Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Ντόρα Μπακογιάννη: "Εθνικό είναι το αληθές"



της Μαρίας Σεφέρου

Μου αρέσει αυτή η φράση που δανείστηκε η Ντόρα Μπακογιάννη από τον εθνικό μας ποιητή, Διονύσιο Σολωμό, όπως μου άρεσαν και αρκετά άλλα σημεία της ομιλίας της στο Έκτακτο Συνέδριο της 7ης Νοεμβρίου, τα οποία θα σχολιάσω εδώ, μαζί μ’ εκείνα που δεν με ικανοποίησαν. Γενικώς η ομιλία της κ. Μπακογιάννη μου φάνηκε πιο ώριμη, ανθρώπινη και ρεαλιστική από εκείνη του κ. Σαμαρά, του οποίου το αγέλαστο σκληροπυρηνικό ύφος και ο “δωρικός” λόγος φόβιζε και θύμιζε άλλες εποχές.


«Δεν μπορούμε να περιχαρακωθούμε φοβικά γύρω από τον εαυτό μας, δίνοντας την εικόνα ενός ξεπερασμένου και απομονωμένου κόμματος, με ιδεοληψίες που δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας μας.»

Φοβάμαι ότι η σημερινή Νέα Δημοκρατία δεν δίνει απλά την εικόνα ενός φοβικού, ξεπερασμένου και απομονωμένου κόμματος, αλλά είναι τέτοιο. Όντως οι ιδεοληψίες της ΝΔ δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Χαίρομαι που η διαπίστωση αυτή γίνεται από μια υποψήφια πρόεδρο του κόμματος της ΝΔ.

«Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Να γίνουμε πιο τολμηροί, ανοιχτοί σε νέα ρεύματα σκέψης, στις νέες συλλογικότητες.
Χρειαζόμαστε μια νέα γλώσσα, νέους κώδικες για να αποκαταστήσουμε την κοινωνία με εκείνους που μας γύρισαν την πλάτη, και ιδιαίτερα τους νέους. Χάσαμε μια εκλογή. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να χάσουμε μια γενιά.»

Σωστά το επισημάνατε, κυρία Μπακογιάννη. Ανοιχτείτε λοιπόν σε νέα ρεύματα σκέψης! Διότι αν δεν αλλάξετε γλώσσα και κώδικες δεν θα χάσετε οριστικά μόνο μια γενιά αλλά δύο. Η διαπίστωση ενός προβλήματος είναι το πρώτο βήμα προς τη λύση του. Ελπίζω να έχετε κατανοήσει βαθιά το πρόβλημα και, αν εκλεγείτε πρόεδρος της ΝΔ, να βρείτε αυτή τη νέα γλώσσα και τους νέους κώδικες επικοινωνίας, όχι μόνο με τους νέους αλλά και με τους μεγαλύτερους...[...]

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ.
Πάνε για το ντάμπλ τα λυσσάρικα..
Γιωργάκης, Ντόρα και τούμπαλιν.
Παπαντρέου, Μητσοτάκη και τούμπαλιν.
Κάπου το έχω ξαναδεί αυτό το έργο παλιά αλλά δεν μου άρεσε και τους ξαπόστειλα.
Τώρα τί θέλουν πάλι από μένα.
Ξούτ, ξούτ, φυγέτε ρεεεε . . .