Τώρα τελευταία ήμουν πολύ πεσμένος ψυχολογικά. Οικονομικά κυρίως τα προβλήματα, βάλτε μέσα και την διεθνή κρίση ήρθα στα όρια της καταθλίψεως της οποίας το γαρ το πολύ χωρίς το κατά γεννά παραφροσύνη.
Και καταθλιπτικός και παράφρονας, θανατηφόρος συνδιασμός, μέσα στο μυαλό μου περιεργαζόμουν σχέδια εισβολής σε Γυμνάσιο με καλάσνικοφ να δολοφονήσω 45 δάσκαλους και 60 μαθητάδες. Όμως σκέφτηκα ότι ούτε μαθητής Γυμνασίου ήμουν αλλά ούτε και στην Άρτα βρισκόμουν.
Σκέφτηκα να πάρω ναρκωτικά και να δω τη ζωή αλλιώς. Όμως τα γαμημένα είναι πανάκριβα, άσε που μπορεί να σε πιάσουνε και γιά μεγαλέμπορα και μετά να έρχονται να σου χτυπάνε την πόρτα διακόσια άτομα τη μέρα. Παλιοκατάσταση. Σνίφαρα και λιγάκι από το Almiron το 3 που πίνει η κόρη μου και είναι ακριβότερο από την κοκαίνη αλλά δεν με έπιασε.
Και τότε έπεσε το μάτι μου περνώντας από κάποιο περίπτερο πάνω στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ. Είδα το πρωτοσέλιδο : "Θα αυξήσουμε τις θέσεις εργασίας", "εγγυόμαστε το εισόδημα", "2 % ανάπτυξη", "θα τα καταφέρουμε". Άλλαξε η ζωή μου σας το ορκίζομαι. Με ενάμιση μόνο ευρώ και ούτε κόκες, ούτε ηρωίνες, ούτε μπάφους, μηδέ ταβόρ και πρόζακ.
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ φίλοι και φίλες μου. Και όλα αλλάζουν. Πάει η κωλοελλάδα που ήξερες. Μεταφέρεσαι σε έναν επίγειο παράδεισο όπου ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί νοιάζονται γιά σένα, όπου σε τραβολογάνε οι εργοδότες από το μανίκι ποιός θα σε πρωτοπάρει γιά δουλειά, όπου δεν ξέρεις τι να κάνεις τα λεφτά σου και που να τα ξοδέψεις, όπου χαρίζονται πρόστιμα και προσαυξήσεις, όπου οι τράπεζες μας, αντέχουν, όπου οι δόσεις των δανείων μειώνονται ένώ αλλού αυξάνουν, όπου ο υπουργός οικονομικών είναι ένας γελαστός μαυροντυμένος κυριούλης με ημίψηλο καπέλο και κάτι χερούκλες να με το συμπάθειο σαν εκείνες τις αγιογραφίες της πλατυτέρας των ουρανών.
Και με τις χερούκλες αυτές, όχι δεν βουτάει τα λεφτά μας, αλλά αγκαλιάζει τις καταθεσούλες μας, τα εκατό χιλιαρικάκια τα ευρώ μας και τα προστατεύει και τα εγγυάται και έχει γραβάτα-σημαία της ΕΟΚ και τη γαλανόλευκη στο ημίψηλο. Η Παναγιά η Αλογοσκούφισα ένα πράμα ταπετσαρία στον τρούλο.
Και το προτείνω και σε σας αγαπημένοι μου αναγνώστες, διαβάζετε κάθε μέρα ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ αλλά και ΑΥΡΙΑΝΗ και όταν θέλετε και λιγάκι αντιπολιτευσούλα έτσι γιά αλλαγή υπάρχει Η ΧΩΡΑ του Γιώργου Τράγκα, να μην το παρακάνουμε κιόλας. Θα αλλάξει η ζωή σας. Θα αλλάξει η ψυχολογία σας. Θα περπατάτε στο δρόμο σφυρίζοντας και τραγουδώντας τραγούδια του Ρόμπερτ Ουίλιαμς και του Σταμάτη Σπανουδάκη.
Και όλα αυτά σχεδόν τζάμπα με ενάμιση ευρουδάκι. Και το φάσμα του αλκοολισμού απομακρύνεται και ξεδένεις την αυτοσχέδια κρεμάλα που είχες κρεμάσει στις σωληνώσεις του καλοριφέρ γιά ώρα ανάγκης, πετάς στα σκουπίδια το αρσενικό, κλείνεις τη στρόφιγγα της μπουκάλας του υγραερίου, ξεκολλάς το 45ρι από τον κρόταφο.
Έλα κι εσύ λοιπόν να περάσουμε στη αντιπέρα όχθη όπου όλα είναι καλά, όπου όλα είναι ωραία, πουλάκια κελαιδούν, ρυάκια κελαρίζουν, πεταλουδίτσες πετούν πάνω από τους αγρούς, σκαθάρια κάνουν ανέμελα έρωτα, ηλιοτρόπια γελούν κακαριστά και παπάκια πλατσουρίζουν στις λίμνες.
Έλα στον κόσμο της.
Και καταθλιπτικός και παράφρονας, θανατηφόρος συνδιασμός, μέσα στο μυαλό μου περιεργαζόμουν σχέδια εισβολής σε Γυμνάσιο με καλάσνικοφ να δολοφονήσω 45 δάσκαλους και 60 μαθητάδες. Όμως σκέφτηκα ότι ούτε μαθητής Γυμνασίου ήμουν αλλά ούτε και στην Άρτα βρισκόμουν.
Σκέφτηκα να πάρω ναρκωτικά και να δω τη ζωή αλλιώς. Όμως τα γαμημένα είναι πανάκριβα, άσε που μπορεί να σε πιάσουνε και γιά μεγαλέμπορα και μετά να έρχονται να σου χτυπάνε την πόρτα διακόσια άτομα τη μέρα. Παλιοκατάσταση. Σνίφαρα και λιγάκι από το Almiron το 3 που πίνει η κόρη μου και είναι ακριβότερο από την κοκαίνη αλλά δεν με έπιασε.
Και τότε έπεσε το μάτι μου περνώντας από κάποιο περίπτερο πάνω στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ. Είδα το πρωτοσέλιδο : "Θα αυξήσουμε τις θέσεις εργασίας", "εγγυόμαστε το εισόδημα", "2 % ανάπτυξη", "θα τα καταφέρουμε". Άλλαξε η ζωή μου σας το ορκίζομαι. Με ενάμιση μόνο ευρώ και ούτε κόκες, ούτε ηρωίνες, ούτε μπάφους, μηδέ ταβόρ και πρόζακ.
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ φίλοι και φίλες μου. Και όλα αλλάζουν. Πάει η κωλοελλάδα που ήξερες. Μεταφέρεσαι σε έναν επίγειο παράδεισο όπου ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί νοιάζονται γιά σένα, όπου σε τραβολογάνε οι εργοδότες από το μανίκι ποιός θα σε πρωτοπάρει γιά δουλειά, όπου δεν ξέρεις τι να κάνεις τα λεφτά σου και που να τα ξοδέψεις, όπου χαρίζονται πρόστιμα και προσαυξήσεις, όπου οι τράπεζες μας, αντέχουν, όπου οι δόσεις των δανείων μειώνονται ένώ αλλού αυξάνουν, όπου ο υπουργός οικονομικών είναι ένας γελαστός μαυροντυμένος κυριούλης με ημίψηλο καπέλο και κάτι χερούκλες να με το συμπάθειο σαν εκείνες τις αγιογραφίες της πλατυτέρας των ουρανών.
Και με τις χερούκλες αυτές, όχι δεν βουτάει τα λεφτά μας, αλλά αγκαλιάζει τις καταθεσούλες μας, τα εκατό χιλιαρικάκια τα ευρώ μας και τα προστατεύει και τα εγγυάται και έχει γραβάτα-σημαία της ΕΟΚ και τη γαλανόλευκη στο ημίψηλο. Η Παναγιά η Αλογοσκούφισα ένα πράμα ταπετσαρία στον τρούλο.
Και το προτείνω και σε σας αγαπημένοι μου αναγνώστες, διαβάζετε κάθε μέρα ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ αλλά και ΑΥΡΙΑΝΗ και όταν θέλετε και λιγάκι αντιπολιτευσούλα έτσι γιά αλλαγή υπάρχει Η ΧΩΡΑ του Γιώργου Τράγκα, να μην το παρακάνουμε κιόλας. Θα αλλάξει η ζωή σας. Θα αλλάξει η ψυχολογία σας. Θα περπατάτε στο δρόμο σφυρίζοντας και τραγουδώντας τραγούδια του Ρόμπερτ Ουίλιαμς και του Σταμάτη Σπανουδάκη.
Και όλα αυτά σχεδόν τζάμπα με ενάμιση ευρουδάκι. Και το φάσμα του αλκοολισμού απομακρύνεται και ξεδένεις την αυτοσχέδια κρεμάλα που είχες κρεμάσει στις σωληνώσεις του καλοριφέρ γιά ώρα ανάγκης, πετάς στα σκουπίδια το αρσενικό, κλείνεις τη στρόφιγγα της μπουκάλας του υγραερίου, ξεκολλάς το 45ρι από τον κρόταφο.
Έλα κι εσύ λοιπόν να περάσουμε στη αντιπέρα όχθη όπου όλα είναι καλά, όπου όλα είναι ωραία, πουλάκια κελαιδούν, ρυάκια κελαρίζουν, πεταλουδίτσες πετούν πάνω από τους αγρούς, σκαθάρια κάνουν ανέμελα έρωτα, ηλιοτρόπια γελούν κακαριστά και παπάκια πλατσουρίζουν στις λίμνες.
Έλα στον κόσμο της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου