Το «βρώμικο 2008»

Ι. Κ. ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ

Ας υποθέσουμε ότι κατά την τελευταία εικοσαετία ένας εξωγήινος επισκέπτεται σε τακτά διαστήματα τη χώρα μας. Τι εντύπωση θα έχει αποκομίσει;

* Το 1989 θα είχε πληροφορηθεί ότι ο τότε πρωθυπουργός ήταν (περίπου) συνέταιρος ενός μεγαλοαπατεώνα τραπεζίτη, με τον οποίο από κοινού έκλεβαν τα λεφτά των καταθετών.

* Το 1993 θα είχε μάθει ότι ο επόμενος πρωθυπουργός ήταν αρχαιοκάπηλος ο ίδιος αλλά πουλούσε και δημόσιες εταιρείες στην ιταλική Μαφία.

* Το 2000 θα άκουγε ότι ο πρωθυπουργός που διεδέχθη τους δύο παραπάνω ήταν «ο αρχιερέας της διαφθοράς και της διαπλοκής», βουτηγμένος ως τα μπούνια στο «έγκλημα του Χρηματιστηρίου» και σε μερικά ακόμη αναρίθμητα και ακατονόμαστα σκάνδαλα.

* Και το 2008 θα διαμόρφωνε την άποψη ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός (αυτός, δηλαδή, που κατηγορούσε τον προκάτοχό του για όλες τις προαναφερθείσες αμαρτίες...) καλύπτει μια συμμορία από παπάδες και παπαδοπαίδια που έχουν ρημάξει τον τόπο.

Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν είναι εικόνα χώρας ούτε για έναν εξωγήινο. Διότι ή θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η Ελλάδα διοικείται από μια διαχρονική και διακομματική κλεπτοκρατία ή θα πρέπει να καταλάβουμε ότι κάτι κάνουμε λάθος.

Προσωπικά απορρίπτω το πρώτο. Είναι μια άποψη που μπορεί να θέλγει τους ακροδεξιούς και ακροαριστερούς καφενόβιους υποστηρικτές τού «όλοι τα ίδια είναι» αλλά είναι και μια λογική που οδηγεί κατευθείαν στη χούντα. Μαύρη ή κόκκινη, αδιάφορο.

Στη δημιουργία αυτού του νοσηρού κλίματος η Δεξιά έχει βαρύτατη ιστορική ευθύνη: αυτή το εισήγαγε, αυτή το ανέδειξε, αυτή το μετέτρεψε σε πολιτικό επιχείρημα, ακόμη κι αν βρήκε κάποιους άτεχνους μιμητές και από την άλλη πλευρά. Και είναι η απόλυτη θεία δίκη, το έχω ξαναγράψει, ότι η φούσκα της «αγνότητας» και της«καθαρότητας» σκάει στα χέρια του Καραμανλή και του Ρουσόπουλου. Αντε τώρα να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες - όπως ακριβώς και οι διασυρθέντες στο παρελθόν αντίπαλοί τους...

Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχει και ο τόπος. Υπάρχει μια χώρα με οξυμένα και πιεστικά προβλήματα. Υπάρχει μια διεθνής κρίση που θα μας ματώσει όλους. Υπάρχει μια νέα γενιά που δικαιούται ένα καλύτερο μέλλον. Υπάρχει ένα κράτος που δεν δουλεύει και μια οικονομία που αγκομαχά και μια κοινωνία που γονατίζει. Υπάρχει μια Ελλάδα που μένει όλο και πιο πίσω από τους πρωτοπόρους.

Υποθέτω ότι και αυτά τα είδε ο εξωγήινος αλλά δεν άκουσε λέξη. Διότι αποδεικνύεται τώρα ότι «βρώμικο» δεν ήταν μόνο το 1989 ούτε το 2008 αλλά μια ολόκληρη εικοσαετία. Η οποία κύλησε μέσα σε μια ατελείωτη λασπομαχία, χωρίς κανένα πραγματικό αντίκρισμα. Τη στιγμή που γύρω μας άλλαζε ο πλανήτης.

Και ευτυχώς τουλάχιστον που ο Σημίτης πρόλαβε να μας βάλει στην ΟΝΕ ώστε να τσακωνόμαστε εκ του ασφαλούς. Διότι διαφορετικά...

Το ΒΗΜΑ, 19/10/2008