Οι ηλίθιοι και οι πανηλίθιοι

Γράφει ο Διογένης ο Κυνικός

Ο τίτλος της γνωστής αμερικάνικης κωμωδίας είναι ο «Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος»…. Το ελληνικό ριμέικ της ταινίας αυτής είναι «Οι Ηλίθιοι και οι Πανηλίθιοι» μια που έχουμε πολλούς στην χώρα μας και δυστυχώς δεν είναι κωμωδία είναι δράμα. Και επειδή έχουμε πάψει σε προσωπικό επίπεδο να μας απασχολούν κόμματα και πρόσωπα θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το γιατί....


Η πολιτική ηλιθιότητα στην πατρίδα μας πλέον μετά το αποτρόπαιο γεγονός της δολοφονίας ενός ανθρώπου στο Κερατσίνι ξεπέρασε κάθε όριο. Ο δράστης έχει ήδη δικαστεί, καταδικαστεί, λεκτικά λιντσαριστεί από πολιτικά κόμματα και ΜΜΕ και επικρατεί γενικώς μία κατάσταση η οποία σε τίποτα δεν θυμίζει ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος. Είμαστε από εκείνους που πιστεύουν ότι στην Ελλάδα οι θύτες έχουν περισσότερα δικαιώματα από τα θύματα. Και υπάρχουν και κάποιοι νόμοι όπως αυτοί της προστασίας προσωπικών δεδομένων που είναι λες και έχουν γίνει για να προστατεύουν κάποιους επωνύμους, πχ καταχραστές δημοσίου χρήματος, παιδεραστές, κλπ από του να εκτεθούν δημοσίως!!! Αλλά από την άλλη πλευρά και ο χειρότερος δολοφόνος έχει το δικαίωμα της υπεράσπισης και μιας δίκαιης δίκης. Για αυτό λοιπόν δεν καταλαβαίνουμε, ή μάλλον καταλαβαίνουμε και θα εξηγήσουμε πιο κάτω, προς τι αυτή η ανθρωποφαγία. Για παράδειγμα ποιος είναι ο λόγος να δημοσιευτεί σχεδόν παντού η φωτογραφία του ανθρώπου που ομολόγησε ότι σκότωσε τον άτυχο συνάνθρωπο μας… Η δικαιοσύνη δεν θα έπρεπε να επέμβει σε αυτή την περίπτωση ή ο φερόμενος ως δολοφόνος (αφού δεν έχει καταδικαστεί) δεν έχει δικαιώματα;

Ο πανικός του πολιτικού συστήματος για την τύχη του, από τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, από την συσσωρευμένη οργή των πολιτών αυτής της χώρας, το έχει κάνει να έχει ξεφύγει πλέον από οποιοδήποτε όριο, ακόμη και αυτό της πολιτικής εκμετάλλευσης ενός τόσο τραγικού γεγονότος. Είναι τόσο τυφλοί πλέον οι πολιτικοί μας και έχουν τόσο ανεπτυγμένο το αίσθημα της πολιτικής αυτοσυντήρησης ώστε δεν διστάζουν να καταντήσουν ακόμη και Συρία την χώρα προκειμένου να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. Άραγε αν ο φερόμενος ως δολοφόνος ήταν Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Ανεξάρτητοι Έλληνες θα είχε γίνει ο ίδιος ντόρος; Ή απλά θα ήταν ένας άνθρωπος που δολοφόνησε έναν άλλο άνθρωπο έστω και για πολιτικές διαφορές; Φαίνεται ότι η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά δεν πήρε κανένα μάθημα από την Νέα Δημοκρατία του Κ. Καραμανλή με τα γεγονότα που αντιμετώπισε μετά την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου… Μήπως ο κ. Καραμανλής κρατά κλειστό το στοματάκι του ακόμη και μετά από τόσα χρόνια και για το ότι συνέβη την εποχή εκείνη; Και οι επαΐοντες γνωρίζουν τι συνέβη και τι πληροφορίες υπήρχαν για ανάμειξη και εξωτερικών παραγόντων. Και δεν είδαμε να ενοχλεί τα κόμματα που εξανέστησαν με την δολοφονία πχ για την άνανδρη επίθεση με καδρόνια με κόκκινες σημαίες που δέχθηκε ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Καμμένος. Ωραία δημοκρατία…. Να την χαίρονται… Αλλά οι πολιτικοί μας ξέχασαν ακόμη και την παροιμία ότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται…

Και τώρα ερχόμαστε στον κύριο σύμβουλο του κ. Σαμαρά, κουμπάρο του, βουλευτή Επικρατείας και ότι άλλο μπορεί να είναι, τον κ. Λαζαρίδη. Ο κύριος αυτός είναι Πρόεδρος του Μονομελούς (!!) Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου και βγάζει τελεσίδικες αποφάσεις; Έχει το αλάθητο του Πάπα; Είναι κανένας Αγιατολάχ και αυτό που λέει αυτό είναι και τελείωσε; Έχει το θέσφατο; Ποιος είναι ο κύριος αυτός που «αποφασίζει» ποια κόμματα στην Ελλάδα αποτελούν το δημοκρατικό ή συνταγματικό τόξο; Ποιος είναι αυτός που «καταργεί» πολιτικά κόμματα που τα ψήφισαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες; Κόμματα που μπορεί να είναι στις επόμενες εκλογές και πρώτη δύναμη σε αυτή τη χώρα; Μήπως ο κύριος αυτός θα κάνει και κανέναν νόμο σε περίπτωση που κάποιο κόμμα εκτός του συνταγματικού τόξου που έχει ορίσει ο ίδιος κερδίσει τις εκλογές δεν θα αναλαμβάνει την εξουσία γιατί δεν το γουστάρει ο ίδιος; Νομίζουμε ότι κάποιος πρέπει να τον μαζέψει και να μαζέψει και όλους αυτούς τους πολιτικούς που δεν βλέπουν παρά μόνον το κομματικό/προσωπικό τους συμφέρον.

Και μια και όλοι κόπτονται εναντίον την βίας τι έχουν να πουν για την βία νιώθει ο Έλληνας στο πετσί του; Για την βία που τον κάνει να αυτοκτονεί, τον καταρρακώνει, τον αρρωσταίνει, τον κάνει να πεινά, να λιμοκτονεί, να είναι άνεργος, να καταστρέφει οικογένειες; Αλλά ξεχάσαμε αυτό δεν είναι βία… Είναι ο καλό Μνημόνιο του κυρίου Σαμαρά που θα το διώξει… Ο ήρωας!!! Μαζί με τον άλλο ήρωα!!!! Με την «μπέμπα»… Κούρσα όμως ο πρόεδρος και αγωνιστής του κόμματος του 3-4% κ. Βενιζέλος….Για όλους τους Έλληνες, τους λογικά σκεπτόμενους, πάνω από όλα είναι η πατρίδα. Για τους πολιτικούς το κόμμα τους. Και από τα γεγονότα δικαιώνεται για άλλη μία φορά ο διάσημος Αμερικανός επικοινωνιολόγος Τζο Τριπ που μίλησε για τα δύο κόμματα ζόμπι (Νέα Δημοκρατία-ΠΑΣΟΚ) και τα δύο τρελά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ-Χρυσή Αυγή) στην Ελλάδα. Και αυτά τα ίδια ας είναι ότι θέλουν, αλλά ας μην κάνουν ζόμπι ή ας μην στείλουν στο τρελοκομείο όλους εμάς τους υπολοίπους. Σταματήστε τον άθλιο δρόμο που έχετε πάρει για να σώσετε το πολιτικό τομάρι σας. Έλεος πια...