Από το Οnline-pressblog(Άρθρο του Τάκη Μαχαίρα, Πολιτικού Επιστήμονα)
Το 1989, υπήρξε έτος-ορόσημο για το σύγχρονο παγκόσμιο κοινωνικο-πολιτικό γίγνεσθαι. Οι κοσμογονικές αλλαγές στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που, με εμβληματικό γεγονός και κορυφαία συμβολική «στιγμή» την πτώση του «τείχους του Βερολίνου», οδήγησαν στην κατάρρευση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού», ανέτρεψαν ως τότε φιλοδοξούσες να εμφανίζονται ως «ακλόνητες» δογματικές προπαραδοχές και διαμόρφωσαν νέα δεδομένα στην κοινωνικο-πολιτική και οικονομική θεωρία και πράξη.
Μια από τις σημαντικότερες μετενέργειες των καταιωνιστικών εξελίξεων εκείνης της «σταθμικής» περιόδου, υπήρξε η διαπίστωση ότι η κατάρρευση των καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού» οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό, αν και όχι βεβαίως αποκλειστικά, στην αποτυχία του οικονομικού μοντέλου που αυτά είχαν υιοθετήσει. Το οποίο, βασισμένο στον υπερτροφικό παρεμβατισμό του κράτους στην οικονομία και στην υποκατάσταση των νόμων της αγοράς από «άνωθεν» εκπορευόμενα διατάγματα και ασφυκτικές γραφειοκρατικές «ντιρεκτίβες» και ελέγχους, απώλεσε σύντομα κάθε ενδογενή αναπτυξιακή δυναμική. Και, αφού έχασε σταδιακά κατά κράτος τη μάχη της ανταγωνιστικότητας από το «αντίπαλο» μοντέλο της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, έφθασε τελικά στην χρεοκοπία, η οποία συνδυαζόμενη με τη διαρκώς εξαπλούμενη εξαθλίωση των κοινωνιών στις οποίες εφαρμοζόταν, οδήγησε αναπόδραστα στην παταγώδη κατάρρευσή του, συμπαρασύροντας στην πτώση του ολόκληρο το σύστημα του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Η καίρια αυτή διαπίστωση που προέκυψε μέσα από την επώδυνη, για τους λαούς που την υπέστησαν, εμπειρία του «σοσιαλιστικού πειράματος», συνέβαλε καθοριστικά στην ευρύτερη συνειδητοποίηση της αλήθειας ότι το ζήτημα του ρόλου του κράτους στην οικονομία, είναι.....[συνέχεια...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου