Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

Ο Ιδεολογικός αφοπλισμός και η Παραχάραξις της Ιστορίας

Η πραγματικότητα


«...Η Ελένη τον κοίταξε ( τον Κάτη) για μια στιγμή σιωπηλή , ύστερα είπε ήρεμα αλλά πεντακάθαρα.'' Μια κόρη μου την στρατολογήσανε αλλά την έστειλαν πίσω Μία άλλη μου κόρη θερίζει στάρι για το Δημοκρατικό σταρτό.Τί θα έλεγα όμως στον άντρα μου άν σας έδινα τον μοναχογιό μου ? Έστειλα τα παιδιά μου εκεί που ο πατέρας τους μπορεί να τα ζήση, γιατί εγώ δεν μπορούσα πια να τα θρέψω. Δεν έβλαψα κανένα μήτε ευχήθηκα να πάθει κανείς κακό. Ήθελα μόνο τα παιδιά μου να είναι ευτυχισμένα.»


Στις 28 Αυγούστου 1948 η Ελένη Γκατζογιάννη σαρανταενός ετών με την γυναικαδέλφη της Αλέξω πενήνταέξι ετών τουφεκίσθησαν από τους κομμουνιστές από το ανταρτοδικείο, με την κατηγορία ότι ''κατέστρωσε την απόδραση από το χωριό τεσσάρων παιδιών της (καθώς και της μάνας της, της αδελφής της) και της ανιψιάς της'' για να γλυτώσουν από το παιδομάζωμα των κομμουνιστών.

« Ανάμεσα στους καταδίκους ήσαν και πέντε χωριανοί του Λιά:Τρεις άντρες και δύο γυναίκες ...Η θεία μου η Αλέξω Γκατζογιάννη πενήντα έξι χρονών νεότερη με καστανά μαλλιά γαλανά μάτια .. ήταν η μάνα μου Ελένη Γκατζογιάννη σαράνταενός χρονών....Σε μερικά λεπτά ακούστηκε μια ομοβροντία από τουφεκιές , κατόπιν σκόρπιες πιστολιές καθώς αποτελείωναν κάθε θύμα με μιά σφαίρα στο κεφάλι.Οταν οι αντάρτες ξαναπέρασαν από τον ίδιο δρόμο ήσαν μόνοι.Είχαν παρατήσει τα θύματά τους στη ρεματιά όπου έπεσαν, τα κουφάρια σκεπασμένα με κοτρόνια.»

Περιγράφει ο ίδιος ο Γκατζογιάννης στο βιβλίο του, «Ελένη» Δ' Εκδοσις Ελληνική Ευρωεκδοτική, σελίς 13,14


***

Η κολακεία, ο λαϊκισμός, η επιλεκτική λήθη, η παραχάραξι.


1. Δηλώσεις του Μιχάλη Λιαπη στον Ριζοσπάστη:

Ο Μιχάλης Λιάπης, υπουργός Πολιτισμού, δήλωσε στον «Ρ»:

«Θερμές ευχές για την επέτειο των 90 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ. Στα 34 χρόνια από τη νομιμοποίησή του, από τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή, το ΚΚΕ έχει πολλά προσφέρει στην ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών, στον πλουραλισμό, στην πολυφωνία και στην ενδυνάμωση του κράτους δικαίου. Μπορεί να έχουμε ιδεολογικές διαφορές, πάντα όμως με μεγάλη προσοχή ακούμε τις απόψεις που διατυπώνει. Σαν Έλληνες, πολλά μας ενώνουν πια, λίγα μας χωρίζουν».

2. Ο Δήμος Λευκάδας του "Δεξιού" Δημάρχου Βασίλη Φέτση, πραγματοποιεί την Κυριακή στο χωριό Εγκλουβή, μνημόσυνο και στη συνέχεια αποκαλυπτήρια στήλης στη μνήμη 4 γυναικών, μιας μητέρας και των τριών κοριτσιών της, οι οποίες έχασαν το 1948 τη ζωή του σε...χιονοθύελλα, πηγαίνοντας να επισκεφτούν τον σύζυγο και πατέρα τους., που ήταν κρατούμενος στη Λευκάδα...(Πηγή από τον διαδικτυακό χώρο Θερμοπύλες)


«... Μια σελίδα της Ιστορίας του ΚΚΕ, που έγραψαν σ' αυτήν τη φυλακή με τους αγώνες τους οι κομμουνιστές, βαρυποινίτες και, πρώτα απ' όλους, οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, που αποτελεί ένα ξεχωριστό κομμάτι της Ιστορίας του ΚΚΕ στην 90χρονη ηρωική πορεία του. Που σφραγίστηκε, με τα μαρτύρια και με το αίμα πολλών αγωνιστών - κομμουνιστών, από την περίοδο του Βενιζελικού Ιδιώνυμου και πριν ακόμα, και ιδιαίτερα στην περίοδο του Εμφυλίου και μετά..» ( Ριζοσπάστης 13/11/2008)

***

Πώς φθάσαμε εδώ?


Γιατί, ενώ οι ημέτεροι στασιαστές, με σημαία το αιμοσταγές ερυθρό σφυροδρέπανο, ηττήθησαν και απαριθμούντες εκ των υστέρων τα φρικώδη έργα των αλλά και την προοπτική του εγκληματικού εγχειρήματος των, που ευτυχώς για μας απέτυχε, ενώ όπου επεκράτησε, μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δημιούργησε εκατομμύρια θύματα σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ψυχιατρεία και αρχιπέλαγος «Γκουλάγκ», σήμερα στην Ελλάδα επικρατεί, ακούγεται στερεοφωνικά, απόλυτα η χαλκευμένη, η κατασκευασμένη, η ανιστόρητη άποψις της κομμουνιστικής εκδοχής?

Γιατί, ενώ οι βασανισμένοι και σκλαβωμένοι λαοί από το 1945, των τέως ανατολικών χωρών επιτέλους ελευθερώθησαν από το σιδηρούν παραπέτασμα της σοβιετικής κρατικής κομμουνιστικής τυραννίας που κατέρρευσε το 1991, η Ελλάδα, που τότε (το 1949) γλύτωσε μαχομένη, σήμερα ειρηνικώς, έχει αλωθεί και ουσιαστικώς έχει παραδοθεί αμαχητί στην αριστερή παρανόηση?

Τα αίτια και οι μέθοδοι έχουν καταγραφεί:

Μια πρώτη διαπίστωση γίνεται από τον φιλόσοφο, καθηγητή Πανεπιστημίου Ακαδημαϊκό τέως Πρόεδρο Δημοκρατίας, Κ.Τσάτσο στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο '' Λογοδοσία Μιάς Ζωής''. …Εκείνο όμως που ιδιαίτερα με θλίβει,» γράφει ο Κ.Τσάτσος, «είναι η έλλειψη αμυντικής διάθεσης όλων των άλλων Ελλήνων. Μπρός στα μάτια μας παραχαράσσεται η Ιστορία του τόπου μας, αποσιωπάται η αλήθεια και όλοι οι πολιτικοί και διανοούμενοι , άνθρωποι που ζήσανε αυτά τα δραματικά γεγονότα, δεν απαντούν στην πρόκληση. Οι περισσότερες αφηγήσεις που δημοσιεύθηκαν πηγάζουν από την κομμουνιστική πλευρά» « Λογοδοσία Μιάς Ζωής» Κ.Τσάτσου (Ακαδημαϊκός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Φιλόσοφο και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τα έτη 1974-1980) Οι εκδόσεις φίλων 2ος τόμος , σελίς 614

Ο Νίκος Γκατζογιάννης καταγράφει την δική του άποψι.

«..Μετά την νομιμοποίηση του ΚΚΕ το 1974 και την συμπλήρωση της τριακονταετούς παραγραφής όλων των εγκλημάτων που διεπράχθησαν στα χρόνια του πολέμου, έφτασε πλημμυρίδα από εξόριστους Έλληνες κομμουνιστές, που άρχισαν να προπαγανδίζουν την δική τους εκδοχή για τον πόλεμο, αναδεικνύοντας τους κομμουνιστές καπετάνιους του αντάρτικου σε λαϊκούς ήρωες. Όταν εγκαταστάθηκα στη Ελλάδα, έβλεπα μπροστά μου καθημερινά την επιτυχία του κόμματος στην κατάχτηση της συμπαθείας των Ελλήνων που είχαν γεννηθεί μετά τον πόλεμο. Φοιτητές με νεανικά πρόσωπα μου χτυπούσαν την πόρτα κάθε Σαββατοκύριακο για να μου δώσουν προπαγανδιστικά φυλλάδια και να με προσκαλέσουν στα ατελείωτα φεστιβάλ της κομμουνιστικής νεολαίας. Αν τους ρωτούσες για το παιδομάζωμα τις εκτελέσεις πολιτών και τις θηριωδίες των ανταρτών χαμογελούσαν και κουνούσαν το κεφάλι μπρός στην «αμάθεια» μου: Τέτοια πράγματα δεν είχαν συμβή ποτέ , μου εξηγούσαν υπομονετικά....Για να σβήσουν αυτές τις θηριωδίες από την συνείδηση των Ελλήνων, οι κομμουνιστές , ευθύς μόλις νομιμοποιήθησαν,εξαπέλυσαν μια ευρύτατη εκστρατεία να σταματήσουν όλα τα επίσημα μνημόσυνα για όσος σκοτώθηκαν στον εμφύλιο πόλεμο, για τα θύματα , στα οποία ήσαν και η μάνα μου. »

Ενώ ο Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου είναι ακόμη πιο κατηγορηματικός και σαφής. Στο βιβλίο του, «Η Μεγάλη Περιπέτεια», αποκαλύπτει.

« …Σταμάτησε εγκληματικώς κάθε ιδεολογικό αγώνα εναντίον της άκρας αριστεράς. Η χώρα μας είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης, που έχει αφοπλισθή ιδεολογικώς γιατί μόνο εδώ το παράλυτο κράτος παρέδωσε το λαό και ειδικότερα την νεολαία στην παραπλανητική κομμουνιστική προπαγάνδα. Ο 'αντικομμουνισμός' στην Ελλάδα θεωρείται έγκλημα, ενώ ο κομμουνισμός έχει εξασφαλίσει ασύδοτος όλα τα μέσα διαδόσεως του χάρις στο Καραμανλή....Αφάνταστα δειλός και άνανδρος ο Καραμανλης όπως και ο Παπανδρέου, επέλεξαν ως γοριλλεςτου, τους κομμουνιστές, στους οποίους παρεχώρησε τα πάντα χωρίς όρους φαναταζομενος ότι θα τους έκανε υπηρέτες του..»

Αναφερόμενος βέβαια στον Κωνσταντίνο Καραμανλή θείο του σημερινού Πρωθυπουργού και την πολιτική του κατά την μεταπολίτευσι και την αποκατάστασι, όχι τόσο της δημοκρατίας όσο των κοινοβουλευτικών ανδρών και της δυναστείας των γνωστών πολιτικών οικογενειών στην Ελλάδα. Προσόντα η αμέτρητη μετριότης και η «βαρειά» κληρονομιά

Ενώ για την ολοκληρωτική άλωσι των Μέσων Ενημερώσεως αλλά και των εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες από τους στρατευμένους στην κομμουνιστική αριστερό Θ. Παπακωνσταντινου έχει περιγράψει με σαφήνεια το φαινόμενο. «.. Εγκαταλείφθηκε απροστάτευτος ο ιδεολογικός τομευς για να μην ενοχλείται ο κομμουνισμός ο οποίος όμως επιδόθηκε σε λυσσώδη προπαγάνδα της δικής του ''ιδεολογίας''» γράφει ο Θ. Παπακωνσταντινου, διανοούμενος , κοινωνιολόγος και δημοσιογράφος τροτσκιστής στα νιάτα του και επεξηγεί. « Στρατολογηθήσαν ως σύμμαχοι κάθε είδους κομμουνισται με τη ετικέτα του ''προοδευτικού'' εισέδυσαν ως αφεντικά στον κρατικό μηχανισμό γενικώς και ιδιαιτέρως στην εκπαίδευσι και τα μέσα ενημερώσεως και επεδώθησαν ανενοχλητοι σε εξοργιστικάς παραχαράξεις ολοκλήρου της ελληνικής ιστορίας. Επαναπατρίσθησαν χιλιάδες κομμουνιστικά στελέχη , εκπαιδευμένα για ολας τας μορφας ανατρεπτικού αγώνος , με εξειδικευμενας ικανότητας, που υπερβαίνουν στον καθένα τας ικανότητας 1000 στελεχών του αστικού κόμματος...»

Έτσι φτάσαμε εδώ, και έπεται και η συνεχεία...

ΙΑΣΩΝ

Σημειώσεις:

Ο Νίκος Γκατζογιάννης είναι ο μοναχογιός , το μοναδικό αγόρι της Ελένης και Χρήστου Γκατζογιάννη, που γλύτωσε το παιδομάζωμα αλλά το ακριβοπλήρωσε με την δολοφονία της μάνας του.Οι αδελφές του Όλγα, Αλέξω (Κάντα), Γλυκερία και Φωτεινή όλες πήγαν στην Αμερική όπου με ο πατέρας τους ο Χρήστος Γκατζογιαννης τις πάντρεψε όλες με Έλληνες μετανάστες.Γνωστος από το βιβλίο του, που εξιστορεί την καταδίκη και εκτέλεση της μητέρας του Ελένης, επειδή δεν παρέδωσε τον γιό της κατά το παιδομάζωμα στους αντάρτες.Γυρίστηκε και ταινία η οποία προβλήθηκε μόνο για λίγες ημέρες στην Ελλάδα αλλά λόγω 'δημοκρατικών' απειλών , βομβιστικών επιθέσεων και προπηλακισμών των θεατών από τους οργανωμένους οπαδούς του ΚΚΕ τελικώς η προβολή της διεκόπη.

Το γύρισμα των κυρίων σκηνών του έργου στο χωριό Λιά της Ηπείρου, όπου διεδραματίσθησαν τα δραματικά γεγονότα της εκτελέσεως της μητέρας του Ελένης και της Θείας του Αλέξως από τους κομμουνιστές, που περιγράφονται στο βιβλίο ''Ελένη'' του Νίκου Γκατζογιάννη,απηγορεύθη υπό της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ, εν ονόματι της επιλεκτικής λήθης.


1 σχόλιο:

neoinileias είπε...

Με μια γενική ματιά ....


Στην εποχή μας αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η κακοδιοίκηση και η διαφθορά προκαλούν σοβαρά προβλήματα και δυσλειτουργίες στο κράτος. Το φαινόμενο έχει σοβαρές αρνητικές συνέπειες στην οικονομική, κοινωνική, κτλ εξέλιξη της χώρας.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση και ανάλογα με τη φιλοσοφία του ο καθένας βλέπει τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία.
Στην πολιτική βασικός στόχος είναι συνήθως η εξασφάλιση του πολιτικού ελέγχου με επίρριψη ευθυνών και πολιτικού κόστους στον αντίπαλο.

Αν όμως δούμε προσεχτικά δηλώσεις στελεχών της σημερινής αντιπολίτευσης που επικρίνουν την κυβερνητική πολιτική θα δούμε ότι την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από την προηγούμενη κυβέρνηση ήταν αναμεμειγμένοι και είχαν κατηγορηθεί για συμμετοχή σε οικονομικά σκάνδαλα της τότε εποχής. Επομένως το φαινόμενο της διαφθοράς στο δημόσιο βίο έχει βάθος χρόνου, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι κοινωνικές συνθήκες που επικράτησαν πριν αρκετά χρόνια έγιναν σήμερα κοινωνικό πρόβλημα.

Από την αντίθετη πλευρά τα τελευταία 3 χρόνια ακούμε καθημερινά για ανάμειξη στελεχών της σημερινής κυβέρνησης σε οικονομικά σκάνδαλα. Το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα αρνητικό και έχει προβληματίσει αρκετά την κοινή γνώμη της χώρας μας, φυσικό και αναμενόμενο με τόσα που ακούγονται. Επίσης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πολίτες ως ένα βαθμό έχουν αρχίσει να ευαισθητοποιούνται.

Το γεγονός θα ήταν ιδιαιτέρα ενθαρρυντικό αν οι πολίτες είχαν αρχίσει να ευαισθητοποιούνται προς την θετική κατεύθυνση, δηλαδή να κατανοήσουν το πρόβλημα και να συνδράμουν να καταπολεμηθεί. Αντί όμως να συμβεί αυτό βλέπουμε να συμβαίνει το αντίθετο. Οι πολίτες έχουν αρχίσει να προσπαθούν με κάθε τρόπο να φτάσουν να γίνουν μέλη του φαινόμενου. Το γεγονός αυτό τείνει να πάρει μαζική μορφή. Το σύνολο των πολιτών πλέον έχουν αρχίσει να μην πιστεύουν τίποτα και να προσπαθούν να φτάσουν με κάθε τρόπο να καλύψουν τις ανθρώπινες ανάγκες τους και το μέλλον των παιδιών τους με πλάγιους τρόπους.

Όποιος είναι σε αντίθετη κατεύθυνση μάλλον έχει αρχίσει να αισθάνεται γραφικός και αν προσπαθήσει κιόλας για την πάταξη του φαινομένου θα αρχίσουν οι γύρω του να τον λοιδορούν, τέτοια παραδείγματα υπάρχουν αρκετά…
Αυτό όμως ως κατάσταση δεν πρέπει να συνεχιστεί, επειδή θα κάνει μακροπρόθεσμα μεγάλη ζημιά στη χώρα, θα φτάσουμε σε κοινωνική αποδιοργάνωση.


Αυτό συμβαίνει επειδή η κατάσταση εκλαμβάνεται και πιστεύεται από το σύνολο της κοινωνίας ως αιτία των κοινωνικών δεινών και παράγων ανωμαλίας. Επομένως για να γλιτώσει από τα δεινά πρέπει να προσαρμοστεί στην προσδοκώμενη από το κοινωνικό περιβάλλον κατάσταση. Έτσι η αποκλίνουσα συμπεριφορά δεν είναι συνέπεια της προσωπικότητας αλλά συνέπεια της κοινωνικής δομής.

Αν όμως προσπαθήσουμε να κάνουμε μια δεύτερη προσέγγιση στα γεγονότα των τελευταίων χρόνων θα δούμε ότι σε αντίθεση με το παρελθόν οι κανόνες του παιχνιδιού σήμερα δεν αποσκοπούν στην διευκόλυνση ή στο κουκούλωμα των οικονομικών σκανδάλων. Οι παραβάτες αντιμετωπίζουν μεγάλα εμπόδια που βάζουν φραγμούς και σε μεγάλο βαθμό κλείνουν το δρόμο και εκθέτουν πολιτικά όσους επιχειρούν να προτιμούν αυθαίρετους κανόνες.

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι οι αντιφατικές καταστάσεις δεν μπορούν να διακριθούν ούτε θεωρητικά, ούτε πρακτικά, κύρια επειδή οι σκοποί δεν συμβαδίζουν. Κατά συνέπεια οι στρατηγικές παρέμβασης για την γενικότερη αντιμετώπιση των φαινομένων θα πρέπει να τρέξουν πιο γρήγορα.

Διαβάστε περισσότερα για το ζήτημα
http://neoinileias.blogspot.com/