Τι μαγειρεύει ο Αλέκος;

του Λ.Σταυρόπουλου

Oσοι εξέλαβαν τη συνεχιζόμενη σιωπή του κ. Αλ. Αλαβάνου ως αποστρατεία του από την πολιτική - μετά μάλιστα και την απόφασή του να μην είναι υποψήφιος στις πρόσφατες εκλογές- μάλλον θα διαψευσθούν. Σε μικρή απόσταση από τη Βουλή με θέα τους στύλους του Ολυμπίου Διός από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου, όπου βρίσκονται τα γραφεία που νοίκιασε, ο τέως πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ δέχεται τους πολιτικούς φίλους του (ή απλώς φίλους, όπως προτιμά να τους αποκαλεί), συζητεί μαζί τους για τις εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό μετά τη συντριπτική ήττα της ΝΔ στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου και προβληματίζεται. Ουδείς ωστόσο μπορεί να προβλέψει τι σκέπτεται να κάνει. Λίγες φορές άλλωστε και στο παρελθόν κατάφερναν, ακόμη και οι στενοί συνεργάτες του, να «μυριστούν τι μαγειρεύει ο Αλέκος».

«Απρόβλεπτος» πολιτικός

Με την πολιτική να τρέχει στο αίμα του από τα γεννοφάσκια του (ο πατέρας του Νικόλαος Αλαβάνος ήταν βουλευτής της Ενωσης Κέντρου, ο αδελφός του κ. Κώστας Αλαβάνος επίσης με την Ενωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις και κατόπιν με το ΠαΣοΚ, ενώ ο ίδιος σε ηλικία μόλις 31 ετών εξελέγη ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ), ο κ. Αλαβάνος επιμένει ως «ανήσυχο πνεύμα», όπως τον περιγράφουν όσοι τον γνωρίζουν, να σκέπτεται για το παρόν και το μέλλον της Αριστεράς στις παρούσες συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής πίεσης που δέχονται οι ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις και κυρίως οι νέοι. Εντονα προβληματισμένος φέρεται να είναι και για τις γενικότερες εξελίξεις και τάσεις που διαμορφώνονται στην ελληνική κοινωνία μετά τις εκλογές και την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, ενώ παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις κινήσεις της κυβέρνησης του κ. Γ. Παπανδρέου . Για πολλούς- πρώην ή νυν- συντρόφους του ο κ. Αλαβάνος είναι «απρόβλεπτος» πολιτικός, όπως κατέδειξε και η δυναμική παρουσία του επί σειρά μηνών στη Βουλή, όπου κατάφερε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της πολιτικής, δημιουργώντας αίσθηση. Ηταν η εποχή όπου ο ΣΥΡΙΖΑ κατέγραφε αστρονομικά δημοσκοπικά μεγέθη και «απειλούσε» από τα αριστερά το τότε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα πράγματα γρήγορα ανετράπησαν και η φιλοδοξία εκείνων που ήλπιζαν να διαμορφωθεί κατά το γερμανικό παράδειγμα ένα νέο ευρύ ριζοσπαστικό ρεύμα της Αριστεράς στην Ελλάδα, το οποίο θα μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις πιο ενεργό ρόλο στις εξελίξεις, δίχως να αφομοιωθεί από το «σύστημα», δεν καρποφόρησε. Ακολούθησε η πτωτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και η εκλογική αποτυχία των τελευταίων ευρωεκλογών, μετά την οποία ήλθαν στην επιφάνεια τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε η ιδιότυπη δυαρχία ανάμεσα στον κ. Αλαβάνο και στον διάδοχό του στην προεδρία του ΣΥΝ κ. Αλ. Τσίπρα , όσο και οι αντιθέσεις ανάμεσα στους «συμμάχους» του ΣΥΡΙΖΑ με τον ΣΥΝ.

Η «έκρηξη» του κ. Αλαβάνου την περίοδο εκείνη με την απόφασή του να παραιτηθεί λειτούργησε ως θρυαλλίδα η πυροδότησε το εκρηκτικό μείγμα που είχε συσσωρευτεί, ενώ η αναίρεσή της δεν άλλαξε τη ροή των πραγμάτων. Ο ίδιος συνήθιζε να λέει ότι τα προβλήματα ήταν βαθιά και ότι χρειαζόταν συνολική επανεξέταση και επαναπροσδιορισμός πολλών θεμάτων που αφορούσαν τον ρόλο ενός κόμματος της Αριστεράς, το οποίο προσδοκούσε να προκαλέσει αναταράξεις στο πολιτικό στερέωμα. Οι εσωκομματικές αντιπαραθέσεις και η ουσιαστική διάρρηξη των σχέσεων μεταξύ ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ επέτειναν την αρνητική εικόνα που εξέπεμπε ο χώρος αυτός στην κοινωνία, περιορίζοντας περαιτέρω τις δυνατότητες διαφυγής από το τέλμα που βρισκόταν. Οι πρόωρες εκλογές λειτούργησαν τελικώς ευεργετικά καθώς η ανάγκη πολιτικής επιβίωσης και η επιτυχής προεκλογική παρουσία του κ. Τσίπρα βοήθησαν στο να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ την «έκπληξη», τηρουμένων των συνθηκών και αναλογιών.

Τον Νοέμβριο τα σπουδαία

Η απόφαση του κ. Αλαβάνου να μην είναι υποψήφιος στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου θεωρήθηκε καθοριστικής σημασίας για το πολιτικό παρόν του- ενδεχομένως και για το μέλλον. Ορισμένοι εκτιμούν ότι προχώρησε σε αυτήν την ακραία από φαση διότι «ο Αλέκος είναι άνθρωπος τού όλα ή τίποτα» όπως αναφέρουν, χωρίς να υπονοούν θέσεις και αξιώματα. Οπως έλεγαν άλλωστε συνομιλητές του ο κ. Αλαβάνος δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει θέση βουλευτή όταν διαφωνούσε σε τόσα θέματα με την πορεία που είχε πάρει το όλο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και ενώ είχε διαρρήξει τις σχέσεις του με τον κ. Τσίπρα. Σε κάθε περίπτωση έμπειροι κομματικοί παράγοντες θεωρούν ότι ήταν λάθος η απόφασή του να μην είναι υποψήφιος καθώς έτσι «δεν άφησε χώρο για ένα δικό του come back, δυνατότητα που θα υπήρχε αν ήταν βουλευτής». Πιστεύουν μάλιστα ότι ο κ. Αλαβάνος εκτίμησε λάθος, όπως πολλοί άλλωστε τότε, ότι ακόμη και αν έμπαινε στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό θα γινόταν οριακά. Πράγμα που διαψεύστηκε. Πάντως ο ίδιος έκρινε θετικό το γεγονός ότι ο κόσμος εμπιστεύθηκε άλλη μια φορά τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι για τον κ. Αλαβάνο λύθηκαν αυτομάτως και τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπιζε. Ετσι αναμένονται με ενδιαφέρον οι όποιες κινήσεις του. Κομβικό σημείο θα είναι η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ η οποία θα πραγματοποιηθεί εντός του προσεχούς Νοεμβρίου. Εκεί θα ξεκαθαρίσουν πολλά ως προς το τι μέλλει γενέσθαι με τον κ. Αλαβάνο- είτε παραστεί, οπότε και θα τοποθετηθεί εφ΄ όλης της ύλης, είτε όχι. Το ερώτημα ωστόσο αυτό δεν έχει ακόμη απαντηθεί, αν και όσοι γνωρίζουν τον κ. Αλαβάνο θέλουν να πιστεύουν ότι «θα ξαναμπεί στο παιχνίδι».