του Βασίλη Χιώτη
Η ομιλία τού κ. Κ. Καραμανλή χθες στη Βουλή ήταν τόσο ασυνήθιστη όσο και η στρατηγική που ακολούθησε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μάθημα εθνικής ομοψυχίας, αλλά και επίδειξη πολιτικού πολιτισμού, στην οποία μπορεί να επενδύσει και η νέα κυβέρνηση για να προσθέσει ακόμη μεγαλύτερη δύναμη στον αέρα που της έδωσε το εκλογικό αποτέλεσμα. Αν στις προγραμματικές δηλώσεις μιας κυβέρνησης ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναγνωρίζει ότι η νέα κυβέρνηση πορεύεται σωστά, ο Πρωθυπουργός δεν χρειάζεται τίποτε άλλο.
Το πρόβλημα είναι πως οι δεσμεύσεις που ανέλαβε χθες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι δεν θα ασκεί κριτική και θα αναγνωρίζει ό,τι θετικό πράττει η κυβέρνηση Παπανδρέου, είναι χωρίς αντίκρισμα, αφού ο κ. Καραμανλής αποχωρεί από την ηγεσία της ΝΔ σε επτά εβδομάδες.
Η υπόσχεση του κ. Καραμανλή ότι θα στηρίξει ακόμη και σκληρά μέτρα της νέας κυβέρνησης δεν είναι βέβαιο πως βρίσκει σύμφωνο και τον διάδοχό του, αφού, όποιος και αν είναι αυτός, δεν θα αντισταθεί εύκολα στον πειρασμό της ισοπεδωτικής αντιπολίτευσης, την οποία δεν απέφυγε ούτε το ΠαΣοΚ τα δύο τελευταία χρόνια.
Αυτό λοιπόν που με βεβαιότητα θα μπορούσε κανείς να πει είναι ότι ο κ. Καραμανλής με τη χθεσινή αγόρευσή του επένδυσε στο δικό του πολιτικό μέλλον που αναμφισβήτητα υπάρχει, παρά την απόφασή του να παραμείνει στο μέλλον απλός βουλευτής.
Αυτό που πέτυχε χθες ο κ. Καραμανλής είναι να ολοκληρώσει το προφίλ που άρχισε να χτίζει πριν από τις εκλογές, στοχεύοντας αποκλειστικά στην περιφρούρηση της υστεροφημίας του. Απλώς τα δικά του σχέδια εξυπηρετούν περισσότερο το ΠαΣοΚ και λιγότερο τον διάδοχό του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου