Ένα κείμενο διδαχή, από τους τελευταίους σοσιαλιστές ηγέτες

Ομιλία Δρα Βάσου Λυσσαρίδη στο Μνημόσυνο του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου

στο Μαχαιρά

1 Μάρτη 2009

Λύση, Αρκάδι, Θερμοπύλες.
Έχασα την πυξίδα και τον χρόνο.
Με τους 300 να υπολογίζουν σωστά πως ο θάνατος θανάτω καταργείται, πως η ιστορία δεν γράφεται από τους ριψάσπιδες.
Με τον ηγούμενο Γαβριήλ στο Αρκάδι να διαλαλεί πως και τα επαναστατημένα αυτοπυρπολούμενα χώματα καταργούν αυτοκρατορίες.
Με τον Αυξεντίου σε μια χούφτα γης με μόνο όπλο την ιστορία να ξαναζωντανεύει τις Θερμοπύλες μ΄ένα κατάπληκτο αποικιοκράτη αξιωματικό να στέκεται σε προσοχή μπροστά στο απανθρακωμένο λείψανο που εξευτέλισε πανίσχυρες αποικιοκρατίες.

Εκείνη την ύστατη στιγμή το αυτόματο
αυτοκτόνησε ανίκανο να παραβγεί στο χρόνο
Στο χέρι μια ασπίδα, ένα κοντάρι
ιμάτια, τραγουδιστές φωνές
και βέλη Περσικά καλύψανε τον ουρανό
και διώξανε τ΄ αηδόνια.
Η Λύση αγέννητη. Η Αθήνα ζωντανή.
-- Μολών λαβέ.
Κι εκεί στον Μαχαιρά
με πληγωμένα άγουρα ανθάκια
με τ΄αηδόνια άλαλα
ένας μικρός Γρηγόρης
άκοπα πισωγύρισε τον χρόνο.
Ενθάδε κείται ο Γρηγόρης του
Αυξεντίου.
πιστός στου Κίμωνα τις εντολές
χωρίς περγαμηνές καταγωγής
με μόνη του περιουσία
ένα νεκρό αηδόνι
ένα τσαλακωμένο αγριολούλουδο
κι ένα μολών λαβέ
που ακούεται ακόμα....Η συνέχεια εδώ στο sibilla