Παραμονές της επετείου της Άλωσης όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος γύρεψα να βρω κάτι να διαβάσω να θυμηθώ την Πόλη. Την Πόλη των Ελλήνων τη μονάκριβη. Το μάτι μου έπεσε σ' ένα βιβλίο. ''Όσοι ζωντανοί'' ο τίτλος του κι ο Δραγούμης να ξεδιπλώνει μπρος στα μάτια μου μια εποχή που σε τίποτα δε διαφέρει από τη δική μας. Να περιγράφει την Πόλη όπως εκείνος την έζησε στις αρχές του 20ου αιώνα. Αλλάξαν οι καιροί μας λεν ορισμένοι ξεδιάντροπα. Οι Έλληνες δεν είναι πια οι ίδιοι σαν πρώτα. Χάλασαν, ξέχασαν τις παλιές μέρες της δόξας. Τώρα μόνο για τη βολεψιά τους νοιάζονται. Μήτε για Πατρίδα, μήτε για Θρησκιά μιλάνε. Το κακό τους το καιρό! Σα να μην πέρασε μια μέρα, μια ώρα, μια στιγμή από τότε που η Σάλπιγγα του Αγώνα ηχούσε ξανά κι ο διαλεχτός Έλληνας σα ξυπνητίρι καλούσε τους Ζωντανούς, όσους Ζωντανούς να ξυπνήσουν από το λήθαργό τους.
Δείτε αν και κατά πόσο ήταν αλλιώτικη η εποχή του Δραγούμη από τη δική μας μέσα από τα κείμενά του. Η Πόλη μπορεί να άλλαξε από τότε αλλά η Έλληνες σε τίποτα. Ίδιοι κι απαράλαχτοι...η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου