ΜΑΪΜΟΥ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ.

Ζητείται ανθρωπιά στα Κ.Ε.Π.Α…
Σήμερα το πρωί πήγα την εγκεφαλικά ανάπηρη αδελφή μου για εξέταση από την επιτροπή του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας, η οποία μετέβη για τις ανάγκες του νησιού στο ΙΚΑ Κεφαλληνίας....
(Ένα χρόνο και δυο μήνες περιμέναμε την ειδοποίηση για την επιτροπή, εμείς και πάμπολλοι ανάπηροι και οι συγγενείς τους από όλη τη Δυτική Ελλάδα. Αρχικώς γνωρίζαμε ότι η εξέταση θα γίνει στην Πάτρα, μάλιστα κάποιοι συντοπίτες μας είχαν ταλαιπωρηθεί ήδη με άκαρπη μετάβασή τους εκεί. Τηλεφωνική επικοινωνία αδύνατη: σε πρόσφατο ταξίδι μου στην Πάτρα για αναζήτηση πληροφοριών και μόνο (!!!) συνάντησα έξω από τα αρμόδια γραφεία κάπου 50 άτομα από όλη τη Δυτική Ελλάδα που είχαν μεταβεί κι αυτοί όχι για εξέταση αλλά για… πληροφορίες. Έμαθα ότι η εντολή ερχόταν από Αθήνα, και ότι και εκεί η τηλεφωνική επικοινωνία ήταν αδύνατη).
Μια βδομάδα αργότερα ήρθε το τηλεφώνημα της ειδοποίησης: έγινε εγκαίρως, 4 μέρες πριν την εξέταση, και με χαρά μου διαπίστωσα ότι η εξέταση δεν θα γινόταν στην Πάτρα, αλλά θα ερχόταν κλιμάκιο γιατρών στην Κεφαλονιά ειδικά για τις ανάγκες του νησιού. Δόξα τω Θεώ σκέφτηκα, κατάλαβαν ότι δεν γίνεται να ταλαιπωρείται τόσος κόσμος και επιστρέφει η υλοποίηση των επιτροπών σε τοπικό επίπεδο. Με ενημερώνουν ότι το μόνο που πρέπει να έχουμε μαζί μας είναι ταυτότητα και βιβλιάριο υγείας της ασθενούς.
Προσήλθαμε εγκαίρως, η αδελφή μου στη μόνιμη υπερένταση που συνοδεύει την πάθησή της, με τη βοήθεια της μητέρας μου την κρατούμε υπό έλεγχο μέχρι να έρθει η σειρά της. Γνωριστήκαμε με άλλα άτομα που περίμεναν κι αυτοί: ταλαιπωρημένοι, πικραμένοι, λυπημένοι, υποφέρουν να βλέπουν τους ανθρώπους τους να μην μπορούν να ζήσουν φυσιολογική ζωή. Όλοι μαζί απορήσαμε με το θράσος εκείνων που χωρίς να έχουν πρόβλημα διεκδικούν συντάξεις αναπηρίας: ας γίνονταν καλά οι άνθρωποί μας και να μην ξαναπατήσουμε ποτέ σε γιατρό, ΙΚΑ, επιτροπή πουθενά, πώς μπορούν και τα βάζουν με τη μοίρα αυτοί που λένε ψέματα για να πάρουν χρήματα;
Έρχεται η σειρά μας, μπαίνουμε στην “αίθουσα” εξέτασης και εκείνη τη στιγμή αποφάσισαν οι γιατροί της επιτροπής να παραγγείλουν τους καφέδες τους. Περιμένω υπομονετικά προσπαθώντας να συγκρατήσω την αδελφή μου – έχει διαταραχή συμπεριφοράς από την ανοξική εγκεφαλική βλάβη που υπέστη – ενώ οι γιατροί παραγγέλνουν άλλος με ένα φακελάκι καφέ ζάχαρη, άλλος καπουτσίνο κ.ο.κ., πέντε λεπτά είμαι όρθια με την αδελφή μου να με τραβολογάει μέχρι να καταλήξουν στους καφέδες. Καταλήγουν και αρχίζουν να ασχολούνται μαζί μας (εγώ παραμένω όρθια, μια θέση περίσσευε και κάθησε η ασθενής φυσικά: πρόβλεψη για συνοδό αναπήρου δεν υπήρχε.) Διαπίστωσαν την ένταση στην οποία βρισκόταν, με ρώτησε μια γιατρός αν θα με αφήσει η αδελφή μου να την εξετάσει (λες και για άλλο λόγο βρισκόμασταν εκεί), τέλος πάντων της χτυπάει με το σφυράκι τα γόνατα, τα χέρια, με ρώτησαν αν παθαίνει επιληπτικές κρίσεις και απάντησα όχι, ολοφάνερο είναι ότι σωματικά είναι αρτιμελέστατη. Με κοιτάζουν όλοι μαζί και μου λένε “τελειώσαμε, μπορείτε να φύγετε”. Ξαφνιάστηκα: αυτό ήταν; Έχω βρεθεί σε άπειρες συνεδρίες με γιατρούς, σε επιτροπές, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και τέτοια “εξπρές” εξέταση δεν έχω ξαναδεί. Βγάζω έξω την αδελφή μου στη μητέρα μου, και ξαναμπαίνω στην “αίθουσα” για να κάνω δυο ερωτήσεις στους γιατρούς. Και εκεί ήταν που εισέπραξα την περιφρόνηση και την υπεροψία που δυστυχώς σχεδόν πάντα συνοδεύει τέτοιες καταστάσεις: μού έδειξαν με τον πιο αγενή τρόπο ότι με τα 5 λεπτά που τους απασχόλησα, τούς καθυστερούσα από το έργο τους, ότι αυτά που ρωτούσα δεν ήταν δική τους αρμοδιότητα (λες και όφειλα να γνωρίζω) και ότι έπρεπε να φύγω. Για να μην πολυλογώ, και επειδή δεν έχω άλλον τρόπο πρόσβασης στους εν λόγω γιατρούς – γράφω εδώ τις ενστάσεις και τις απορίες μου προς τους γιατρούς:
1) Ποιο πρωτόκολλο ορίζει ότι ο “ασθενής” οφείλει να περιμένει αδιαμαρτύρητα και κάτω από δύσκολες συνθήκες τον γιατρό να παραγγείλει με λεπτομέρεια τον καφέ του, ενώ ο ίδιος ασθενής όταν διατυπώνει ερωτήματα στο γιατρό για το ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα, τον καθυστερεί από το έργο του και τού αξίζει υπεροψία και περιφρόνηση; (ρητορική η ερώτηση: είναι το ίδιο πρωτόκολλο που ορίζει π.χ. ότι όποιος χρωστάει στο Δημόσιο θα πληρώσει αδρούς τόκους, ενώ σε όποιον χρωστάει, αν τα πάρει ποτέ πίσω θα είναι τυχερός, για τόκους ούτε συζήτηση)
2) Πού ξέρετε ότι η ασθενής που προσήλθε για εξέταση ηταν όντως η Θεοδώρα Θεοφιλάτου; Ούτε ταυτότητα ζητήσατε, ούτε βιβλιάριο. 3) Η κλινική εξέταση από όσα γνωρίζω λειτουργεί συμπληρωματικά πάνω στα εργαστηριακά ευρήματα (CAT, MRI, EEG κ.ο.κ.) και στις νοσοκομειακές/ιατρικές βεβαιώσεις. Εσείς προλάβατε σε λιγότερα από 5 λεπτά, χωρίς να κάνετε καμμία ερώτηση ούτε στην ίδια ούτε σε εμένα τη συνοδό της, να διαπιστώσετε αν ισχύουν όντως τα γραφόμενα στο φάκελό της; Δυστυχώς το ταμείο της (ΤΣΜΕΔΕ) ορίζει το εξωϊδρυματικό επίδομα ως “παραπληγίας,” λες και δεν υπάρχουν άλλες σοβαρές αναπηρίες που να καθιστούν τον άνθρωπο εξαρτημένο από τους άλλους για την επιβίωσή του. Στην ίδια όμως αίτηση για εξέταση από ΚΕΠΑ συμπεριλαμβάνεται και η περίπτωση Προνοιακού επιδόματος. Παραπληγική σαφώς δεν είναι. Καταφέρατε όμως να κρίνετε μέσα σε λίγα λεπτά το επίπεδο της διανοητικής της λειτουργίας ώστε να αποφανθείτε για το αν μπορεί να ζήσει αυτόνομα ή όχι, και αν δικαιούται σύνταξη ή όχι;
4) Στην ερώτηση που μού θέσατε αν παίρνει αντιεπιληπτικά φάρμακα, απάντησα ΝΑΙ. Θα γνωρίζετε ότι ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν υπάρχουν ειδικά φάρμακα για την ανοξική εγκεφαλοπάθεια, και οι γιατροί καταφεύγουν σε αντικαταθλιπτικά – αντιεπιληπτικά – αντιψυχωτικά για τον έλεγχο της συμπεριφοράς (behaviour control) που συνδέεται με τη βλάβη στο μετωπιαίο λοβό (και όχι μόνο). Οι νευρολόγοι μέσα σε 8 χρόνια τής έχουν συνταγογραφήσει δεκάδες διαφορετικά φάρμακα με όλες τις παρελκόμενες σοβαρές παρενέργειες και σας έδειξα το Συνταγολόγιο. Εσείς με το πού το ανοίξατε και το είδατε κενό είπατε “Γειά σας”. Αυτό που ΔΕΝ προσέξατε είναι ότι πρόκειται για νέο, ηλεκτρονικού τύπου που εκδόθηκε πριν λίγους μήνες: αν βλέπατε το παλιό ΔΥΣΤΥΧΩΣ τονίζω θα είχατε μια πολύ διαφορετική εικόνα (ενδεικτικά: Effexor, Zoloft, Lyrica, Zyprexa, Seroquel, και το χειρότερο απ’ολα για μας, Solian. Οχι ταυτόχρονα βέβαια. Έχει περάσει ΔΥΣΤΥΧΩΣ από κάπου 20 διαφορετικά φάρμακα και είναι εγκληματική αυτή η αλόγιστη συνταγογράφηση επικίνδυνων φαρμάκων που δημιουργούν εξάρτηση, όμως αυτό δεν είναι του παρόντος, θα αποτελέσει θέμα άλλης ανάρτησης). Τους τελευταίους δε μήνες επειδή τυχαίνει τα φάρμακα που παίρνει αυτό το διάστημα (Leponex, Lamictal) να είναι παραδόξως φτηνά, τα αγοράζουμε μόνοι μας προκειμένου να αποφύγουμε την ταλαιπωρία του ταμείου: δεν υπάρχει καν υποκατάστημα ΤΣΜΕΔΕ στην Κεφαλονιά. Αλλά με ξεπετάξατε με ένα ειρωνικό “γειά σας”, και δεν είχα την ευκαιρία να σας τα πώ αυτά προφορικά.
Επιφυλάσσομαι μέχρι την έκδοση της απόφασης ώστε να διαπιστώσω ποιο είναι το πόρισμά σας (σε δυο μήνες όπως με ενημερώσατε: κι άλλη υπομονή και αναμονή λοιπόν…). Στο μεταξύ, σας συμβουλεύω να μην ξεχνάτε την ΑΝΘΡΩΠΙΑ, ειδικά όταν έρχεστε σε συχνή επαφή με ανάπηρους και τους συνοδούς τους. Η θλίψη, η οδύνη και η κούραση είναι καθημερινότητά τους. Το μόνο που ζητάνε είναι ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ αντιμετώπιση, εσείς θα έπρεπε λόγω επαγγέλματος να έχετε περισσότερη ευαισθησία στον ανθρώπινο πόνο από το μέσο άνθρωπο. Ένα χαμόγελο, ένα φιλικό νεύμα κατανόησης, λίγη υπομονή να ακούσετε μια ερώτηση ακόμα κι αν δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητά σας κάνουν όλη τη διαφορά. Η ειρωνεία, η περιφρόνηση και η υπεροψία γιγαντώνουν την αγανάκτηση μιας ήδη ταλαιπωρημένης ψυχής. Μην το κάνετε.
Υ.Γ 1. Διαβάστε σε προηγούμενη ανάρτησή μου μερικά λόγια για την αδελφή μου και φωτογραφίες της. Οι άνθρωποι που έχουν ζήσει “πρώτο χέρι” τον πόνο και την απόρριψη, τον γνωρίζουν καλά και κάνουν ό,τι μπορούν για να υποστηρίξουν άλλους που βρίσκονται στην ίδια ή και δεινότερη θέση.
Υ.Γ. 2. Ευχαριστώ την διοικητικά υπεύθυνη του θέματος στο ΙΚΑ Αργοστολίου για τον απόλυτα ανθρώπινο τρόπο που με αντιμετώπισε ώστε να μου εξηγήσει αυτά που “δεν ήταν αρμοδιότητα των γιατρών”. Και να μην ήταν δουλειά της να με εξυπηρετήσει, μόνο και μόνο που με άκουσε με χαμόγελο και κατανόηση μού αρκεί για να μείνει και μια ευχάριστη ανάμνηση από το σημερινό πρωινό.
ΑΓΡΥΠΝΟ ΚΟΜΜΑ