Εδώ και μερικές μέρες, η συζήτηση για την οικονομία στην Ελλάδα, με εξαίρεση την ταλαιπωρημένη πλέον υπόθεση του τραπεζικού πακέτου και της εγγυοδοσίας των μικρών επιχειρήσεων, έχει επικεντρωθεί στο πως η κυβέρνηση θα καταφέρει να εκμεταλλευτεί την ελαστικοποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ) στην ευρωζώνη για να αυξήσει περαιτέρω τις παροχές υπέρ των «ασθενέστερων» οικονομικά τάξεων.
Έχουν ήδη προταθεί από διάφορες πλευρές σημαντικά μέτρα προς αυτήν την κατεύθυνση, όπως για παράδειγμα η παροχή του ΕΚΑΣ σε 300.000 επιπλέον συνταξιούχους, η επιχορήγηση των ασφαλιστικών εισφορών και η χορήγηση έκτακτου επιδόματος αλληλεγγύης, ακόμα κι ένα πρόσθετο επίδομα 200 ευρώ σε μισθούς και συντάξεις. Για να μην αναφερθούμε σε άλλες προτάσεις όπως η εγκληματική για το περιβάλλον και τα δημόσια έσοδα πρόταση περί κατάργησης των φόρων στα προϊόντα πετρελαίου που αναλογεί σε απώλεια κρατικών εσόδων της τάξης των 4,5 δισ. ευρώ.
Ως άλλοι Αϊ-Βασίληδες, οι πολιτικοί όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων βρήκαν, με αφορμή την οικονομική κρίση, την ευκαιρία ν' ανοίξουν το σεντούκι με το χρήμα και να μοιράσουν παροχές, δήθεν υπέρ των αδυνάτων και των μη εχόντων.
Αυτό που όμως πραγματικά κάνουν είναι ότι επιδίδονται σε έναν αγώνα παροχών με το βλέμμα στραμμένο στις δημοσκοπήσεις και τις εκλογικά ισχυρές κοινωνικές ομάδες, τους δημόσιους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους, αγνοώντας επιδεικτικά αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη. Τους νέους, τις γυναίκες και τους επισφαλείς εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι πρώτοι απ’ όλους θα χάσουν τη δουλειά τους και δεν θα μπορέσουν να βρουν καινούρια λόγω της επιβράδυνσης της οικονομικής δραστηριότητας και του κακού κλίματος που επικρατεί στην αγορά. Ήδη τα λάβαμε τα μαντάτα. Στη φθινοπωρινή έκθεσή της για την οικονομία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει αύξηση των ανέργων κατά 100,000 χιλιάδες το 2009, από 7% σε 9%.
Ακόμη χειρότερα, οι προτάσεις για παροχές, όπως άλλωστε συνέβη με το τραπεζικό πακέτο που κατέθεσε η κυβέρνηση, διατυπώνονται χωρίς επίγνωση της ελληνικής δυσμενούς δημοσιονομικής θέσης και του τεράστιου χρέους που σφίγγει σαν θηλιά στο λαιμό μας. «Το περιθώριο ελιγμού είναι διαφορετικό για την κάθε χώρα» είπε ο Επίτροπος Αλμούνια, αναφερόμενος στη διαφαινόμενη ελαστικοποίηση του ΣΣΑ. Πόσο μάλλον για την Ελλάδα, η οποία είναι η μόνη χώρα με υπερβολικό έλλειμμα που το απέκτησε σε περίοδο ισχυρής ανάπτυξης, ενώ μόλις πριν από 10 μέρες είδε να εκταμιεύονται ομόλογα αξίας 2,5 δις ευρώ από ξένους επενδυτέςκαι παρακολούθησε τη διεύρυνση του spread του ελληνικού ομολόγου στις 170 μονάδες βάσης, το υψηλότερο σημείο από το 1998.
Θα περίμενε κανείς ότι με αφορμή την παγκόσμια οικονομική κρίση, την ώρα που βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας εποχής όπου το παγκόσμιο πολιτικοικονομικό τοπίο επαναπροσδιορίζεται πάνω σε νέους κανόνες, τα κόμματα στην Ελλάδα θα διέθεταν τη στοιχειώδη διορατικότητα, έστω κάποια από αυτά, να πιάσουν τον παλμό των παγκόσμιων εξελίξεων και να τον μετατρέψουν σε δημιουργική δύναμη μεταρρύθμισης εντός της χώρας. Να θέσουν νέες προτεραιότητες για την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Συγκεκριμένα να αποκαταστήσουν στοιχειωδώς την κοινωνική δικαιοσύνη κατανέμοντας τους πόρους στις ομάδες και τους τομείς της οικονομίας που τους έχουν ανάγκη, υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Πριν από μερικούς μήνες είχαμε μιλήσει για ένα new deal για τη νέα γενιά για να φύγουν οι νέοι απ’ το πατρικό σπίτι και να πριμοδοτηθεί η απασχόληση. Πριν από 10 μέρες είχαμε κάνει λόγο για τόνωση της πραγματικής οικονομίας των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και όχι της εικονικής πραγματικότητας των τραπεζών που στην Ελλάδα τελικά μάλλον δεν έχουν πρόβλημα και πήγαν να τσεπώσουν τα δις άνευ όρων.
Τέλος θα περίμενε κανείς από τα κόμματα να αδράξουν την ευκαιρία και να πουν τέλος στην ανάπτυξη δια της εφήμερης και παρασιτικής κατανάλωσης που χαρακτήρισε την οικονομία μεταπολιτευτικά. ΝΑΙ στη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας μέσα από μεταρρυθμίσεις με κοινωνική δικαιοσύνη και δημόσιες επενδύσεις σε μια νέα βιομηχανία αιχμής, την ενέργεια και το περιβάλλον. New Green Deal το αποκάλεσε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ κ. Μουν, 3rd industrial revolution παλιότερα o J. Rifkin, με την αποστολή του ανθρώπου στο φεγγάρι την παραλλήλισε ο Ομπάμα. Η Ελλάδα χρειάζεται όραμα και πολιτικούς με διορατικότητα, όχι Αϊ Βασίληδες που μοιράζουν δώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου