καθ' ότι ένα πλήθος απ' αυτές είναι καρκίνος για τη δημοκρατία εκτρέφοντας επαγγελματίες Ελληνες, επαγγελματίες αντιρατσιστές, επαγγελματίες φίλους της νυφίτσας, των τρωκτικών και των πάσης φύσεως σκωλήκων...
Όλοι γνωρίζουμε πλέον ότι ο Παπανδρέου ψεύδεται διαρκώς και ασυστόλως - το γνωρίζουν και οι πέτρες (με τις οποίες «θα τον πάρουν», καθώς ο ίδιος έχει προβλέψει).
Συνεχώς κάνει πράγματα χωρίς να λέει τίποτα για αυτά και μονίμως λέει για πράγματα που δεν έχει κάνει και δεν θα κάνει ποτέ.
Ας δούμε τα αποτελέσματα....
Τέλος Φεβρουαρίου του 2011, περίπου 16 μήνες μετά την ορκωμοσία (!) Παπανδρέου.
1. Το ΑΕΠ έπεσε το 2010 κατά 4,5%. Ο πληθωρισμός τρέχει με 5 πλας %. Η ανεργία έχει σκαρφαλώσει στο 13,9% (περασμένος Νοέμβριος) κρατώντας στις δαγκάνες της 700.000 ψυχές, στην πραγματικότητα πολύ περισσότερες. Τα μαγαζιά κλείνουν σωρηδόν. Η αγοραστική δύναμη των πολιτών μειώνεται και η αγορά μαραίνεται.
2. Ο πολιτισμός της εργασίας μετετράπη σε ζούγκλα απασχολήσιμων, ενοικιαζόμενων, χαμηλόμισθων με επιχειρησιακές συμβάσεις, ατομικές συμβάσεις, συμβάσεις μιας ημέρας. Ενας «σοσιαλισμός» κολίγων, δουλοπάροικων κι ανδράποδων σε όλο του το «μεγαλείο»!
Περικοπές μισθών και συντάξεων, εξίσωση των ταμείων προς τα κάτω, ένα «κατά συνθήκην ασφαλιστικό» έτοιμο να λεηλατείται ακόμα περισσότερο κατά το δοκούν στο διηνεκές.
3. Με ανάπτυξη της υπανάπτυξης (στο 6,6% έφτασε η υπανάπτυξη στο 4ο τρίμηνο του 2010) και μια δημόσια διοίκηση που εξακολουθεί να είναι σπάταλη, να αναπαράγει κάθε παθογένεια (τα ρουσφέτια as usual) μέσα σε ένα απίθανο αλαλούμ (να μη χρηματοδοτούνται φέρ' ειπείν οι πρεσβείες της χώρας, αλλά να χρηματοδοτούνται οι μη-κυβερνητικές οργανώσεις. Ορισμένες απ' τις οποίες υπονομεύουν τη χώρα).
4. Με το κράτος να λειτουργεί πάντα υπέρ των κρατικοδίαιτων, στραγγαλίζοντας κάθε υγιή επιχειρηματικότητα, με δραματική πτώση των επενδύσεων. Με αποχρηματοδότηση της έρευνας στα ΑΕΙ, με γελοίους (αλλά στοχευμένους) πειραματισμούς, όπως η καθαίρεση της Ιστορίας απ' το Λύκειο. Με την αποσύνθεση ακόμα περισσότερο του συστήματος υγείας.
5. Αποτέλεσμα όλων αυτών (κι άλλων) είναι η καθημερινότης των πολιτών να διέπεται από όλο και περισσότερα δεινά. Ολο και πιο πολλά δοσίματα και χαράτσια. Εμμεσοι φόροι, διόδια, αυξανόμενη ακρίβεια, ανεπάρκεια κι ανυπαρξία στοιχειωδών υπηρεσιών και παροχών.
Ενας λαός με ψυχολογία θύματος ληστείας και βιασμού κατ' επανάληψιν και καθ' έξιν.
6. Ολα αυτά (κι άλλα πολλά) σε ένα κλίμα πολιτικής αποσύνθεσης, μιας κυβέρνησης αλληλοϋπονομευόμενων, που παραπαίει ανάμεσα σε διαρκώς νεοπαγή και νεόκοπα σχήματα, επιτροπές, οπενγκαβ και «διαύγειες» συμβούλους - όλα επινοήσεις του Παπανδρέου ηγεμονικώ τω τρόπω. Με διάφορους τυχάρπαστους του περιβάλλοντός του να σημειώνουν «επιτυχίες», όπως η υπόθεση Κατάρ-Αστακός ή Κατάρ-Ελληνικό.
Με το κόμμα του ΠΑΣΟΚ σε κώμα εξαιτίας του ίδιου του Γιωργάκη και μια πολιτική που υποστηρίζεται από τον ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, την Ντόρα και τους (μισούς πλέον) διαπλεκόμενους.
7. Με την κάθαρση μια ακόμα φάρσα. Με τον διασυρμό των Ελλήνων μόνιμο και διαρκή, από τους «διεφθαρμένους» όπως μας συκοφάντησε ο Παπανδρέου έως τους «κοπρίτες» όπως μας στόλισε ο Πάγκαλος. Ενα κλίμα, πολιτικό και ψυχολογικό, άρρωστο μέσα στο οποίο μας προσφέρονται ως εναλλακτικές ανάπτυξης τα φρουτάκια και ο τζόγος.
Α, ξέχασα! και η περαίωση. Ολες οι ανήθικες (και αντιπαραγωγικές) πρακτικές του παρελθόντος, οι ημιυπαίθριοι κι άλλες τέτοιες κουτοπόνηρες μικροκακομοιριές, στις οποίες εθίζουν τους πολίτες χρόνια τώρα.
8. Αλλά σε ένα νέο ανώτερο τώρα πια επίπεδο: το fast track και γιούργια στον νταβλά με τα κουλούρια. Με κορωνίδα το μεγαλύτερο σκάνδαλο (ποιο Βατοπέδι και ποιο Χρηματιστήριο) όλων των εποχών από την απελευθέρωση του έθνους το 1821 και τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους: Τη σφαγή του δημόσιου πλούτου έως ύψους 50 δισ. κατ' αρχήν και βλέπουμε.
Ολα στον πάγκο του (χρυσοδάκτυλου) χασάπη, κερδοφόρες ΔΕΚΟ και συμμετοχές του δημοσίου σε κερδοφόρες επιχειρήσεις, ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ΕΛΠΕ κι άλλα - μια περιουσία ύψους 6,5 δισ. στο σφυρί.
9. Το μεταναστευτικό βράζει. Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το πρόβλημα όπως θα αντιμετώπιζε η κυρία Νταλάρα τον Αλάριχο. Ή ακριβώς όπως αντιμετωπίζει ο Γιωργάκης τον Ερντογάν στο θέμα της ΑΟΖ. Σαν να αναχαιτίζει με καγιάκ φρεγάδες...
***
Με δυο λόγια: το κράτος κατέχεται. Με το Μνημόνιο. Η δημοκρατία ιδιωτικοποιείται -έως και η συλλογή των φόρων θα εκμισθώνεται. Το χρέος -έτσι όπως εξυπηρετείται- μας οδηγεί σε χρεωκοπία. Οι Ελληνες διασύρονται διαρκώς και μονίμως. Επίσης οδηγούνται να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Η κυβέρνηση κινείται μεταξύ φθοράς και παρανομίας. Ο Φόβος διαχέεται στην επικράτεια.
Τον διαχέει και τον διαχειρίζεται αυτή η κυβέρνηση.
Αλλά, με φοβισμένους ανθρώπους, μέλλον έχουν οι δούλοι κι όχι οι πολίτες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου