Η ελληνική πολιτική σκηνή στα χνάρια της ιταλικής, για να διασωθεί το σάπιο καθεστώς με τις μίζες (Siemens);

Στην Ιταλία ο Pietro Lunardi, με την ιδιότητα του υπουργού Μεταφορών, είχε δηλώσει: «Με την Μαφία και την Καμόρα πρέπει να συμβιώσουμε και τα προβλήματα της εγκληματικότητας τα επιλύει όπως θέλει ο καθένας» (Repubblica: "con mafia e camorra bisogna convivere e i problemi di criminalità ognuno li risolva come vuole").
Πράγματι αποδείχθηκε ότι χωρίς τη συμβίωση με τη Μαφία δεν υπάρχει πολιτικό σύστημα δυτικής αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η ιστορία των μιζών της Siemens (άμεσα μίζες στα πολιτικά κόμματα, ηλεκτρικές συσκευές, που δεν ξέρουμε το ποσό που περιλαμβανόταν στις συσκευασίες…), πως αντιμετωπίζεται;
Τι διαφορές υπάρχουν ανάμεσα στη Μαφία και τις πολυεθνικές;
Μήπως η Μαφία δεν παίρνει -με τους “επιχειρηματίες” αχυράνθρωπους της- όλες τις κρατικές δουλειές και δημόσιες προμήθειες;
Σήμερα “συγκρούονται” δύο τάσεις της ίδιας φάρας, της διαφθοράς, της μίζας, των κρατικών προμηθειών. Η τάση της Μαφίας που πιστεύει ότι ο έλεγχος του πολιτικού συστήματος μέσω των πολιτικών, είναι η καλύτερη και λιγότερο δαπανηρή “διαδικασία”, κι άλλη τάση που πιστεύει ότι καλύτερα ο έλεγχος να αναληφθεί άμεσα από τους μαφιόζους επιχειρηματίες.
Κι αυτή η σύγκρουση δεν είναι «ελληνικό» φαινόμενο…
Στην Ιταλία το «έλυσαν» με απλό τρόπο: ανικανότητα και διαφθορά της πολιτικής εξουσίας και η «σωτηρία» από αρχιμιζαδόρο “επιχειρηματία”.
Εδώ, ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί η «λύση».
Θα μπορέσει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα να πείσει το λαό ότι οι μίζες είναι «αναγκαίο κακό» και μπορούμε να το περιορίσουμε (ελαχιστοποίηση της μίζας), με μέτρα αμνηστίας, ή καλύτερων όρων δικαστικής αντιμετώπισης;
Συγνώμη, αλλά νιώθουμε γελοίοι…η συνέχεια στο Sibilla