Εκτός από τους οικονομικά ισχυρούς που δεν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα κ έχουν εξασφαλισμένες ευκαιρίες οικονομικής και κοινωνικής ανέλιξης, οι υπόλοιπες κοινωνικο-οικονομικές ομάδες τα καταφέρνουν δύσκολα. Όμως, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας των πολιτών και να θέλουν να κάνουν κάτι διαφορετικό δεν μπορούν, είναι εγκλωβισμένοι στα χρέη και στη φτώχεια. Η δύσκολη κατάσταση που βιώνουν τους κάνει να μην είναι σε θέση να συμμετάσχουν στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Στα ιδιαίτερα αρνητικά της εποχής είναι το γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις τα μμε που σε μεγάλο βαθμό εκφράζουν την οικονομική και πολιτική ελίτ συσκοτίζουν τελείως, τόσο την πραγματικότητα, όσο και τη σοβαρότητα των προβλημάτων. Από την άλλη πλευρά οι οικονομολόγοι προτιμούν να καταφεύγουν στον κόσμο των στατιστικών και λογιστικών πρακτικών και προβλέψεων χωρίς να αναλογίζονται τις κοινωνικές επιπτώσεις που έχουν οι αποφάσεις τους. Με δεδομένα τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία προκαλεί τεραστία εντύπωση το γεγονός ότι , απ όσους μπορούν, ελάχιστοι τολμούν να αμφισβητήσουν την οικονομική πολιτική ή να θέσουν τα γενικότερα κοινωνικά προβλήματα, αν και υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες τόσο στον τρόπο ανάπτυξης των επιλογών, όσο και στη διαχείριση, το γεγονός συμβαίνει κυρίως επειδή υπάρχουν μικρές ή μεγαλύτερες αλληλεξαρτήσεις, έτσι ξοδεύεται άσκοπα τεράστιο πολιτικό και κοινωνικό κεφάλαιο. Ελάχιστοι είναι και αυτοί που θα αντιταχθούν στην αποικιοποίηση της καθημερινής ζωής.
Στην πραγματικότητα όμως, εδώ και αρκετά χρονιά η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είναι αντίθετη με τις οικονομικές επιλογές, δεν παράγεται όμως κάτι ουσιαστικό επειδή η όποιες θέσεις που κατά καιρούς διατυπώνονται από την κοινωνία δεν έχουν σαφές πολιτικό και διαπραγματεύσιμο περιεχόμενο ή όποιες αυτόνομες πρωτοβουλίες δεν λαμβάνονται υπόψη, εφόσον δεν έχουν αριθμητική ισχύ..
Κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργείται και υπάρχει τεχνίτη συναίνεση για ιδιαίτερα σοβαρά θέματα, μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις οι συζητήσεις ή οι θέσεις που διατυπώνονται θεωρούνται χάσιμο χρόνου ή δεν λαμβάνονται υπόψη. Σε αυτές τις περιπτώσεις η απουσία της επιρροής των διαφορετικών ιδεών στο δημόσιο διάλογο οδηγεί το οικονομικό σύστημα και την κοινωνία σε διαταραχή. Χωρίς αμφιβολία, οι τρέχουσες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες σε ολόκληρο τον κόσμο το αποδεικνύουν.
Σε αυτό το σημείο η απουσία διαφάνειας, ισχυρού θεσμικού πλαισίου και κρατικής παρέμβασης, με σκοπό την προστασία του κοινωνικού συνόλου στις πιο πολλές περιπτώσεις επιδεινώνει τα προβλήματα, οι όποιες περιφερειακές παρεμβάσεις δεν αλλάζουν την ουσία, έτσι η πολιτική ελευθερία εκφυλίζεται σε αναρχία, παραδείγματα υπάρχουν αρκετά. Η πλειοψηφία των πολιτών σήμερα αισθάνεται ότι ένα σημαντικό κομμάτι του εκλεγμένου και μη πολιτικού προσωπικού δεν ενδιαφέρονται γ αυτούς. Μια τέτοια κατάσταση ενέχει κινδύνους τόσο για τους πολίτες όσο και για το δημοκρατικό πολίτευμα. Με όλα αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν θα αναρωτηθεί κάποιος, πως είναι δυνατόν το πολιτικό σύστημα σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία να μην αφουγκράζεται τις αγωνίες και τους προβληματισμούς της κοινωνίας; Μπορεί όμως κάποιος που ζει εκτός κοινωνικής πραγματικότητας να αφουγκραστεί, αλλά και να αντιληφθεί τα προβλήματα της κοινωνικής πραγματικότητας;
Ποιο όμως μπορεί να είναι το μέλλον της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας μας όταν το σύνολο των πολιτών θεωρούν ότι δεν αντιπροσωπεύονται και η συμμετοχή των φτωχών πολιτών στα πολιτικά δρώμενα, στην ευρεία διαβούλευση της ηλεκτρονικής δημοκρατίας, στη διαμόρφωση των πολιτικών αποφάσεων που αφορούν τη ζωή τους και στον έλεγχο της δημοκρατίας είναι ελάχιστη και όλα αυτά τη στιγμή που εκ των πραγμάτων κρίνεται απαραίτητο οι πολιτικές πρακτικές που ακολουθούνται να αξιολογούνται συνεχώς.
