Αν το πολιτικό φάσμα είναι ένας κύκλος, όπως ισχυρίζονται οι πολιτικοί επιστήμονες, στον ελληνικό δημόσιο διάλογο έχουμε εξαντλήσει εκείνη τη διάμετρο* του κύκλου που στο ένα άκρο της βρίσκεται η Δεξιά και στο άλλο η Αριστερά.
Μια άλλη διάμετρος είναι αυτή που φυσικά τέμνεται με όλες τις άλλες στο Κέντρο του κύκλου, στην οποία βρίσκουμε στο ένα άκρο της την Αναρχία και στο άλλο τον Φασισμό/Απολυταρχία....
Από τη μία πλευρά η Αναρχία επιδιώκει την κατάργηση πάσης φύσεως εξουσίας-τάξης άρα και της οργανωμένης συνεργασίας με κάθε άλλο κράτος και από την άλλη η Απολυταρχία-Φασισμός επιδιώκει να διοικήσει ένα φυλετικό έθνος με ένα πρόσωπο ή μια ομάδα προσώπων απεριόριστης εξουσίας χωρίς νομικούς και συνταγματικούς περιορισμούς. Αυτό το καθεστώς αρνείται κάθε διεθνή συνεργασία η οποία προϋποθέτει φυσικά έλεγχο και μείωση των εξουσιών του.
Στη σημερινή Ελλάδα αυτοί οι δύο πόλοι πιέζουν την Αστική Δημοκρατία η οποία έχει επιλέξει στρατηγικά να συμμετέχει σε διεθνείς ομάδες κρατών όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και ο ΟΗΕ χρησιμοποιώντας ως επιχειρήματα τη διαφθορά, την οικονομική κατάρρευση, το μεταναστευτικό πρόβλημα και την κακή λειτουργία των θεσμών. Φυσικά από διαφορετική σκοπιά η κάθε μία αλλά με τον ίδιο πάντα στόχο: την ανατροπή του σημερινού καθεστώτος και την επιβολή ενός άλλου, ισχυρότερου από το παρακμάζον προηγούμενο και περισσότερο ανελεύθερου. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να καταλύσουν τη Δημοκρατία αν η ίδια δεν τους έδινε ελεύθερα τη δυνατότητα να την αντιμάχονται;
Απλό ερώτημα είναι αν σε καθεστώς Αναρχίας ή Φασισμού οι υποστηρικτές του κράτους και της Δημοκρατίας θα μπορούσαν να αγωνίζονται για τα ιδανικά τους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Δημοκρατία μας έχει σοβαρά προβλήματα και χρειάζεται άμεσες και σημαντικές παρεμβάσεις για να αποφύγει την περαιτέρω παρακμή της, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.
Σήμερα λοιπόν το δημοκρατικό καθεστώς δέχεται χτυπήματα από δύο άκρα: από τη ναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή και από διάφορες ομάδες αναρχικών και τρομοκρατικές οργανώσεις. Οι πρώτοι χρηματοδοτούν την προπαγάνδα και την εγκληματική τους δράση από την κρατική χρηματοδότηση του εκλεγμένου κόμματός τους και διάφορους εύπορους χορηγούς, νοσταλγούς της επταετίας και οι δεύτεροι από ένοπλες ληστείες τραπεζών.
Πολλές φορές έχει γίνει προσπάθεια να ταυτιστεί ο άξονας Αναρχία-Φασισμός με τον άξονα Δεξιά-Αριστερά, για προφανείς κομματικούς σκοπούς. Έτσι, η Αριστερά στο πλαίσιο της προπαγάνδας της, ταυτίζει τη Δεξιά με το ναζιστικό κόμμα και η Δεξιά από τη μεριά της, για ψηφοθηρικούς λόγους πάλι, την Αριστερά με τους αναρχικούς και τους τρομοκράτες.
Έτσι ξαφνικά στα μάτια του λαού οι ναζί είναι θεσμικοί παράγοντες της κοινωνίας και συγγενείς της Ν.Δ. ενώ οι πιστολέρο-βομβιστές και εν δυνάμει δολοφόνοι έχουν πολιτικό προϊστάμενο τον ΣΥΡΙΖΑ που ενδεχομένως να μην ενοχλείται ιδιαίτερα από την εγκληματική τους δραστηριότητα.
Προφανώς όλα αυτά είναι εκτός από αρλούμπες και εξαιρετικά επικίνδυνα. Την απόλυτη ευθύνη για την αναβάθμιση των χειρότερων εχθρών της Δημοκρατίας (Αστικής-Κοινοβουλευτικής) σε συνομιλητές της, την έχουν όλοι αυτοί που χρησιμοποίησαν τη θεωρία των δύο άκρων που ισχύει στον άξονα Αναρχία-Φασισμός/ Απολυταρχία και τη μετέφεραν σε έναν άλλον, στον άξονα Αριστερά-Δεξιά μόνο και μόνο για να κερδίσουν ψήφους.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι ναζί δεν έχουν καμία σχέση με τα εξώγαμα της Θάτσερ και τα εξώγαμα του Κουφοντίνα με τα νέα παιδιά της αλλαγής, εκτός αν κάποιος από αυτούς επιθυμεί να αυτοπροσδιοριστεί διαφορετικά.
Ταυτόχρονα, δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι φέρουν μεγάλη ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Δεν έχουν καμία αναστολή στο κυνήγι της ψήφου, δεν διστάζουν με ευκολία να ταυτίσουν τον πολιτικό τους αντίπαλο με τον πολιτειακό τους εχθρό καιροσκοπώντας και αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεών τους στο άμεσο μέλλον, μιας και η οικονομική κατάσταση έχει συμπυκνώσει δραστικά τον πολιτικό χρόνο.
*Διάμετρος είναι οποιοδήποτε ευθύγραμμο τμήμα ενώνει δύο σημεία της περιφέρειας ενός κύκλου και διέρχεται από το κέντρο του.
Δημήτρης Κυριακοπουλος protagon.gr
17/5/13
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου