Οταν σπάνε τα φρένα...

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗ



Η διεθνής ειδησεογραφία μιλάει για έξαρση των περιστατικών βίας τούτο τον καιρό της μεγάλης οικονομικής κρίσης.

Στις ΗΠΑ τους τελευταίους μήνες έχει καταγραφεί κύμα ομαδικών δολοφονιών, οι οποίες, κατά τους επιστήμονες, συνδέονται με την οικονομική κρίση και τις απώλειες θέσεων εργασίας.

Μόνο τον περασμένο μήνα χάθηκαν κοντά στα 60 άτομα στην Αμερική, σε οκτώ συγκεκριμένα περιστατικά ατομικής παράκρουσης. Και στις οκτώ περιπτώσεις οι δράστες είχαν καταληφθεί από αμόκ και σκότωσαν μαζικά συνανθρώπους τους. Τα περισσότερα μάλιστα εξ αυτών μοιάζουν μεταξύ τους, είναι προϊόν απόγνωσης και οδηγούν σε πράξεις τυφλής και αδιάκριτης, χωρίς έλεος, βίας. Τα επεισόδια αυτά είναι πολύνεκρα και συνήθως συμβαίνουν στους χώρους κατοικίας, εργασίας ή συνάθροισης ατόμων με τα αυτά περίπου προβλήματα.

Χαρακτηριστικότερο θεωρείται πρόσφατο περιστατικό σε μια πόλη κοντά στη Νέα Υόρκη, όπου ένας απελπισμένος βιετναμέζος μετανάστης που είχε χάσει τη δουλειά του όρμησε αφιονισμένος σε μεταναστευτικό κέντρο και σκότωσε 13 ανθρώπους, για να αυτοκτονήσει αμέσως μετά. Τα θύματά του ήταν επίσης μετανάστες, τους οποίους πιθανότατα συναντούσε στις επισκέψεις του στο κέντρο. Λίγες ημέρες νωρίτερα, στην Καλιφόρνια, ένας άρτι αποφυλακισθείς σκότωσε τέσσερις αστυνομικούς. Οι συγγενείς του βεβαίωσαν ότι τελούσε υπό καθεστώς απόγνωσης επειδή δεν μπορούσε να βρει δουλειά. Αντίστοιχο περιστατικό με τρεις αστυνομικούς νεκρούς κατεγράφη επίσης στην Πενσιλβάνια.

Τον περασμένο Ιανουάριο, στο Λος Αντζελες, ένας άνδρας αφού σκότωσε τη γυναίκα και τα πέντε παιδιά του αυτοκτόνησε. Πριν από την πράξη του έστειλε γράμμα σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό, όπου περιέγραφε την απόγνωση στην οποία τον έφεραν η ανεργία και τα αδυσώπητα χρέη.

Χθες εδώ στην Αθήνα, στον Ρέντη, είχαμε την καταγραφή ενός αντίστοιχου ακραίου, ξένου προς τα ελληνικά ήθη, περιστατικού. Δεκαοκτάχρονος ομογενής από την Αμπχαζία, που σπούδαζε Ηλεκτρολογία σε σχολή μαθητείας του ΟΑΕΔ, τελών υπό καθεστώς κοινωνικής απομόνωσης και οικονομικής απελπισίας, πυροβόλησε στην εξώπορτα της τάξης του έναν συμμαθητή του και δύο διερχομένους, προτού αυτοκτονήσει. Κατά τις διηγήσεις, σχεδίαζε να εισβάλει στην τάξη και να πυροβολήσει στο σωρό τους συμμαθητές του.

Η πορεία του προς την τάξη ανεκόπη επειδή κατά σύμπτωση βρέθηκε στον δρόμο του άτυχος συμμαθητής του.

Είναι ίσως αυθαίρετο να αποδώσει κανείς στην κρίση τέτοια βίαια περιστατικά. Φαίνεται όμως ότι η κρίση και ειδικότερα η επιδείνωση της οικονομικής θέσης επιδρούν καταλυτικά σε πρόσωπα που κινούνται στο όριο. Στον Βιετναμέζο της Νέας Υόρκης και στον δικό μας από την Αμπχαζία, που κινούνταν στο όριο, ένα καταστρεπτικό γεγονός, όπως η απώλεια θέσης εργασίας ή η έλλειψη εισοδήματος, αρκεί για να σπάσει τα τελευταία φρένα. Γι΄ αυτό και οι αποφάσεις που αφορούν ανθρώπους στον καιρό της κρίσης, όσο ορθολογικές και αν είναι, απαιτούν δεύτερες και τρίτες σκέψεις.