ΤΟ bloging

Το Ιστολογείν δεν είναι δημοσιογραφία. Ούτε o bloger είναι δημοσιογράφος.
Κάποιος ιστορικός που θα μας διαβάσει στο μέλλον, θα μας αντιμετωπίσει ως ηθογράφους.
Αν το καλοσκεφτείς αυτό κάνουμε. Ασχολούμαστε και περιγράφουμε τα ήθη της εποχής μας και την σύγχρονη κουλτούρα. Κρίνουμε με βάση αυτή και ουσιαστικά γεφυρώνουμε την λαϊκή (
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Κανονικός πίνακας”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:”";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:”Times New Roman”;
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
popular) κουλτούρα με την επικρατούσα ή την «κυρίαρχη» (εάν θες).

Έτσι το bloging λειτουργεί αμφίδρομα. Μέσα από αυτό οι elites θα μάθουν τι «παίζεται» στην βάση και η βάση θα κράξει τις elites αναζητώντας αποσυμπίεση και εκτόνωση.

Χρήσιμο.

Εάν σκεφτείς ότι μέχρι πριν λίγο καιρό, ο μόνος τρόπος για να «κράξεις» ήταν να στείλεις επιστολή παραπόνων σε εφημερίδα (που δεν θα δημοσιεύονταν) ή να γράψεις συνθήματα στους τοίχους.

Συμπερασματικά εάν δεν υπήρχε το bloging θα έπρεπε να το ανακαλύψουμε.

Ένας Ιστορικός όμως, που θα έβλεπε την δουλειά μας στο μέλλον θα την θεωρούσε ηθογραφική μιας εποχής. Της κάθε εποχής και της εποχής μας.

Ηθογραφία λοιπόν !

http://papaioannou.wordpress.com/