Η κοινή γνώμη μιλάει για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, αλλά τα κυβερνητικά στελέχη επιμένουν σεμνά και ταπεινά να κάνουν λόγο για «υπόθεση Βατοπεδίου». Η κοινή γνώμη έχει πεισθεί ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για το σκάνδαλο, αλλά εκλεκτά τέκνα της Ρηγίλλης και του Μαξίμου δεν τις έχουν… διαπιστώσει ακόμη.
Επειδή τις τελευταίες εβδομάδες έχουν δει το φως της δημοσιότητας πολλές λεπτομέρειες που προκαλούν ζάλη, για να καταλάβουν οι αναγνώστες το μέγεθος και την πολυπλοκότητα της «υπόθεσης», παραθέτουμε ένα σύντομο ιστορικό.
Το 2004 η κυβέρνηση της Ν.Δ. αποσύρθηκε από τη διεκδίκηση της λιμνοθάλασσας της Βιστωνίδας, σταματώντας μια δίκη που είχε αρχίσει επί της προηγούμενης κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και που κατά σύμπτωση (;) δικαίωνε το Δημόσιο. Η λιμνοθάλασσα πέρασε στην ιδιοκτησία της Μονής. Αμέσως σχεδιάστηκαν και προχώρησαν οι ανταλλαγές. Με απίστευτη ταχύτητα βρέθηκαν 260 κτήματα σε 18 περιοχές της χώρας που πέρασαν στη διαχείριση του… ακτήμονα Εφραίμ.
Το Δεκέμβριο του 2005 σε αντάλλαγμα με τις όχθες της λιμνοθάλασσας δόθηκαν στη Μονή 73 ακίνητα του Δημοσίου. Τον Απρίλιο του 2006 η Μονή επέστρεψε 18 από αυτά για να πάρει άλλα 20 από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου. Τον Απρίλιο του 2007 η Μονή πήρε 107 ακίνητα του Δημοσίου δίνοντας ένα μέρος από το… νερό(!) της Βιστωνίδας. Τον Ιούλιο του 2007 η Μονή επέστρεψε στο Δημόσιο 95 από τα ακίνητα που της είχαν δοθεί και πήρε τα 13 κτίρια του Ολυμπιακού Χωριού. Το Μάρτιο του 2008 η Μονή έδωσε και το υπόλοιπο… νερό και απέκτησε άλλα 14 ακίνητα.
Για να γίνουν όλα αυτά, χρειάστηκαν αρκετές… διευκολύνσεις. Κάποιες δασικές εκτάσεις που πήρε η Μονή φτηνά, επειδή δεν ήταν αξιοποιήσιμες, αποχαρακτηρίστηκαν εν ριπή οφθαλμού με υπουργικές αποφάσεις κι έγιναν άρτια και οικοδομήσιμα οικόπεδα. Κάποια προβλήματα με την Αρχαιολογική Εταιρεία λύθηκαν ως διά μαγείας με ένα τηλεφώνημα των μοναχών στον… Γιάννη. Κάποια απρόβλεπτη δυσκολία με ένα υπουργείο που επρόκειτο να μεταστεγαστεί σε ολυμπιακό ακίνητο ξεπεράστηκε ως εκ θαύματος με τη ματαίωση της μετακόμισης.
Στο ίδιο χρονικό διάστημα η Μονή μεταπούλησε κάποια κτήματα, στα οποία ήδη χτίστηκαν και συνεχίζουν να χτίζονται πολυτελείς μεζονέτες. Το ακίνητο που προοριζόταν για το υπουργείο πουλήθηκε από τη Μονή σε εφοπλιστή, ο οποίος φιλοτιμήθηκε να δώσει και… πουρμπουάρ 9 εκατομμυρίων ευρώ στο Βατοπέδι (και μάλιστα «μαύρα», χωρίς απόδειξη) πέρα από τα 41 εκατομμύρια του τιμήματος.
Όλα αυτά οι νεοδημοκράτες τα θεωρούν συνηθισμένα και φυσιολογικά και τα χαρακτηρίζουν «υπόθεση Βατοπεδίου». Αναρωτιέται, επομένως, κάθε καλόπιστος πώς είναι δυνατόν να έγιναν όλα αυτά χωρίς κεντρικό σχεδιασμό και συντονισμό και μάλιστα όχι από κάποιον δευτεροκλασάτο, αλλά «από ψηλά, πολύ ψηλά», όπως φέρεται να είπε ένας από τους θλιβερούς κομπάρσους του γιγαντιαίου εγχειρήματος.
Σταματάει επίσης ο κοινός νους όταν συγκρίνει την αστραπιαία ταχύτητα με την οποία εξυπηρετήθηκαν οι κτηματικές επιχειρήσεις της Μονής, ενώ λιμνάζουν επί πολλά χρόνια στο βάλτο της ελληνικής γραφειοκρατίας επενδύσεις δισεκατομμυρίων σε βιομηχανίες ή τουριστικές επιχειρήσεις.
Και, τέλος, σοκάρεται ο μέσος χριστιανός από την αποκάλυψη ότι η Μονή (της οποίας ο ηγούμενος εξευτέλισε τη Βουλή) είχε ανοίξει τραπεζικούς λογαριασμούς από τους οποίους διακινούσε εκατομμύρια και είχε συστήσει υπεράκτιες εταιρείες για να διεκπεραιώνει τις ανίερες κτηματομεσιτικές της επιχειρήσεις.
Υπό το βάρος των συνεχών αποκαλύψεων βρέθηκαν μερικά γαλάζια στελέχη να παραδεχτούν το αυτονόητο και να κάνουν λόγο για πολιτικές ευθύνες – χωρίς να κατονομάσουν και χωρίς να επιμείνουν μέχρι τέλους. Φρικίασε το βαθύ κομματικό κράτος. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, αποφάνθηκαν οι γνωστοί γραφικοί της Ν.Δ. Μόνο για το ΠΑΣΟΚ τίθεται «μέγα ηθικό και πολιτικό θέμα» επειδή ο εκπρόσωπος Τύπου δεν πήγε στον εισαγγελέα μια καταγγελία περί εκβιασμού μεταξύ γαλάζιων στελεχών!
Η γελοιότητα είναι προφανής. Η κυβέρνηση πιστεύει ότι μόνο αν η ίδια το… επιτρέψει, θα της καταλογιστούν πολιτικές ευθύνες. Ας κάνει τον κόπο ο κ. Καραμανλής να ρίξει μια ματιά στις δημοσκοπήσεις και θα καταλάβει ότι η κοινή γνώμη έχει σχηματίσει άποψη χωρίς την… άδειά του. Και ίσως αντιληφθεί ότι με την τακτική του κουκουλώματος που συνήθως ακολουθεί, αυτή τη φορά την πάτησε. Γιατί, αν είχε παραδεχτεί την πολιτική ευθύνη της κυβέρνησής του και την είχε μοιράσει στους εμπλεκόμενους υπουργούς, ο ίδιος θα είχε διασωθεί. Τώρα ευθύνεται κι ο ίδιος, έστω και μόνο για την αδράνειά του – και δεν χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη του για να το πιστεύει ο μέσος πολίτης.
Η στάση του κ. Καραμανλή δεν είναι ανεξήγητη. Από την εποχή της αντιπολίτευσης με τη σκανδαλολογία και την ηθικολογία είχε καταργήσει την απόσταση που υπάρχει μεταξύ πολιτικών και ποινικών ευθυνών. Είναι παράδοση της παράταξής του να σέρνει στο εδώλιο τους πολιτικούς της αντιπάλους που ηττήθηκαν στις εκλογές. Και με την κατρακύλα που έχουν πάρει αυτός και η Ν.Δ., φοβάται μήπως, αν όχι ο ίδιος, κάποια στελέχη του βρεθούν στη θέση του κατηγορουμένου μετά την επερχόμενη εκλογική ήττα.
ΠΗΓΗ ΤΟ ΚΑΡΦΙ
ΝΙΚΟΣ ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗΣ
