Θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και να μην αυτοπαραμυθιαζόμαστε. Ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει στη χώρα μας. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι. Ανάπτυξη και έξοδος από την κρίση θα έρθει μόνο όταν καταρρεύσει το υπάρχον καθεστώς μαζί με το συγκεκριμένο ολιγαρχικό πολίτευμα που το συγκροτεί. Αυτό είναι η αιτία της κρίσης και επομένως....
η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει την εξαφάνιση της αιτίας της. Όσο η αιτία είναι παρούσα, έξοδος δεν πρόκειται να υπάρξει.Όλα τα κόμματα ομνύουν στο όνομα της ανάπτυξης και προσπαθούν με σύνθημα τη λέξη «ανάπτυξη» να λανσαριστούν καλύτερα στην πολιτική πασαρέλα. Όλα ορκίζονται ότι εκείνα έχουν τη λύση για την ανάπτυξη ενώ τα υπόλοιπα είναι περίπου προδότες και δεν θέλουν την ανάπτυξη. Όμως όλα τα κόμματα υπακούουν στα ίδια κρατικοδίαιτα αφεντικά, τα οποία δεν αφήνουν τον έλεγχο του δημοσίου χρήματος από τα χέρια τους.
Τελικά η ιδεολογία της «ανάπτυξης» ως προαπαιτούμενο για την έξοδο από την κρίση, στην οποία τα ίδια τα κόμματα, μαζί με τα αφεντικά τους, μας οδήγησαν, τείνει σιγά σιγά να γίνει η νέα Κυρίαρχη Ιδεολογία. Όμως, όπως όλες οι κυρίαρχες ιδεολογίες, έτσι και η ιδεολογία της «ανάπτυξης» είναι μια ιδεολογία κενή περιεχομένου, και με δεδομένο αυτό το κάθε κόμμα δεξιό ή αριστερό, μπορεί να δίνει τη δική του εκδοχή για να εξαπατά το λαό και να κερδίζει εκλογική πελατεία. Για ανάπτυξη μιλάει το ΚΚΕ, για ανάπτυξη μιλάει ο ΛΑΟΣ και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ίδιο φυσικά το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία κ.λ.π.. Όμως στην πραγματικότητα δεν εννοούν το ίδιο πράγμα. Το κάθε κόμμα βρήκε πλέον το καινούργιο πολιτικό παιχνιδάκι του που του έλειπε, για να αποπροσανατολίζει το λαό από τα καυτά του προβλήματα και να του υπόσχεται τεχνητούς αριστερούς και δεξιούς Παραδείσους.
Όμως εμείς εδώ μέσα στο διαδίκτυο, πρέπει να θεωρούμαστε λίγο πιο πληροφορημένοι από τον υπόλοιπο λαό και να μην τσιμπάμε εύκολα στους απατηλούς αποπροσανατολισμούς των κομμάτων, όπως γινόταν στο παρελθόν.
Ποια ανάπτυξη;;
Οικονομική ανάπτυξη στην περίπτωσή μας, σημαίνει υπερπαραγωγή ανταγωνιστικού διεθνώς προϊόντος. Είμαστε άραγε εμείς σε θέση να κάνουμε κάτι τέτοιο και μάλιστα από τη μια στιγμή στην άλλη, με τις κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές συνθήκες που επικρατούν σήμερα;; Όχι βέβαια.
Έπειτα, όλοι γνωρίζουμε πως τον τόνο σε κάθε κοινωνία, τον δίνει η άρχουσα τάξη της.
Όταν έχεις μια άρχουσα τάξη παρασιτική και κρατικοδίαιτη, η οποία ζει μόνο από τα χρήματα και τις προμήθειες του δημοσίου και όταν αυτή η άρχουσα τάξη ελέγχει και τις πολιτικές ηγεσίες, υπάρχει άραγε ποτέ περίπτωση να υπάρξει ανάπτυξη;
Όταν έχεις μια άρχουσα τάξη που μεταδίδει, μέσω της δύναμης του παραδείγματος, σε ολόκληρο το κοινωνικό σώμα την ιδεολογία της αρπαχτής και του εύκολου πλουτισμού, πως περιμένεις να λειτουργήσει το κοινωνικό σώμα;;
Όταν έχεις μια άρχουσα τάξη η οποία κρατά στα χέρια της τις στρόφιγγες της χρηματοδότησης της οικονομίας, υπάρχει άραγε ποτέ περίπτωση να μην κρατήσει για τον εαυτό της την μερίδα του λέοντος;
Επομένως, αν δεν αλλάξει όλο αυτό το μοντέλο, το οποίο επικράτησε σε ολόκληρη τη μεταπολίτευση, πως είναι δυνατόν να υπάρξει ανάπτυξη;
Επομένως, αν δεν αλλάξει όλο αυτό το μοντέλο, το οποίο επικράτησε σε ολόκληρη τη μεταπολίτευση, πως είναι δυνατόν να υπάρξει ανάπτυξη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου