ΕΣΥ

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΟΤΕ, πούλαγες το χωράφι σου για μιαν εγχείρηση. Ο βουλευτής σου  εξασφάλιζε κρεβάτι  σε νοσοκομείο και  ο λεφτάς πήγαινε  στο Λονδίνο. Σ  ‘εκείνον τον ζόφο της έλλειψης και  των ανισοτήτων, γεννήθηκε  το ΕΣΥ. Για τον  ασθενή και όχι  για τον γιατρό κι αυτό το νιώσαμε όταν γέμισαν τα νοσοκομεία «διευθυντές», προσωπικό και …ενθουσιασμό!  Με ενθουσιασμό δούλεψε το σύστημα στα πρώτα χρόνια, πριν ενηλικιωθεί πριν την ώρα του, πριν γεράσει πρόωρα και πέσουν πάνω του γιατροί, λαός και νοσοκόμοι.

ΕΝΙΩΣΕ  σαν σπίτι του  το νοσοκομείο ο γιατρός, έριξε μια ματιά  στην κλινική του  συναδέλφου του, τον  είδε να τα ‘κονομάει  σε συνθήκες ελεύθερου… εμπορίου, ζήλεψε και  τον αντέγραψε. Με τη σιγουριά του δημοσίου, αλλά σε ρόλο ελεύθερο σκοπευτή. Για το φακελάκι-βελτιωτικό των οικονομικών του και με τον ασθενή ανήμπορο να αντιδράσει. Και, βέβαια, είναι αυτονόητο πως οι παραπάνω φακελάκηδες λειτούργησαν σε βάρος των έντιμων γιατρών του ΕΣΥ, ωστόσο, ας μην κάνουμε… στατιστική.

ΤΟ  τραβολόγησαν (το ΕΣΥ) συμφέροντα που ‘χουν να κάνουν με το τρίγωνο γιατρός-φάρμακο-ασθενής, το ξεζούμισαν αμαρτωλοί των παραγγελιών, τα πιράνχας των προμηθειών. Και η πολυφαρμακία; Η υπερσυνταγογράφηση; Όλα κι όλοι λειτούργησαν με… πάθος και απείρως ελληνικά. Με το οικοδόμημα να χάνει λιθαράκια,  πριν φτάσει στους ογκόλιθους και βγουν στη θέα τα θεμέλια.

ΚΑΙ, βέβαια, υπάρχουν και  οι συνεργοί. Και  δεν εννοούμε μόνο το… μπαξίσι που  ο τρόμος του ασθενή το «χώνει» στη  τσέπη του «επίορκου», είτε οι συγγενείς  κλείνουν τη «συμφωνία» στο γραφείο του. Εννοούμε τις χιλιάδες πονηρών ρωμιών που εξασφάλισαν το χαρτί του ψεύδους και της ιατρικής απάτης. Για να παριστάνουν τον αόμματο ταξιτζήδες και τον ανάπηρο μπετατζήδες. Σε κράτος του «είσαι ό,τι δηλώσεις» και την ατιμωρησία να πηγαίνει περίπατο, αγκαλιά με τη διαφθορά. Κι αν κάτι στραβώσει και στηθεί ο ρωμιός στο εδώλιο, θα επιστρατεύσει όλη του την… πειθώ βασισμένη στο ψέμα. Θα κλαφτεί στους δικαστές, θ ‘ακολουθήσουν (ψευδο)μάρτυρες και πάλι απ’ την αρχή. Δεν άλλαξε ο ίδιος χαρακτήρα, δεν άλλαξε η κοινωνία.

ΞΑΝΑΠΑΜΕ  στο ΕΣΥ και την υπονόμευσή του, στους πυροβολισμούς από ψηλά κι από τη βάση. Με ότι, μπορεί έκαστος και με το μέσο που διαθέτει. Φτάνει σε αδιάφορα αυτιά ο επιθανάτιος ρόγχος του και αυτοί «άδουν». Ποιοι; Εμείς, εσείς, όλοι μας. Σαν κοινωνία συμφεροντολόγων, που δεν αντέξαμε τον εθνικό χαρακτήρα του ΕΣΥ.