητα και ταπεινότητα».

Η ΝΔ σήμερα ζει το χειρότερο δυνατό σενάριο για μία κυβέρνηση. Να εισπράξει το πολιτικό κόστος χωρίς να φέρει πραγματικό αποτέλεσμα. Χωρίς να έχει κάτι να δείξει στους πολίτες. Κανείς δεν γνωρίζει το αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων, του κυβερνητικού έργου γενικότερα.

Στον οικονομικό τομέα οι βελτιώσεις που έγιναν ακυρώθηκαν λόγω της διεθνού κρίσης, στην καθημερινότητα ουδέν σχόλιο, στους υπόλοιπους τομείς ελάχιστοι γνωρίζουν τι γίνεται. Κανείς δεν βλέπει αποτέλεσμα, εκτός ίσως από τους οδηγούς που διέρχονται από τον Μαλιακό, ή τα νέα τμήματα της Εγνατίας. That’s it. Τα υπόλοιπα εντάσσονται στις σφαίρες των «πρωτοβουλιών», των «προωθήσεων», των «χαράξεων» και των «επανεκτιμήσεων».

Η κατάσταση συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, που τα αρνητικά συμπτώματα έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης στα καφενεία. Ακόμη και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, το οποίο, εδώ και χρόνια αποτελεί φλέγον ζήτημα, όταν, τελικώς, το αποφάσισε η Κυβέρνηση, το πράττει φοβικά. Δηλώνει ότι θα ανοίξει ορισμένα από τα επαγγέλματα (μερικά από τα οποία ελάχιστοι πολίτες γνώριζαν ότι είναι «κλειστά»), ενώ άλλα, που άπτονται της καθημερινότητας, όπως για παράδειγμα οι μεταφορές, τα ταξί, τα φαρμακεία παραμένουν «πολιτικό άβατο». Για να μην μιλήσουμε για τους «φόρους υπέρ τρίτων», που αποτελούν επιβάρυνση της ζωής και δράσης των φορολογούμενων πολιτών, οι οποίοι χρηματοδοτούν τις ζωές άλλων. «Μεσοβέζικα πράγματα», όπως λέμε εμείς οι Έλληνες.

Αντί για πολιτική με αποτελέσματα, έχουμε την «πολιτική της αποφυγής», που συνοψίζει την φοβική προσέγγιση στο πρόβλημα, την αποφυγή του πολιτικού κόστους, με στόχο τη φροντίδα του «υπαρξιακού» της κυβέρνησης, την προστασία της εικόνας της, τη ενασχόληση με την υστεροφημία.

Η μεταρρύθμιση της καθημερινότητας δεν ήλθε ποτέ. «Το μαχαίρι δεν μπήκε ποτέ στο κόκκαλο»…

Papagalomegalo.blog