Ένας αλλιώτικος Αλαβάνος χτες στο ALTER

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΣΕΦΕΡΟΥ



Είναι αλήθεια ότι στο παρελθόν έχω ασκήσει σκληρή κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέξη Τσίπρα και τον Αλέκο Αλαβάνο, ιδιαίτερα για τα κάλαντα, το ημερολόγιο και συγκεκριμένο άρθρο της ΑΥΓΗΣ το οποίο αναφερόταν σε «ποσά βίας» που είναι απαραίτητα. Όμως η χθεσινοβραδυνή εμφάνιση του Αλέκου Αλαβάνου στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ALTER ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, και η αλήθεια πρέπει να λέγεται.

Ο Αλέκος Αλαβάνος, σχετικά ήρεμος, πράγμα που αποτυπωνόταν και στο πρόσωπό του, καταδίκασε τα φαινόμενα βίας και είπε ότι το κόμμα του είναι φιλειρηνικό. Έχουμε άραγε να κάνουμε με μια ουσιαστική αλλαγή πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ; Μακάρι! Όλοι οι άνθρωποι, ατομικά και συλλογικά, έχουν δικαίωμα στην αλλαγή, και μακάρι να έχουμε τη δύναμη και την ταπεινότητα ν’ αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και ν’ αλλάζουμε πορεία. Ανεξάρτητα από τα αίτια που προκαλούν την αλλαγή πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ – θα δείξει βεβαίως αν πρόκειται για ουσιαστική αλλαγή κι όχι για μια καθαρά επικοινωνιακή τηλεοπτική εμφάνιση του Αλέκου Αλαβάνου – ανεξάρτητα, λέω, από το εάν ήταν ο καταποντισμός των ποσοστών του κόμματος στις δημοσκοπήσεις ή η εκτός ελέγχου πια έξαρση της τρομοκρατικής βίας που έκαναν τον Α. Αλαβάνο να εμφανίζεται φιλειρηνικός, το γεγονός είναι θετικό και πρέπει να το επισημάνουμε.

Θα σταθώ στα αίτια της βίας στα οποία αναφέρθηκε ο κ. Αλαβάνος, και που με βρίσκουν σύμφωνη. Είμαστε μια κοινωνία που εθίζεται στη βία μέσω πολλών και διαφορετικών καναλιών. Ο άνθρωπος, βέβαια, γεννιέται με ποσοστά έμφυτης βίας μέσα του, και χρειάζεται η κατάλληλη ανθρωπιστική παιδεία για να τα τιθασεύσει. Το προσφιλές παιχνίδι μικρών παιδιών, κυρίως των αγοριών, είναι να παλεύουν μεταξύ τους, χωρίς να έχουν κάποιες διαφορές. Παλεύουν απλά για την ηδονή της βίας. Κι αυτό συνέβαινε από καταβολής κόσμου, και πολύ πριν το Internet μπει στα σπίτια μας για να διαφθείρει ακόμη και ήθη χρηστά με τα βίαια παιχνίδια που προτείνει στα παιδιά.

Η βία, λοιπόν, είναι έμφυτη στον πρωτόγονο άνθρωπο, και γι’ αυτό οι περισσότεροι “τη βρίσκουν” με τις κινηματογραφικές ταινίες βίας. Ποια ευχαρίστηση αντλεί ο θεατής να βλέπει ανθρώπους να αλληλοσκοτώνονται και αίμα να ρέει στην μικρή ή στη μεγάλη οθόνη; Κι όμως, οι πολεμικές και οι αστυνομικές ταινίες θρίλερ με μπόλικη βία και αίμα, τις οποίες ειρήσθω εν παρόδω δεν τις ανέχω, είναι οι πιο δημοφιλείς. Γι’ αυτή την αιτία της βίας μίλησε ο κ. Αλαβάνος, χωρίς, πάντως, να βρει συμπαράσταση από το δημοσιογράφο-ανακριτή του, και είναι όντως υπαρκτή. Όταν η τρυφερή ψυχή του παιδιού τρέφεται καθημερινά με το "σπόρο" της βίας θα φέρει καρπό κατά το είδος αυτής, πράγμα που βλέπουμε στα γήπεδα, στους βανδαλισμούς δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, στις ενδοοικογενειακές συγκρούσεις, και όχι μόνο. Όταν ο νους του ανθρώπου γεμίζει βία και μίσος μέσα από κάθε υπαρκτό δίαυλο επικοινωνίας είναι φυσικό να την εκδηλώσει, και μάλιστα πολλαπλασιασμένη, στην καθημερινότητά του.

Υπάρχει όμως και η λεκτική βία που εκδηλώνεται καθημερινά μέσα από τα δελτία ειδήσεων και άλλες ενημερωτικές εκπομπές. Όταν οι εμφανιζόμενοι στα τηλεοπτικά παράθυρα δημοσιογράφοι, πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, κ.α., εκφράζουν οργισμένοι τις κομματικές εμπάθειές τους, χωρίς να ενδιαφέρονται πρώτα ν’ ακούσουν τι είπε ο άλλος, όταν γαυγίζουν όλοι μαζί δίκην χάβρας, το μόνο που εκπέμπουν στις ψυχές των τηλεθεατών είναι σύγχυση, μίσος και βία. Κι αυτός ο σπόρος που σπέρνεται καθημερινά μέσα στα σπίτια μας από τη μαγική μικρή οθόνη ευθύνεται τα μέγιστα για την έξαρση της βίας στην κοινωνία μας. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τους σκυλοκαυγάδες μέσα στη Βουλή από τους εθνοπατέρες, τότε λίγα περιθώρια απομένουν για τη διάπλαση μιας φιλειρηνικής κοινωνίας.

Και όταν στη αντικουλτούρα που γεννά τη βία προσθέσει κανείς και τη φτώχεια, τις κοινωνικές αδικίες, τα προκλητικά σκάνδαλα των κυβερνήσεων, τον μέχρις αλληλοεξόντωσης ανταγωνισμό χάριν του κέρδους, τη μισαλλοδοξία, κλπ., τότε η έξαρση της βίας στις μέρες μας δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Μακάρι η αλλαγή που φάνηκε στη χθεσινοβραδυνή τηλεοπτική παρουσία του Α. Αλαβάνου να σηματοδοτήσει μια καινούργια φιλειρηνική και ενωτική πολιτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ για το καλό της νεολαίας που απεγνωσμένα ψάχνει για όραμα. Βέβαια, όπως προείπα, είναι πολύ νωρίς για να είναι κανείς σίγουρος για τη μεταμόρφωση του κόμματος αυτού, και πάντως χρειάζεται σκληρή και μεθοδευμένη δουλειά για ν’ αλλάξουν παγιωμένες νοοτροπίες, τόσο στην κορυφή όσο και στη βάση του κόμματος. Πάντως εγώ θέλω να είμαι αισιόδοξη, και συγχαίρω τον Αλέκο Αλαβάνο για το συνετό του λόγο χθες στο ALTER.