Ο βαθμός μηδέν της πολιτικής

ΚΑΘΕ εποχή δημιουργεί τα ιδεώδη της κατ’ εικόνα και ομοίωσή της. Ο κόσμος σήμερα είναι άχρωμος: Η σκέψη τον κουράζει, τα δυνατά πάθη τον αγανακτούν, περιφρονεί τον αγώνα και θεωρεί το συναίσθημα άχρηστη πολυτέλεια. Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο όπου η μίμηση, η ελαφρότητα, η απεραντολογία του αγορασμένου δικηγόρου και η φαυλοηλιθιότητα αποτελούν το «ιδεώδες»…
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ σκηνή έχει γεμίσει από ανθρώπους των παρασκηνίων. Οι κομπάρσοι έχουν γίνει πρωταγωνιστές. Τα σύνορα μεταξύ σοβαρού και γελοίου έχουν καταργηθεί. Ζούμε την ομοιομορφία της ισοπέδωσης. Αν παρατηρήσει κανείς όλο αυτό το «θίασο των υπερφυσικών μπεμπέδων» που παίζουνε στο θέατρο της πολιτικής θα τον πιάσει μαύρη απελπισία μαζί με εμετική αηδία. Ίσως σε αυτή την κατάσταση της απελπισμένης αηδίας θέλουν να μας οδηγήσουν οι σκηνοθέτες της αυτοκρατορικής Νέας Τάξης. Τις απελπισμένες και αηδιασμένες αγέλες τις κυβερνούν εύκολα και τις κατευθύνουν εκεί που θέλουν…
Γι’ αυτό βλέπουμε όλα τα πολιτικά και δημοσιογραφικά σκύβαλα, τους θαμώνες των «σαλονιών της ανίας» και τους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κλόουν να λεηλατούν την επικαιρότητα. Το τίποτα, το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό τίποτα μας καταδυναστεύει. Αυτή η πασαρέλα του ΤΙΠΟΤΑ ροκανίζει καθημερινά κάθε έννοια πολιτικής, θρέφει εφιαλτικά στρατιές ανθρώπων χωρίς πολιτικές πεποιθήσεις και παρέχει σε αυτή την «ανθρώπινη άμμο» που δημιουργεί, στην εξαθλιωμένη εκλογική κινούμενη άμμο, την ψευδαίσθηση της πολιτικής δύναμης. Και είναι αυτή η εξαθλιωμένη κινούμενη «εκλογική άμμος» που βγάζει ή κατεβάζει κυβερνήσεις…
Οι «νταβάδες» της ζωής μας και τα μίσθαρνα όργανά τους πάνω σε αυτή την κοινωνική, πολιτική και ηθική αθλιότητα που δημιουργούν και διευρύνουν πατάνε για να ελέγξουν την κοινωνία και τους λαούς…



ΜΟΝΟ ένα κοινωνικό και πολιτικό καθεστώς που βρίσκεται στο σκοτάδι της ιστορίας αναδεικνύει ως πολιτικές αξίες τις πολιτικές ασημαντότητες, τους κλόουν και κυρίως την πνευματική και ηθική κατάπτωση. Το πολιτικά και ηθικά ασήμαντο γίνεται σημαντικό μόνο όταν η κοινωνική πραγματικότητα έχει ξεθωριάσει, οι ιδέες έχουν εξανεμιστεί και η πολιτική έχει μυθοποιηθεί, έχει δηλαδή μεταλλαχτεί από σχέση αλήθειας σε σχέση εμπορικής χρήσης.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΑ και ηθικά ασήμαντο γίνεται σημαντικό όταν αδειάζει το πραγματικό, αφυδατώνεται η ιστορία, εξατμίζονται οι ιδέες, αιμορραγεί και εξανεμίζεται η πολιτική και η ηθική.. Όταν δηλαδή στη θέση της πολιτικής και της ηθικής υπάρχει μια αισθητή απουσία. Ένα κενό, εκτροφείο πολιτικών αγυρτών και αμοραλιστών…
ΔΕΝ είναι λοιπόν παράξενο που προβάλλονται σήμερα, με τέτοια προκλητική αναίδεια, όλες οι ασημαντότητες και οι αδίστακτοι αμοραλιστές. Όταν μας καταδυναστεύουν οι πολιτικές ασημαντότητες, τα πυγμαία ηθικά αναστήματα και η ταχυδακτυλουργία των μύθων (ο μύθος πάντα είναι ένας από-πολιτικοποιημένος λόγος), τότε όλη η πολιτική ζωή μας θα περιστρέφεται γύρω από την ναρκωτική παραπολιτική φιλολογία και τους απατεώνες του υπνωτισμού.
Όλοι οι κάλπικοι παράδες, οι πολιτικοί τυχοδιώκτες και οι ταχυδακτυλουργοί του τηλεθεάματος έχουν στήσει σήμερα ένα εκλογικό σήριαλ γύρω από τα σκάνδαλα, τις προανακριτικές, τα «δικαστικά πραξικοπήματα», τους «χρησμούς» των κλόουν, τα «εσωτερικά» κομματικά μαχαιρώματα, την «κούραση Καραμανλκή» και λοιπά. Έτσι με όλα αυτά τα διαφημιστικά παραπολιτικά τρικ, με τα τεχνάσματα των τελετουργικών φωτισμών και χρωμάτων ισοπεδώνουν και αναστρέφουν την πραγματικότητα, την αδειάζουν από κάθε περιεχόμενο, αφαιρούν από την πολιτική κάθε χρώμα και κάθε πνοή, εξανεμίζουν κυριολεκτικά την ουσία των ιδεών και εννοιών.
Τόσα σοβαρά και επείγοντα προβλήματα υπάρχουν (οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά ) και δεν ακούς ούτε μια άποψη, ούτε μια πρόταση, ούτε μια νότα πολιτική. Οι πάντες ασχολούνται με τον παραπολιτικό ερεθισμό των «ενστίκτων», με τη βιομηχανία των πλαστικοποιημένων συσκευασιών της σαπίλας τους. Όλοι και κυρίως η Αντιπολίτευση (!) επιχειρούν μανισμένα να πουλήσουν το σάπιο τους παλιό εμπόρευμα με νέα συσκευασία και ετικέτα.
Γιατί είναι πρόκληση να μιλάει π.χ. το ΠΑΣΟΚ για «σωτηρία», όταν αποτελεί αντίγραφο, της οικονομικής δουλείας και απληστίας της νεοταξικής θηριωδίας, αν όχι χειρότερο από τη Ν.Δ., αλλά οπωσδήποτε το ίδιο.
Είναι πρόκληση να μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ για πολιτική και ηθική «ανάταση» και για «λύσεις» προοδευτικές, όταν πλασάρει με τη μεγαλύτερη θηριωδία όλα τα ιδεολογήματα και τις πρακτικές του νεοταξικού εφιάλτη.
Είναι σκανδαλώδης πρόκληση να μιλάει ο Καρατζαφέρης και να περιφέρεται σε όλα τα κανάλια σαν «προφήτης» και «ρυθμιστικός» παράγοντας, όταν στο πρόσωπό του η πολιτική εκφράζεται στο πιο ελεεινό της αποτύπωμα. Εδώ πλέον έχουμε την πλήρη εικόνα της γελοιοποίησης της πολιτικής και ηθικής: Την «ποίηση» της ισοπέδωσης, της ολοκληρωτικής νεοταξικής απάτης…


ΟΤΑΝ η πολιτική γίνεται εικόνα γελοιοποιείται. Γιατί η εικόνα δεν είναι πολιτική, είναι η από-πολιτικοποίηση και προσωπικός προσηλυτισμός, ο αποχρωματισμός της σκέψης και η συρρίκνωση της συνείδησης. Η ιδεολογία της εικόνας είναι η διαφημιστική φιλοσοφία του χρήματος και όχι οι κοινωνικές ορίζουσες των ιδεών.
Τα κόμματα σήμερα δεν παράγουν ιδέες. Αγοροπωλησία ιδεών κάνουν, υποκαθιστώντας την πολιτική με την κατανάλωση εικόνων. Με την κατανάλωση των εικόνων της «ελεύθερης αγοράς»: Μια επιλογή δηλαδή ακραίας και αγοραίας νεοταξικής ισοπέδωσης.
Τα κόμματα έχουν αποκοπεί παντελώς από το κοινωνικό γίγνεσθαι και τα βασικά προβλήματα της εποχής μας. Έχουν μετατραπεί σε ένα εμπορικό παιχνίδι διαφημιστικών λέξεων και τελετουργικού θεάματος. Με δυο λόγια, έχουν κοινωνικά και ιδεολογικά απονευρωθεί και αποχρωματιστεί…
Τα κόμματα αποτυπώνουν το μακάβριο ιδεώδες της Νέας Εποχής: Την ολοκληρωτική υποταγή της πολιτικής στους νόμους της αγοράς. Αποτυπώνουν τη διαστροφή που έχει υποστεί και αυτή η αστική δημοκρατία, δηλαδή η έμμεση, «αντιπροσωπευτική» δημοκρατία. Σηματοδοτούν το βαθμό μηδέν της πολιτικής: Τη δυναστεία του τελετουργικού θεάματος.
Γι’ αυτό επιχειρούν με παραπολιτικά τεχνάσματα να μας ξεγελάσουν. Και σε αυτό το θέατρο της απάτης οι χειρότεροι είναι αυτοί που ενώ ρήμαξαν τα πάντα και λέρωσαν κάθε ιδέα και αξία διεκδικούν το «δικαίωμα» να το επαναλάβουν…


resalto