Τα αδιέξοδα και η διπλή κρίση

 Γράφει ο Βασίλης Τσάμης

H χώρα βρίσκεται εν μέσω μιας βαθιάς και πολύπλευρης κρίσης, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να επιβάλλει πλήρη συσκότιση πίσω από την οποία κρύβεται.
Η δυνατή και περήφανη Ελλάδα των προεκλογικών λόγων έχει γίνει μπαλάκι των αγορών και των διεθνών οικονομικών κέντρων, τα πρόσκαιρα και ευχάριστα λόγια έχουν γίνει μια εξαιρετικά δυσάρεστη πραγματικότητα για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες.
Η πρόσφατη πολιτική ιστορία, το πολιτικό σκηνικό όπως διαμορφώθηκε από τις πολιτικές  επιλογές της σημερινής πολιτικής ηγεσίας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην τελική έκβαση των πραγμάτων.
Η Ελλάδα έχει μπει σε έναν φαύλο κύκλο που οδηγεί στο πουθενά εξαιτίας της έλλειψης μιας στοιχειώδους οικονομικής- κοινωνικής πολιτικής από την μια πλευρά και μιας κρίσης εμπιστοσύνης από την άλλη που απειλεί να παρασύρει το σύνολο της κοινωνίας, παρατηρώντας την πραγματικότητα προκύπτει ότι χιλιάδες πολίτες που αδικούνται κοινωνικά και είναι και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας έχουν επιλέξει να απέχουν συνειδητά από όλες τις πολιτικές διαδικασίες.
τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά : ...


...ποιοι ασκούν εξουσία; τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει κοινωνική συναίνεση στις αποφάσεις και ενέργειές τους.
ποια κοινωνικά συμφέροντα εξυπηρετεί η σημερινή κυβερνητική πολιτική;
που βαδίζουν τα έθνη κράτη σε μια εποχή παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής αναδιάταξης;
τι μορφή πρέπει να έχει η πολιτική οργάνωση στο νέο πολιτικοκοινωνικό τοπίο;
πως η πολιτική οργάνωση θα ενσωματώσει τη δράση των πολιτών; όταν ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών δεν γνωρίζουν ακόμη τι πραγματικά πιστεύουν και επιδιώκουν οι πολιτικές οργανώσεις;
πως η αντιπολίτευση θα δημιουργήσει ένα πλαίσιο και ένα κομματικό περιβάλλον κομματικής δράσης που θα ενισχύει την αμοιβαία εμπιστοσύνη και τον σεβασμό για την άποψη του άλλου;
το γενικότερο αδιέξοδο που υπάρχει σήμερα και αφορά τόσο την πολιτική ταυτότητα όσο και την ποιότητα της δημοκρατίας μας μπορεί να ξεπεραστεί;
Άρα, συνοψίζοντας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, για να μπορέσουμε να κάνουμε άλμα στο μέλλον και από μέρος της κρίσης να μετεξελιχθούμε σε φορέα αλλαγής, ως χωρα,  χρειάζεται να αλλάξει η πολιτική φυσιογνωμία και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί τόσο ο κάθε πολίτης, όσο και οι πολιτικές οργανώσεις.