Μιλάει το γραναζάκι

 

Μια πόλη 4.500.000 κατοίκων στον γύψο. Όλα σταματημένα από το μετρό μέχρι τις δημόσιες υπηρεσίες και στην Κηφισίας να γίνεται το χάος.
Έχει δικαίωμα ο εργαζόμενος στην απεργία αλλά δεν ξέρω τι θα κερδίσει. Ένας τρόπος εκτόνωσης ίσως για να πει αυτά που δεν τον αφήνουν να κοιμηθεί το βράδυ. Φόβος, αγωνιά και θυμός που αποτυπώνεται στα πρόσωπα κάθε πρωί. Απελπισία στην χώρα και κανένας δεν ξέρει πόσο θα κρατήσει. Πτωχεύσαμε? Θα πάρουμε ποτέ σύνταξη? Θα μας απολύσουν, θα μας κόψουν τον μισθό, θα.. θα..
Όλα τα "θα" των πολιτικών και οι μεγάλες υποσχέσεις τους έχουν μετατραπεί σε "θα" απελπισίας για τους έλληνες. Κανένας δεν θέλει τα "θα" που σκέφτεται να πραγματοποιηθούν.
Και εκεί φουντώνει ο θυμός. "Δουλεύω 10 χρόνια για 800 ευρώ και αν έκανα την ίδια δουλειά στην Ευρώπη θα έπαιρνα 3.000". "Πληρώνω απίστευτα ποσά για ΙΚΑ μήκα σύκα και είναι όλα φαλιρισμένα". Ποιος τα έφαγε? Γιατί να ξαναπληρώσω?
Θα βγούμε από το τούνελ μας λένε. Ποιος θα βγει και στην πλάτη ποιου? Ο δρόμος για την μαγική έξοδο είναι στρωμένος με "πτώματα" εργαζομένων? Ευχαριστώ πολύ, αν είναι να με σκοτώσετε για να με γιατρέψετε αφήστε με άρρωστο.
Αλλά δεν είναι το σημαντικό να γιατρευτώ "εγώ". Ο κάθε "εγώ" είναι άλλο ένα γραναζάκι στη μηχανή και αν του πουν ότι πρέπει να γυρίσει πιο γρήγορα και πιο γρήγορα μέχρι να σπάσει θα πρέπει να το κάνει. Μόνο έτσι θα επιβιώσουν τα σημαντικά "εξαρτήματα" της μηχανής που είναι "αναγκαία" για την χώρα.
Αυτοί που εκπροσωπούν τα σημαντικά "εξαρτήματα" είναι και οι μόνοι που χαμογελάνε. "Μπαίνει η χώρα στον σωστό δρόμο. Θα γίνουμε κάποια στιγμή αντάξιο μέλος της ΕΕ." Δώστε και σε μένα 3.000 ευρώ μισθό να γίνω ευρωπαίος. Να σας πληρώνω και μεγάλους φόρους, να κάνω και υψηλή κατανάλωση και όλα τα άλλα. Με 800 πως? Από το σάλιο μου?
Μαζί τους χαμογελάνε και τα κοράκια. Κάποιοι σπουδαίοι οικονομολόγοι που ποντάρουν στα spreads, κάποιοι σπουδαίοι επιχειρηματίες που θα τα βγάλουν από τον τζόγο και κάποιοι επενδυτές που περιμένουν να φτάσει στα όρια της ασιτίας ο Έλληνας και να πουλήσει το σπίτι του για ένα ξεροκόμματο. Κάπως έτσι δεν είχε γίνει και στην κατοχή? Μαυραγορίτες, δοσίλογοι και μπαρμπουτιέρες. Το πόπολο έτρωγε τις φάπες και όσοι είχαν κεφάλαιο έγιναν άρχοντες.

Πάω να απεργήσω.

Γ.Μ.

* video Βαθύ Κόκκινο