Εχουµε πλέον γίνει η χλεύη της υφηλίου, κι εδώ η ενασχόλησή µας είναι µε τις ευαισθησίες του Παπουτσή και µε το αν τα µέτρα (που βέβαια δεν έχουν εφαρµοστεί ακόµη) συµβαδίζουν µε τους ιδεολογικούς προσανατολισµούς του ΠΑΣΟΚ. Είναι προφανές πως όλα αυτά µεταδίδουν το µήνυµα πως κανένας σχεδόν στη χώρα δεν έχει συνειδητοποιήσει πού ακριβώς βρίσκεται η χώρα. Τι «λούκι» πραγµατικά περνάει και τι µας περιµένει στη γωνία.
Αυτή τη φορά, µέχρι τον Απρίλιο, µάλλον θα µας στηρίξουν. Γιατί οι γαλλικές και οι γερµανικές τράπεζες είναι ανοιχτές από αγορές ελληνικών οµολόγων. Μια ενδεχόµενη ελληνική κατάρρευση θα δηµιουργούσε τεράστια προβλήµατα κάλυψης του ενεργητικού τους. Όµως τώρα προετοιµάζονται, ώστε σε όποια επόµενη φάση, να είναι έτοιµοι. Ουσιαστικά, δηλαδή, γύρω στον Μάιο, όταν θα ξαναβγούµε στη γύρα για καινούργια δανεικά.
Το πρόβληµά µας είναι πως δανειζόµαστε για να καλύψουµε τρέχουσες υποχρεώσεις. Τα λεφτά ...
...δηλαδή πέφτουν σε µια µαύρη τρύπα, η οποία αµέσως µετά ζητά κι άλλα. Η προοπτική είναι εφιαλτική. Χαρακτηριστικά δηµοσιεύµατα στην Αµερική σχετικά µε τη διεκδίκηση της θέσης του επόµενου κυβερνήτη της Καλιφόρνιας –που αντιµετωπίζει παρόµοια µε την Ελλάδα οικονοµικά αδιέξοδα– το περιγράφουν ως το χειρότερο κυβερνητικό πόστο στον κόσµο, µετά βέβαια το αντίστοιχο «των Αθηνών». Στη Βρετανία ειρωνεύονται τις δυνατότητες του πολιτικού µας συστήµατος επισηµαίνοντας πως στο ευρώ µάς βοήθησαν να µπούµε χρηµατιστηριακοί παράγοντες που κατ’ ιδίαν περιέγραφαν την αδυναµία µας να πετύχουµε κάτι τέτοιο. Και οποίοι σήµερα, όπως ο Jim O’Neill της Goldman Sachs, διεκδικούν την αγορά της Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ µε συνείδηση πως δεν πρόκειται ποτέ πλέον να είναι κερδοφόρα!
Η Ελλάδα µπήκε στην παγίδα του χρέους µέσω αλόγιστων παροχών και της ρουσφετολογικής διόγκωσης του δηµόσιου τοµέα. Η Καλιφόρνια, επίσης, έφτασε στη χρεοκοπία µε την υιοθέτηση δηµοψηφισµάτων µέσω των οποίων οι πολίτες επέβαλαν παροχές που η πολιτεία δεν είχε τα οικονοµικά µέσα να στηρίξει. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν δηµοψηφίσµατα. Υπάρχει όµως ο σταυρός προτίµησης. Που ερεθίζει τα χαµηλότερα ένστικτα µετατροπής της πολιτικής σε δηµοπρασία πελατειακών παροχών, ουσιαστικής διαφθοράς και εξάρτησης των πολιτικών από τον εκβιασµό οργανωµένων κρατικοδίαιτων οµάδων συµφερόντων. Όπως τα δηµοψηφίσµατα στην Καλιφόρνια προκάλεσαν έκρηξη δαπανών και χρεοκοπία, έτσι κι ο σταυρός προτίµησης διόγκωσε το δηµόσιο τοµέα στην Ελλάδα και έπνιξε κάθε οικονοµική πρωτοβουλία στα γρανάζια µιας ανίκανης γραφειοκρατίας.
Η έξοδος από την κρίση δεν µπορεί προφανώς να πραγµατοποιηθεί µε τα ίδια υλικά που την προκάλεσαν. Τον κρατισµό δηλαδή της Αριστεράς και τον πατερναλιστικό κρατικό συντηρητισµό της Δεξιάς. Μόνο επιλογές που προσεγγίζουν την οικονοµία της αγοράς είναι δυνατό να φέρουν τη λύση. Είναι ακατανόητοι λοιπόν οι ισχυρισµοί στελεχών της κυβέρνησης πως «τα µέτρα βρίσκονται εκτός ιδεολογικού πλαισίου του ΠΑΣΟΚ». Αν κινηθούν προφανώς εντός, θα βαθύνουν την κρίση. Η ιδεολογία τους δεν προσφέρει διεξόδους. Έξω από το ιδεολογικό µας πλαίσιο.
Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου