του Γιώργου Σαρρή
Η τέχνη να παίρνεις από κάποιον το πορτοφόλι του, λέγεται ληστεία.Η τέχνη να παίρνεις τη ζωή του ολόκληρη, λέγεται τηλεόραση.
20 χρόνια ελεύθερης ιδιωτικής τηλεόρασης λοιπόν κι αυτή η ελευθερία θα μας φάει πια. Ελεύθερη αγορά, ελεύθερη τηλεόραση ...και πάει λέγοντας.
20 χρόνια από το Νοέμβρη του '89 που το γνωστό σηματάκι του MEGA έσκασε μύτη και όλα άλλαξαν στη ζωή μας.Η αλήθεια είναι πως όλοι τότε περίμεναν με ενθουσιασμό και αγωνία το ξεκίνημα των εκπομπών, αφού από την απόλυτα ελεγχόμενη κρατική τηλεόραση περνούσαμε σε ένα νέο πλουραλιστικό τηλεοπτικό τοπίο.Και τον πρώτο καιρό πράγματι υπήρχε αυτή η αίσθηση.Διαφορετικά δελτία ειδήσεων χωρίς τον κυβερνητικό έλεγχο, πολλές πηγές διασκεδαστικών προγραμμάτων,άλλες μουσικές,αλλά και μόνο το "καινούργιο" της όλης υπόθεσης ήταν τότε αρκετό. Κι όταν στη ζωή μας μπήκαν κάποιες καλές εκπομπές η σειρές (υπήρχαν και τέτοιες)όπως π.χ. "Οι απαράδεκτοι" η αργότερα οι "10 μικροί Μήτσοι" κάποια βράδια η ευφορία γινόταν και ενθουσιασμός.Όμως τα κανάλια έγιναν 2,3,4 και ύστερα ακόμα περισσότερα και άρχισαν οι παρενέργειες του ανταγωνισμού, η μάλλον τελείωσε η περίοδος του προσηλυτισμού κι έφτασε η στιγμή της αποκάλυψης της πραγματικότητας...[...]
Η τέχνη να παίρνεις από κάποιον το πορτοφόλι του, λέγεται ληστεία.Η τέχνη να παίρνεις τη ζωή του ολόκληρη, λέγεται τηλεόραση.
20 χρόνια ελεύθερης ιδιωτικής τηλεόρασης λοιπόν κι αυτή η ελευθερία θα μας φάει πια. Ελεύθερη αγορά, ελεύθερη τηλεόραση ...και πάει λέγοντας.
20 χρόνια από το Νοέμβρη του '89 που το γνωστό σηματάκι του MEGA έσκασε μύτη και όλα άλλαξαν στη ζωή μας.Η αλήθεια είναι πως όλοι τότε περίμεναν με ενθουσιασμό και αγωνία το ξεκίνημα των εκπομπών, αφού από την απόλυτα ελεγχόμενη κρατική τηλεόραση περνούσαμε σε ένα νέο πλουραλιστικό τηλεοπτικό τοπίο.Και τον πρώτο καιρό πράγματι υπήρχε αυτή η αίσθηση.Διαφορετικά δελτία ειδήσεων χωρίς τον κυβερνητικό έλεγχο, πολλές πηγές διασκεδαστικών προγραμμάτων,άλλες μουσικές,αλλά και μόνο το "καινούργιο" της όλης υπόθεσης ήταν τότε αρκετό. Κι όταν στη ζωή μας μπήκαν κάποιες καλές εκπομπές η σειρές (υπήρχαν και τέτοιες)όπως π.χ. "Οι απαράδεκτοι" η αργότερα οι "10 μικροί Μήτσοι" κάποια βράδια η ευφορία γινόταν και ενθουσιασμός.Όμως τα κανάλια έγιναν 2,3,4 και ύστερα ακόμα περισσότερα και άρχισαν οι παρενέργειες του ανταγωνισμού, η μάλλον τελείωσε η περίοδος του προσηλυτισμού κι έφτασε η στιγμή της αποκάλυψης της πραγματικότητας...[...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου