Του Γιώργου Κράλογλου
Όταν η κυβέρνηση συνεχίζει να νομίζει ότι παράγει έργο για την οικονομία μέσα σε μια πολιτική που επικρατούν μόνο «ανταγωνισμοί» σε ιδέες και «ευρηματικά κόλπα» αποτελεσματικότερης και ασφαλέστερης συγκέντρωσης πόρων για στήριξη του αχανούς και αδηφάγου ελληνικού κράτους είναι φυσικό να μην αντιλαμβάνεται κανείς από τους αρμόδιους τι συμβαίνει πραγματικά στην επιχειρηματική αγορά.
Τι συμβαίνει πραγματικά μέσα σε ένα επιχειρηματικό περιβάλλον όπου πρωταγωνιστούν αντί των κινήτρων, των οραμάτων και των συγκεκριμένων στόχων (όπως θα έπρεπε) η σεναριολογία για εκλογές για ανασχηματισμό, για πολιτικά «τρυκ» με αντικείμενο την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και, ως «περιτύλιγμα» όλων αυτών, η ακατάσχετη και αναπαραγόμενη σκανδαλολογία.
Και τα ερωτήματα που τίθενται μέσα στην μεγάλη αυτή σύγχυση είναι τι σημασία μπορεί να έχει για την κυβέρνηση αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση που διεκδικεί την εξουσία η παραγωγή νομοθετικού έργου π.χ. από το υπουργείο Ανάπτυξης (με ρυθμό πολυβόλου μάλιστα) όταν και τη νομοθεσία αυτή και τους στόχους της δεν είναι σε θέση ούτε καν να την αντιληφθεί η αγορά μέσα στο αλαλούμ που επικρατεί με τα διάφορα πολιτικά σενάρια.
Τι σημασία έχουν για τους επιχειρηματίες τα διάφορα σενάρια που επεξεργάζεται το υπουργείο Οικονομίας για να διεκδικήσει τις ανοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Διεθνών Οργανισμών στις τυχαίες πολιτικές που προηγηθήκαν και στα δυσμενή αποτελέσματα που προκάλεσαν για τις ίδιες τις κυβερνήσεις.
Τι σημασία έχουν για τους επιχειρηματίες οι προεκλογικές εξαγγελίες της επιδότησης εργασίας ή οι όποιες επιχορηγήσεις σε επενδυτικά και άλλα προγράμματα όταν ακόμη υπάρχουν εκκρεμείς διεκδικήσεις για επιδοτήσεις επενδυτικών προγραμμάτων που έχουν ολοκληρωθεί.
Ποια είναι η αξία των σκέψεων της κυβέρνησης για έξοδο από την κρίση όταν οι πολιτικές προοπτικές δείχνουν πιθανή πολιτική μεταβολή στις επόμενες βουλευτικές εκλογές και τα υποψήφια για την εξουσία κόμματα να αμφισβητούν μεγάλο μέρος της σημερινής οικονομικής πολιτικής.
Ποια είναι αξία των χωροταξικών και άλλων σχεδίων του ΥΠΑΝ και του ΥΠΕΧΩΔΕ αφού η εφαρμογή τους θα συμπέσει με τις εκλογές. Και οι πάντες γνωρίζουν ότι οι μεταβολές που ακολουθούν (ιστορικά στην Ελλάδα) τα νομοθετήματα που δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί αναμορφώνουν σημασία, στόχους και διατάξεις.
Η αλήθεια συνεπώς είναι μία και πολύ σκληρή μάλιστα.
Επιχειρηματίες, αγορά, φορολογούμενοι, εργαζόμενοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, μικρομεσαίοι και συναλλασσόμενοι με το τραπεζικό σύστημα είναι στην «πρίζα» και δεν ξέρουν τι πρόκειται να συμβεί.
Είναι φυσικό λοιπόν να στρέφουν τις τελευταίες ελπίδες τους για να ξεκαθαρίσει το συγκεχυμένο σημερινό επιχειρηματικό, εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον με τις τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και των πολιτικών αρχηγών στην ΔΕΘ.
Και αυτό όχι γιατί η ΔΕΘ ως θεσμικό οικονομικό γεγονός επιβάλλει προβολή ιστορικών θέσεων και πολιτικών οραμάτων. Αλλά γιατί στη σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα απλώς δεν πάει άλλο.
Γιατί πριν απ΄ όλα υπάρχει ανάγκη να δοθούν σαφείς εξηγήσεις για το κατά πόσο τα όσα συμβαίνουν (επενδυτική στασιμότητα, αναστολή λειτουργίας, επιχειρήσεων, μεταναστεύσεις επιχειρήσεων, αύξηση της ανεργίας, περιορισμός θέσεων και ωρών εργασίας, πάγωμα προγραμμάτων ενίσχυσης της απασχόλησης, καθυστερήσεις πληρωμών των επιδοτήσεων και ενισχύσεων από το Δημόσιο και άλλα παρεμφερή) έχουν να κάνουν με την παγκόσμια κρίση (άποψη που δεν έχει πείσει κανένα άνθρωπο της οικονομίας) ή έχουν να κάνουν με ανίατες πλέον καταστάσεις στην οικονομία όπου η μόνη θεραπευτική αγωγή υποχρεωτικά πρέπει να περάσει από μια (ανύπαρκτη σήμερα) θαρραλέα πολιτική βούληση.
Άρα αυτό που περιμένει η αγορά και η κοινωνία είναι να ξεκαθαρίσουν οι διεκδικητές της εξουσίας αν θα αναγνωρίσουν τελικά ότι το πρόβλημα της οικονομία μας είναι καθαρά πολιτικό. Και ότι ως πολιτικό πρόβλημα θα ξεκινήσουν να το αντιμετωπίσουν με ανάλογο πολιτικό θάρρος.
Γιατί η αποκρατικοποίηση (για παράδειγμα) που ίσως δώσει μια αναπνοή στην οικονομία με το πέρασμα μεγάλων κρατικών ομίλων όπως η ΔΕΗ, η ΔΕΠΑ, τα ΕΛΤΑ, ο ΟΣΕ σε άλλα χέρια είναι θέμα πολιτικής βούλησης και τίποτε περισσότερο. Γιατί το πραγματικό άνοιγμα της οικονομίας στους κανόνες της ελεύθερης και ανταγωνιστικής αγοράς είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Γιατί το εργασιακό, το ασφαλιστικό αλλά και η υπόθεση του εκσυγχρονισμού της παιδείας είναι επίσης θέματα πολιτικής βούλησης. Διαφορετικά θα πρέπει να δεχθούμε ότι θα συνεχίσουμε την πορεία μας με μισή ελεύθερη οικονομία και μισό κομματικοποιημένο κράτος που συνεχίζει να ελέγχει τους δημόσιους Οργανισμούς μόνο για εξυπηρέτηση των κάθε είδους πελατειακών σχέσεων είτε αυτές περνούν μέσα από τις κομματικές συντεχνίες είτε μέσα από τα κάθε λογής συμφέροντα που είναι δεμένα πλέον με τα προγράμματα των κρατικών προμηθειών.
george.kraloglou@capital.gr
Όταν η κυβέρνηση συνεχίζει να νομίζει ότι παράγει έργο για την οικονομία μέσα σε μια πολιτική που επικρατούν μόνο «ανταγωνισμοί» σε ιδέες και «ευρηματικά κόλπα» αποτελεσματικότερης και ασφαλέστερης συγκέντρωσης πόρων για στήριξη του αχανούς και αδηφάγου ελληνικού κράτους είναι φυσικό να μην αντιλαμβάνεται κανείς από τους αρμόδιους τι συμβαίνει πραγματικά στην επιχειρηματική αγορά.
Τι συμβαίνει πραγματικά μέσα σε ένα επιχειρηματικό περιβάλλον όπου πρωταγωνιστούν αντί των κινήτρων, των οραμάτων και των συγκεκριμένων στόχων (όπως θα έπρεπε) η σεναριολογία για εκλογές για ανασχηματισμό, για πολιτικά «τρυκ» με αντικείμενο την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και, ως «περιτύλιγμα» όλων αυτών, η ακατάσχετη και αναπαραγόμενη σκανδαλολογία.
Και τα ερωτήματα που τίθενται μέσα στην μεγάλη αυτή σύγχυση είναι τι σημασία μπορεί να έχει για την κυβέρνηση αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση που διεκδικεί την εξουσία η παραγωγή νομοθετικού έργου π.χ. από το υπουργείο Ανάπτυξης (με ρυθμό πολυβόλου μάλιστα) όταν και τη νομοθεσία αυτή και τους στόχους της δεν είναι σε θέση ούτε καν να την αντιληφθεί η αγορά μέσα στο αλαλούμ που επικρατεί με τα διάφορα πολιτικά σενάρια.
Τι σημασία έχουν για τους επιχειρηματίες τα διάφορα σενάρια που επεξεργάζεται το υπουργείο Οικονομίας για να διεκδικήσει τις ανοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Διεθνών Οργανισμών στις τυχαίες πολιτικές που προηγηθήκαν και στα δυσμενή αποτελέσματα που προκάλεσαν για τις ίδιες τις κυβερνήσεις.
Τι σημασία έχουν για τους επιχειρηματίες οι προεκλογικές εξαγγελίες της επιδότησης εργασίας ή οι όποιες επιχορηγήσεις σε επενδυτικά και άλλα προγράμματα όταν ακόμη υπάρχουν εκκρεμείς διεκδικήσεις για επιδοτήσεις επενδυτικών προγραμμάτων που έχουν ολοκληρωθεί.
Ποια είναι η αξία των σκέψεων της κυβέρνησης για έξοδο από την κρίση όταν οι πολιτικές προοπτικές δείχνουν πιθανή πολιτική μεταβολή στις επόμενες βουλευτικές εκλογές και τα υποψήφια για την εξουσία κόμματα να αμφισβητούν μεγάλο μέρος της σημερινής οικονομικής πολιτικής.
Ποια είναι αξία των χωροταξικών και άλλων σχεδίων του ΥΠΑΝ και του ΥΠΕΧΩΔΕ αφού η εφαρμογή τους θα συμπέσει με τις εκλογές. Και οι πάντες γνωρίζουν ότι οι μεταβολές που ακολουθούν (ιστορικά στην Ελλάδα) τα νομοθετήματα που δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί αναμορφώνουν σημασία, στόχους και διατάξεις.
Η αλήθεια συνεπώς είναι μία και πολύ σκληρή μάλιστα.
Επιχειρηματίες, αγορά, φορολογούμενοι, εργαζόμενοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, μικρομεσαίοι και συναλλασσόμενοι με το τραπεζικό σύστημα είναι στην «πρίζα» και δεν ξέρουν τι πρόκειται να συμβεί.
Είναι φυσικό λοιπόν να στρέφουν τις τελευταίες ελπίδες τους για να ξεκαθαρίσει το συγκεχυμένο σημερινό επιχειρηματικό, εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον με τις τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και των πολιτικών αρχηγών στην ΔΕΘ.
Και αυτό όχι γιατί η ΔΕΘ ως θεσμικό οικονομικό γεγονός επιβάλλει προβολή ιστορικών θέσεων και πολιτικών οραμάτων. Αλλά γιατί στη σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα απλώς δεν πάει άλλο.
Γιατί πριν απ΄ όλα υπάρχει ανάγκη να δοθούν σαφείς εξηγήσεις για το κατά πόσο τα όσα συμβαίνουν (επενδυτική στασιμότητα, αναστολή λειτουργίας, επιχειρήσεων, μεταναστεύσεις επιχειρήσεων, αύξηση της ανεργίας, περιορισμός θέσεων και ωρών εργασίας, πάγωμα προγραμμάτων ενίσχυσης της απασχόλησης, καθυστερήσεις πληρωμών των επιδοτήσεων και ενισχύσεων από το Δημόσιο και άλλα παρεμφερή) έχουν να κάνουν με την παγκόσμια κρίση (άποψη που δεν έχει πείσει κανένα άνθρωπο της οικονομίας) ή έχουν να κάνουν με ανίατες πλέον καταστάσεις στην οικονομία όπου η μόνη θεραπευτική αγωγή υποχρεωτικά πρέπει να περάσει από μια (ανύπαρκτη σήμερα) θαρραλέα πολιτική βούληση.
Άρα αυτό που περιμένει η αγορά και η κοινωνία είναι να ξεκαθαρίσουν οι διεκδικητές της εξουσίας αν θα αναγνωρίσουν τελικά ότι το πρόβλημα της οικονομία μας είναι καθαρά πολιτικό. Και ότι ως πολιτικό πρόβλημα θα ξεκινήσουν να το αντιμετωπίσουν με ανάλογο πολιτικό θάρρος.
Γιατί η αποκρατικοποίηση (για παράδειγμα) που ίσως δώσει μια αναπνοή στην οικονομία με το πέρασμα μεγάλων κρατικών ομίλων όπως η ΔΕΗ, η ΔΕΠΑ, τα ΕΛΤΑ, ο ΟΣΕ σε άλλα χέρια είναι θέμα πολιτικής βούλησης και τίποτε περισσότερο. Γιατί το πραγματικό άνοιγμα της οικονομίας στους κανόνες της ελεύθερης και ανταγωνιστικής αγοράς είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Γιατί το εργασιακό, το ασφαλιστικό αλλά και η υπόθεση του εκσυγχρονισμού της παιδείας είναι επίσης θέματα πολιτικής βούλησης. Διαφορετικά θα πρέπει να δεχθούμε ότι θα συνεχίσουμε την πορεία μας με μισή ελεύθερη οικονομία και μισό κομματικοποιημένο κράτος που συνεχίζει να ελέγχει τους δημόσιους Οργανισμούς μόνο για εξυπηρέτηση των κάθε είδους πελατειακών σχέσεων είτε αυτές περνούν μέσα από τις κομματικές συντεχνίες είτε μέσα από τα κάθε λογής συμφέροντα που είναι δεμένα πλέον με τα προγράμματα των κρατικών προμηθειών.
george.kraloglou@capital.gr
2 σχόλια:
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Νο 20/09
[ Σύλλογος | 2009-08-17 ]
Ν. ΣΜΥΡΝΗ, 17/08/09
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Νο 20/09
Συνάδελφοι,
Υπογράφηκε στις 28 Ιουλίου 2009 η Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για τα έτη 2009-2010 ολόκληρο το κείμενο της οποίας σας γνωστοποιούμε.
Η ενιαία Σύμβαση Τραπεζικών Ασφαλιστικών Εταιριών ,Ιδιωτικών Ασφαλιστικών και
Ασφαλειομεσιτών ένα αίτημα χρόνων του συνδικαλιστικού κινήματος, έγινε πραγματικότητα και με ικανοποιητικές ρυθμίσεις τόσο σε οικονομικό όσο και σε θεσμικό επίπεδο. Οι αυξήσεις υπερκαλύπτουν τις μέχρι σήμερα παρακρατηθείσες αποδοχές που μας οφείλονται από την εξομοίωση.
Τελικά, παρ’ όλο που η διοίκηση αρνείται να μας καταβάλλει αυτά που δικαιούμαστε μέσω της εξομοίωσης, από τις επιτυχείς διαπραγματεύσεις των συνδικαλιστικών μας οργάνων εμείς θα πάρουμε αυξήσεις με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο –στην προκειμένη περίπτωση μέσω της Κλαδικής μας Σύμβασης-.
Στις επόμενες ήμερες θα ξεκινήσουμε τις διαδικασίες για την διαμόρφωση των αιτημάτων μας που θα αφορούν την διαπραγμάτευση του Συλλόγου με την Εταιρία για την υπογραφή της επιχειρησιακής σύμβασης 2009 και σας καλούμε να μας καταθέσετε γραπτά αιτήματα που μπορούν να συμπεριληφθούν σε αυτή, μέχρι την Παρασκευή 28/08/2009.
ΛΥΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΧΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
**************************************************************
Μπήκαμε στην τελική ευθεία των λυτρωτικών για τη χώρα εθνικών εκλογών. Τα δεδομένα είναι γνωστά:
- Η χώρα μας κινείται, για πρώτη φορά μετά από 16 χρόνια, με αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Το Α.Ε.Π. της Ελλάδας μειώθηκε το δεύτερο τρίμηνο του 2009 κατά 0,2%. Αυτό έχει να συμβεί από το 1993, όταν - ω! τι σύμπτωση! - , κυβέρνηση ήταν και πάλι η Ν.Δ. Θυμίζουμε ότι η Ν.Δ. παρέλαβε το 2004 μία οικονομία που «έτρεχε» με πάνω από 5% ρυθμό ανάπτυξης. Και κατάφερε, την ώρα που οι ευρωπαϊκές οικονομίες ανακάμπτουν να βυθίσει τη χώρα στην ύφεση. Τα πράγματα είναι απλά: ό,τι καταφέρνει να χτίσει με κόπους και θυσίες ο ελληνικός λαός με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, έρχεται η Ν.Δ. να το γκρεμίσει. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αλλά δεν μας πτοεί. Όπως το 1993 παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ μία οικονομία με αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και την παρέδωσε στη ζώνη του ευρώ, έτσι και τώρα η ανάταξη της οικονομίας και του παραγωγικού δυναμικού της χώρας θα είναι έργο ΠΑΣΟΚ.
- Οι πολίτες βιώνουν τη χειρότερη έξαρση της εγκληματικότητας των τελευταίων χρόνων. Νομίζαμε ότι το 2008 είχαμε δει τα χειρότερα: Εκρηκτική αύξηση, περίπου 60%, στον αριθμό κλοπών-διαρρήξεων σε σχέση με το 2004 (από 42.397 το 2004, σε 67.779 το 2008), θλιβερό ρεκόρ των τελευταίων δεκαετιών σε ληστείες και κλοπές τροχοφόρων. Όσο παραμένει όμως στη θέση της η κυβέρνηση Καραμανλή τα χειρότερα πάντα θα ακολουθούν: Ήδη, το α' εξάμηνο του 2009, ο αριθμός κλοπών και διαρρήξεων έφτασε τις 36.813, 10% περίπου περισσότερες σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα! Το συγκλονιστικότερο: αυξήθηκε κατά 41% σε σχέση με πέρσι ο αριθμός των ληστειών, που έφτασαν φέτος, μόνο το α' εξάμηνο του 2009, τις 2.488!
- Η καταρρέουσα κυβέρνηση ασχολείται μόνο με την επιβίωσή της. Και εδώ, όπως παντού, θα αποτύχει. Ούτε τα επικοινωνιακά λίφτινγκ, ούτε η ακατάσχετη παροχολογία, ούτε τα επικοινωνιακά παιχνίδια με τις χειροπέδες του Χριστοφοράκου θα τους σώσουν. Φεύγουν, και το ξέρουν.
''PASOK poisonous''
Δημοσίευση σχολίου