Πότε το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο, πότε η Παιδεία, πότε η οικονομία, πότε το αγροτικό... Ξέρετε, απορεί κανείς, αν αυτή η κυβέρνηση έχει προσανατολισμό ή ασχολείται με τα προβλήματα όταν σκάνε μπροστά της... Εσείς πώς το βιώνετε;
«Προσωπικά, αυτήν την κατάσταση τη βιώνω όπως ο κάθε πολίτης, που προσπαθεί να κατανοήσει τα βαθύτερα αίτιά της, να αντεπεξέλθει στην ολοένα και πιο δύσκολη καθημερινότητά του και βέβαια να χαλιναγωγήσει και την οργή του απέναντι σε ένα σάπιο δομημένο σύστημα. Κοιτάξτε τι έγινε με το αγροτικό ζήτημα τις τελευταίες ημέρες. Λίγα χιλιάρικα στην τσέπη για να σωθεί επικοινωνιακά η κατάσταση μέχρι τον επόμενο χρόνο που το ζήτημα θα ξαναέλθει στην επιφάνεια, αφού η αγροτική οικονομία μας -και με ευθύνη των αγροτών βέβαια, όχι μόνο των πολιτικών- πάει από το κακό στο χειρότερο. Ανέτρεξε κανείς στις προεκλογικές δεσμεύσεις της Νέας Δημοκρατίας προκειμένου να αντιληφθούμε τι πραγματοποιήθηκε και τι όχι; Η αλήθεια είναι ότι τρία Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και περίπου 200 εκατομμύρια δισ. ευρώ συνέδραμαν... για να μείνει η κατάσταση στην αγροτική οικονομία στο άθλιο επίπεδο που ήταν πάντα».
Εντάξει μ' αυτά, αλλά πέρα από τις διαπιστώσεις, υπάρχει λύση; Μήπως έρχεται με το ΠΑΣΟΚ; Κάποιοι λένε ότι θα μετακινηθείτε κι εσείς προς τα κει...
«Η λύση δεν είναι το ΠΑΣΟΚ. Και αυτό που διαβάζω εγώ στις δημοσκοπήσεις είναι μια συνολική απαξίωση του συστήματος που, θα μου επιτρέψετε να πω με τα τριάντα χρόνια εμπειρίας μου, είναι πρωτοφανής και ασφαλώς διογκώνεται κάτω από το βάρος της διεθνούς συγκυρίας. Το ΠΑΣΟΚ, ως έχον μεγάλες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, δεν μπορεί να δεσμεύεται μόνο για το μέλλον. Τι εννοώ; Συμφωνώ απόλυτα με την πρόταση του προέδρου του για ουσιαστική ανεξαρτητοποίηση της Δικαιοσύνης. Οπως επίσης και για τα όσα ρητορεύει υπέρ της διαφάνειας. Την ίδια στιγμή, όμως, εκκρεμούν εκ μέρους του καίριες απαντήσεις. Πού βρίσκεται ο εσωτερικός έλεγχος που είχε διατάξει για την υπόθεση Τσουκάτου και την εμπλοκή του στη Siemens; Πώς δικαιολογεί τις "τούμπες" ηγετικών στελεχών του, που ξεσπαθώνουν αναφανδόν υπέρ των σχεδίων Βωβού στον Βοτανικό και αμφισβητούν εμμέσως τον ρόλο του Συμβουλίου της Επικρατείας; Για να μην αναφερθώ στα αναχρονιστικά και λαϊκίστικα επιχειρήματα περί επανακρατικοποιήσεων των ΔΕΚΟ...»
Μιλήσατε για το ζήτημα των σχεδίων Βωβού στον Βοτανικό. Πώς εξηγείται η θέση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ; Κάποτε μιλούσαμε για διαπλοκή, μετά για νταβατζήδες, τώρα για τι;
«Προσωπικά, ποτέ δεν μου άρεσαν αυτές οι προσεγγίσεις. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα. Να ξεκαθαρίσω: Είμαι υπέρ της ανάπλασης της Αλεξάνδρας και της δημιουργίας του γηπέδου στον Ελαιώνα. Εχω ωστόσο αρκετές ενστάσεις στο ζήτημα του τεραστίων διαστάσεων εμπορικού κέντρου. Τα σχέδια δεν συμφωνούν με τους όρους δόμησης της περιοχής και την αρχική χρήση της γης ως αστικό πράσινο. Επίσης, το υπερβολικό του ύψος, ορατό προφανώς ακόμη και από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, ενδεχομένως να αποτελεί παραφωνία σε μια Αθήνα που θέλουμε να απαλλάξουμε από υπερμεγέθεις κατασκευές. Πιο σοβαρό είναι το επιχείρημα για το ότι δεν έχει μελετηθεί χωροταξικά το συγκεκριμένο σχέδιο σε σχέση με τις ανάγκες του λεκανοπεδίου, του εμπορικού κόσμου και δεν έχει υπολογιστεί και το κυκλοφοριακό φορτίο που θα προκύψει. Οπότε, σαφέστατα δεν μπορούμε να μιλούμε για μια κατασκευή που συμφέρει την Αθήνα και τους πολίτες της. Πολύ περισσότερο δε, δεν μπορούμε να ακούμε ως σοβαρές τις φωνές εκείνων που κάνουν λόγο για "εθνικό συμφέρον". Αυτή η επίκληση για ένα γήπεδο και ένα εμπορικό κέντρο ουσιαστικά εξευτελίζει τον όρο "εθνικό συμφέρον". Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά ένα επιχείρημα που χρησιμοποιείται συχνά-πυκνά προκειμένου να καταστρατηγηθούν το Σύνταγμα και οι νόμοι. Το είδαμε στην περίπτωση της προκήρυξης των προηγούμενων εκλογών, το έχουμε δει σε πολλά νομοσχέδια...».
Το βλέπουμε και στον Βοτανικό;
«Το βλέπουμε και στην περίπτωση του Βοτανικού. Δήμαρχοι, υπουργοί και στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το "δημόσιο συμφέρον" που εξυπηρετείται από τα σχέδια στον Βοτανικό. Πώς ορίζεται όμως αυτό το "δημόσιο συμφέρον"; Ποιος το ορίζει και με ποια κριτήρια; Κανείς νοήμων άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τις οργίλες αντιδράσεις και τη στοχοποίηση των πολιτών εκείνων που προσέφυγαν στο ΣτΕ, οι οποίοι το μόνο που έκαναν ήταν να ασκήσουν το συνταγματικό τους καθήκον. Αλλωστε, στους πολίτες αυτούς πρέπει να αναγνωριστεί και η κάκιστη εμπειρία του παρελθόντος. Ας θυμηθούμε τις περίφημες μακέτες για το κτήμα Θων, με την όαση πρασίνου που διαφήμιζαν. Τελικώς, μείναμε με ένα κτίριο, χωρίς το πάρκο... Και συνοψίζω: Καμία επίκληση "εθνικού συμφέροντος" δεν μπορεί να υπονομεύει τον ρόλο της Δικαιοσύνης και να ακρωτηριάζει τους νόμους. Οι νόμοι και οι αποφάσεις πρέπει να ισχύουν για όλους χωρίς καμία εξαίρεση. Σε διαφορετική περίπτωση, κάποιοι -πολιτικοί, επιχειρηματίες και τα δημοσιογραφικά τους "παπαγαλάκια"- θα συνεχίζουν ανενόχλητοι να χουλιγκανίζουν με πασίδηλο στόχο να εξυπηρετήσουν τα δικά τους οφέλη, στραγγαλίζοντας τη δημοκρατία και τη χώρα».
Δηλαδή, η σχέση αυτή είναι που ορίζει το παιχνίδι της εξουσίας; Μα αυτή δεν είναι που περνά κρίση, αυτή δεν είναι που μπήκε πια σε αδιέξοδο;
«Ασφαλώς και είναι η σχέση της εξουσίας με τη διαφθορά που έχει μπει σε αδιέξοδο, οδηγώντας σε αδιέξοδο και όλη τη χώρα. Εχω ασκήσει πολλές φορές κριτική στον τρόπο που εμείς οι πολιτικοί πολιτευόμαστε. Εχω αναφερθεί επισταμένως στους ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας που έχουν οι πολιτικοί με τους εκδότες και τους λεγόμενους εθνικούς μας προμηθευτές. Εχω μιλήσει για τα τεράστια ποσά με τα οποία υπουργοί, κόμματα και υψηλά ιστάμενα στελέχη συντηρούν έναν ολόκληρο στρατό από πληρωμένους δημοσιογράφους. Τα γνωστά pay rolls. Οσο κανένας πολιτικός δεν μπαίνει φυλακή για τα μεγάλα σκάνδαλα του τόπου, όσο δεν ξεκαθαρίζουν οι σχέσεις εξάρτησης πολιτικών - δημοσιογράφων, όσο συνεχίζουν οι απροκάλυπτες παρεμβάσεις στο έργο της Δικαιοσύνης, όσο περισσότερο εξευτελίζονται οι θεσμοί τόσο πιο πίσω θα βαδίζει ο τόπος. Η σαθρότητα της δημοκρατίας είναι χειροπέδη σε όποια τομή και σε όποια εξαγγελία μεταρρύθμισης. Οι πολίτες δεν μπορούν να εμπιστευθούν πλέον κανένα κόμμα, κανέναν πολιτικό».
Και ποια είναι η πολιτική λύση στο σημερινό πρόβλημα; Ποιες αλλαγές στους θεσμούς χρειάζονται;
«Ας είμαστε ρεαλιστές. Ιδιοτελείς πολιτικοί θα υπάρχουν πάντοτε. Το ζητούμενο είναι η ενδυνάμωση των θεσμών, ώστε οι ιδιοτελείς να μη βρίσκουν εύφορο πεδίο δράσης. Πρέπει να ξεκινήσουμε από την κατάργηση του διορισμού της ηγεσίας της Δικαιοσύνης και να εξασφαλίσουμε την εκλογή της από τους ίδιους τους δικαστικούς. Στη συνέχεια, να προχωρήσουμε στη διοικητική και οικονομική αυτονομία της Δικαιοσύνης και στη σύσταση δικαστικής αστυνομίας κατά τα διεθνή πρότυπα. Τέλος, να καταργηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και να εξεταστούν πολύ σοβαρά οι προτάσεις της Ενωσης Εισαγγελέων Ελλάδας για την πάταξη της διαφθοράς».
Μπορεί να τα κάνει κανείς όλα αυτά; Υπάρχει μέλλον;
«Κανένα κόμμα δεν μπορεί να βγάλει τον τόπο από τα αδιέξοδα. Αλλά, ασφαλώς και υπάρχει μέλλον. Αρκεί οι πολίτες να κατανοήσουν ότι οι ευθύνες πλέον βαραίνουν στις δικές τους πλάτες. Μόνο μέσα από την κοινωνία μπορεί να έλθει η αλλαγή. Εφόσον εκφραστεί συγκεκριμένο κοινωνικό αίτημα, αυτό στη συνέχεια θα πάρει σάρκα και οστά με μία σύγχρονη, ελεύθερη και βαθιά δημοκρατική πολιτική κίνηση πολιτών. Η μεταοθωμανική μας δημοκρατία, με τους μεσσίες, τους προύχοντες και τους οσφυοκάμπτες ραγιάδες έχει τελειώσει. Αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό. Τους ανίκανους και τους διεφθαρμένους τους γνωρίζουμε όλοι». *
«Προσωπικά, αυτήν την κατάσταση τη βιώνω όπως ο κάθε πολίτης, που προσπαθεί να κατανοήσει τα βαθύτερα αίτιά της, να αντεπεξέλθει στην ολοένα και πιο δύσκολη καθημερινότητά του και βέβαια να χαλιναγωγήσει και την οργή του απέναντι σε ένα σάπιο δομημένο σύστημα. Κοιτάξτε τι έγινε με το αγροτικό ζήτημα τις τελευταίες ημέρες. Λίγα χιλιάρικα στην τσέπη για να σωθεί επικοινωνιακά η κατάσταση μέχρι τον επόμενο χρόνο που το ζήτημα θα ξαναέλθει στην επιφάνεια, αφού η αγροτική οικονομία μας -και με ευθύνη των αγροτών βέβαια, όχι μόνο των πολιτικών- πάει από το κακό στο χειρότερο. Ανέτρεξε κανείς στις προεκλογικές δεσμεύσεις της Νέας Δημοκρατίας προκειμένου να αντιληφθούμε τι πραγματοποιήθηκε και τι όχι; Η αλήθεια είναι ότι τρία Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και περίπου 200 εκατομμύρια δισ. ευρώ συνέδραμαν... για να μείνει η κατάσταση στην αγροτική οικονομία στο άθλιο επίπεδο που ήταν πάντα».
«Η λύση δεν είναι το ΠΑΣΟΚ. Και αυτό που διαβάζω εγώ στις δημοσκοπήσεις είναι μια συνολική απαξίωση του συστήματος που, θα μου επιτρέψετε να πω με τα τριάντα χρόνια εμπειρίας μου, είναι πρωτοφανής και ασφαλώς διογκώνεται κάτω από το βάρος της διεθνούς συγκυρίας. Το ΠΑΣΟΚ, ως έχον μεγάλες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, δεν μπορεί να δεσμεύεται μόνο για το μέλλον. Τι εννοώ; Συμφωνώ απόλυτα με την πρόταση του προέδρου του για ουσιαστική ανεξαρτητοποίηση της Δικαιοσύνης. Οπως επίσης και για τα όσα ρητορεύει υπέρ της διαφάνειας. Την ίδια στιγμή, όμως, εκκρεμούν εκ μέρους του καίριες απαντήσεις. Πού βρίσκεται ο εσωτερικός έλεγχος που είχε διατάξει για την υπόθεση Τσουκάτου και την εμπλοκή του στη Siemens; Πώς δικαιολογεί τις "τούμπες" ηγετικών στελεχών του, που ξεσπαθώνουν αναφανδόν υπέρ των σχεδίων Βωβού στον Βοτανικό και αμφισβητούν εμμέσως τον ρόλο του Συμβουλίου της Επικρατείας; Για να μην αναφερθώ στα αναχρονιστικά και λαϊκίστικα επιχειρήματα περί επανακρατικοποιήσεων των ΔΕΚΟ...»
Μιλήσατε για το ζήτημα των σχεδίων Βωβού στον Βοτανικό. Πώς εξηγείται η θέση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ; Κάποτε μιλούσαμε για διαπλοκή, μετά για νταβατζήδες, τώρα για τι;
«Προσωπικά, ποτέ δεν μου άρεσαν αυτές οι προσεγγίσεις. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα. Να ξεκαθαρίσω: Είμαι υπέρ της ανάπλασης της Αλεξάνδρας και της δημιουργίας του γηπέδου στον Ελαιώνα. Εχω ωστόσο αρκετές ενστάσεις στο ζήτημα του τεραστίων διαστάσεων εμπορικού κέντρου. Τα σχέδια δεν συμφωνούν με τους όρους δόμησης της περιοχής και την αρχική χρήση της γης ως αστικό πράσινο. Επίσης, το υπερβολικό του ύψος, ορατό προφανώς ακόμη και από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, ενδεχομένως να αποτελεί παραφωνία σε μια Αθήνα που θέλουμε να απαλλάξουμε από υπερμεγέθεις κατασκευές. Πιο σοβαρό είναι το επιχείρημα για το ότι δεν έχει μελετηθεί χωροταξικά το συγκεκριμένο σχέδιο σε σχέση με τις ανάγκες του λεκανοπεδίου, του εμπορικού κόσμου και δεν έχει υπολογιστεί και το κυκλοφοριακό φορτίο που θα προκύψει. Οπότε, σαφέστατα δεν μπορούμε να μιλούμε για μια κατασκευή που συμφέρει την Αθήνα και τους πολίτες της. Πολύ περισσότερο δε, δεν μπορούμε να ακούμε ως σοβαρές τις φωνές εκείνων που κάνουν λόγο για "εθνικό συμφέρον". Αυτή η επίκληση για ένα γήπεδο και ένα εμπορικό κέντρο ουσιαστικά εξευτελίζει τον όρο "εθνικό συμφέρον". Αυτό βέβαια δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά ένα επιχείρημα που χρησιμοποιείται συχνά-πυκνά προκειμένου να καταστρατηγηθούν το Σύνταγμα και οι νόμοι. Το είδαμε στην περίπτωση της προκήρυξης των προηγούμενων εκλογών, το έχουμε δει σε πολλά νομοσχέδια...».
Το βλέπουμε και στον Βοτανικό;
«Το βλέπουμε και στην περίπτωση του Βοτανικού. Δήμαρχοι, υπουργοί και στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το "δημόσιο συμφέρον" που εξυπηρετείται από τα σχέδια στον Βοτανικό. Πώς ορίζεται όμως αυτό το "δημόσιο συμφέρον"; Ποιος το ορίζει και με ποια κριτήρια; Κανείς νοήμων άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τις οργίλες αντιδράσεις και τη στοχοποίηση των πολιτών εκείνων που προσέφυγαν στο ΣτΕ, οι οποίοι το μόνο που έκαναν ήταν να ασκήσουν το συνταγματικό τους καθήκον. Αλλωστε, στους πολίτες αυτούς πρέπει να αναγνωριστεί και η κάκιστη εμπειρία του παρελθόντος. Ας θυμηθούμε τις περίφημες μακέτες για το κτήμα Θων, με την όαση πρασίνου που διαφήμιζαν. Τελικώς, μείναμε με ένα κτίριο, χωρίς το πάρκο... Και συνοψίζω: Καμία επίκληση "εθνικού συμφέροντος" δεν μπορεί να υπονομεύει τον ρόλο της Δικαιοσύνης και να ακρωτηριάζει τους νόμους. Οι νόμοι και οι αποφάσεις πρέπει να ισχύουν για όλους χωρίς καμία εξαίρεση. Σε διαφορετική περίπτωση, κάποιοι -πολιτικοί, επιχειρηματίες και τα δημοσιογραφικά τους "παπαγαλάκια"- θα συνεχίζουν ανενόχλητοι να χουλιγκανίζουν με πασίδηλο στόχο να εξυπηρετήσουν τα δικά τους οφέλη, στραγγαλίζοντας τη δημοκρατία και τη χώρα».
Δηλαδή, η σχέση αυτή είναι που ορίζει το παιχνίδι της εξουσίας; Μα αυτή δεν είναι που περνά κρίση, αυτή δεν είναι που μπήκε πια σε αδιέξοδο;
«Ασφαλώς και είναι η σχέση της εξουσίας με τη διαφθορά που έχει μπει σε αδιέξοδο, οδηγώντας σε αδιέξοδο και όλη τη χώρα. Εχω ασκήσει πολλές φορές κριτική στον τρόπο που εμείς οι πολιτικοί πολιτευόμαστε. Εχω αναφερθεί επισταμένως στους ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας που έχουν οι πολιτικοί με τους εκδότες και τους λεγόμενους εθνικούς μας προμηθευτές. Εχω μιλήσει για τα τεράστια ποσά με τα οποία υπουργοί, κόμματα και υψηλά ιστάμενα στελέχη συντηρούν έναν ολόκληρο στρατό από πληρωμένους δημοσιογράφους. Τα γνωστά pay rolls. Οσο κανένας πολιτικός δεν μπαίνει φυλακή για τα μεγάλα σκάνδαλα του τόπου, όσο δεν ξεκαθαρίζουν οι σχέσεις εξάρτησης πολιτικών - δημοσιογράφων, όσο συνεχίζουν οι απροκάλυπτες παρεμβάσεις στο έργο της Δικαιοσύνης, όσο περισσότερο εξευτελίζονται οι θεσμοί τόσο πιο πίσω θα βαδίζει ο τόπος. Η σαθρότητα της δημοκρατίας είναι χειροπέδη σε όποια τομή και σε όποια εξαγγελία μεταρρύθμισης. Οι πολίτες δεν μπορούν να εμπιστευθούν πλέον κανένα κόμμα, κανέναν πολιτικό».
Και ποια είναι η πολιτική λύση στο σημερινό πρόβλημα; Ποιες αλλαγές στους θεσμούς χρειάζονται;
«Ας είμαστε ρεαλιστές. Ιδιοτελείς πολιτικοί θα υπάρχουν πάντοτε. Το ζητούμενο είναι η ενδυνάμωση των θεσμών, ώστε οι ιδιοτελείς να μη βρίσκουν εύφορο πεδίο δράσης. Πρέπει να ξεκινήσουμε από την κατάργηση του διορισμού της ηγεσίας της Δικαιοσύνης και να εξασφαλίσουμε την εκλογή της από τους ίδιους τους δικαστικούς. Στη συνέχεια, να προχωρήσουμε στη διοικητική και οικονομική αυτονομία της Δικαιοσύνης και στη σύσταση δικαστικής αστυνομίας κατά τα διεθνή πρότυπα. Τέλος, να καταργηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και να εξεταστούν πολύ σοβαρά οι προτάσεις της Ενωσης Εισαγγελέων Ελλάδας για την πάταξη της διαφθοράς».
Μπορεί να τα κάνει κανείς όλα αυτά; Υπάρχει μέλλον;
«Κανένα κόμμα δεν μπορεί να βγάλει τον τόπο από τα αδιέξοδα. Αλλά, ασφαλώς και υπάρχει μέλλον. Αρκεί οι πολίτες να κατανοήσουν ότι οι ευθύνες πλέον βαραίνουν στις δικές τους πλάτες. Μόνο μέσα από την κοινωνία μπορεί να έλθει η αλλαγή. Εφόσον εκφραστεί συγκεκριμένο κοινωνικό αίτημα, αυτό στη συνέχεια θα πάρει σάρκα και οστά με μία σύγχρονη, ελεύθερη και βαθιά δημοκρατική πολιτική κίνηση πολιτών. Η μεταοθωμανική μας δημοκρατία, με τους μεσσίες, τους προύχοντες και τους οσφυοκάμπτες ραγιάδες έχει τελειώσει. Αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό. Τους ανίκανους και τους διεφθαρμένους τους γνωρίζουμε όλοι». *
ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΟΥΜΠΑΝΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου