Νέο αρνητικό ρεκόρ, ομολογία ενοχής και πλήρη γελοιοποίηση προσωπικά του ίδιου του Καραμανλή, αλλά και της κυβέρνησής του, αποτελεί η αποχώρηση της (πλειοψηφούσας) κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας από τη Βουλή.
Συνεχίζοντας την … αποδόμησή του, ο ανίκανος ηγέτης του κυβερνητικού κόμματος εμμένει στις προτροπές των κακών συμβούλων του, πέφτοντας από την μία γκάφα στην άλλη και συμπαρασύροντας στην πτώση του ολόκληρο το κυβερνητικό επιτελείο. Και είναι πραγματικά λυπηρό να ακούμε έγκριτους πανεπιστημιακούς δασκάλους, όπως τον Προκόπη Παυλόπουλο, να ευφυολογούν αυτογελοιοποιούμενοι, στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Ναι, υπό την πίεση της λαϊκής κατακραυγής, ο Θόδωρος Ρουσόπουλος παραιτήθηκε, αλλά η συνεχιζόμενη και απροσχημάτιστη φιλία και στήριξή του από τον κ. Κ. Καραμανλή, μόνο δεινά μπορεί να επιφέρει. Η δομή και οι στόχοι τής ομιλίας τού παραιτηθέντος υπουργού στο Κοινοβούλιο, αποδεικνύουν περίτρανα ότι -όπως τον είχαμε χαρακτηρίσει- ο άνθρωπος είναι κλασική περίπτωση “λυκόρνιου”, το μειλίχιο ύφος του οποίου δεν πρέπει να ξεγελάει κανένα.
Σε προηγούμενα κείμενά μας, με τα οποία είχαμε κάνει σκληρές διαπιστώσεις και κριτική προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού, αρκετοί από τους επισκέπτες του ιστοτόπου μας διατύπωσαν με μηνύματά τους σοβαρές ενστάσεις και αντιρρήσεις. Δικαίωμά τους και το σεβόμαστε και το επιζητούμε. Όμως, ειλικρινά πιστεύουμε πως, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, θα συμφωνήσουν μαζί μας.
Η αλληλουχία των γεγονότων, τα απαράδεχτα συνεχόμενα σφάλματα και η γενικότερη διάλυση του κράτους αποδεικνύουν αυτό που εξαρχής υποστηρίζαμε. Ότι, δηλαδή, ο Κώστας Καραμανλής δεν διέθετε, δεν διαθέτει, ούτε πείρα, ούτε επαρκή γνώση, ούτε το “χάρισμα” του ηγέτη και καθοδηγητή. Από την κλίκα των Καραμανλήδων προέρχεται, όπως κι ο άλλος, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Γιώργος Παπανδρέου. Γεννημένος για να καταλάβει μια θέση στο πολιτικό στερέωμα ο ένας, άλλο τόσο κι ο άλλος. Με μία όμως βασική διαφορά. Ο άλλος, ο Γιώργης, έχει διατελέσει υπουργός επί χρόνια πολλά, ενώ ετούτος, ο Κώστας, ούτε διευθυντής μιας επιχείρησης δεν έχει διατελέσει. Μεγάλη η διαφορά!
Μαντρί το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με στελέχη “τσάμπα μάγκες”. Με το που έπεσε ο έρμος ο Έβερτ, τον είχανε έτοιμο τον καινούργιο αρχηγό τους. Ομιλητικός, με λόγο γλαφυρό και γλώσσα ρέουσα, Καραμανλής στο όνομα, πάει τελείωσε, αυτόν ήθελαν για αρχηγό τους.
Δεν πά’ να υπάρχουν δεκάδες νεοδημοκράτες βουλευτές με μεγάλη πολιτική εμπειρία, με διοικητικά προσόντα, με ηγετική επάρκεια. Όλοι τους αρνιά στο μαντρί της Κεντροδεξιάς, με τσοπάνο και βιγλάτορα έναν ανίκανο νέο.
“Τυχερός” στα πρώτα χρόνια της πρωθυπουργικής του θητείας, δεν χρειάστηκε ν’ αντιμετωπίσει κάποιο πραγματικά σημαντικό πρόβλημα. Άξιος λογοπαίχτης, πρώτος στο μπλα-μπλα, πέρασε ο καιρός με τις μεγαλοστομίες του. «Σεμνότητα και ταπεινότητα», «Έξω οι νταβατζήδες από την πολιτική ζωή του τόπου», «Επανίδρυση του κράτους» και άλλα παρόμοια, την ίδια στιγμή που το κράτος άρχισε να διαλύεται, αδιάφορο αν η ρεμούλα κι η μαφία έστηναν “παράγκες” ολόγυρά του, δίπλα του.
Όλα αυτά μέχρι που άρχισαν τα δύσκολα. Κι εδώ ήταν που άρχισε η αποδόμηση, η γελοιοποίησή του. Λίγη υπομονή κι έχουμε να δούμε πολλά ακόμη.
ΕΜΑΙΛ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου