Λιγότερους μισθούς.
Λιγότερη αγοραστική δύναμη.
Λιγότερη ασφάλιση.
Ποια κοινωνία μπορεί να ζει με την προοπτική του λιγότερου;
Λιγότερη εκπαίδευση.
Λιγότερη περίθαλψη.
Λιγότερες προσδοκίες. Για τα παιδιά μας, για τη ζωή τους.
Ποια κοινωνία μπορεί να ζει με πρόταγμα το λιγότερο; Με το λιγότερο ως ιδεολογία. Με το λιγότερο θεσμισμένο. Με το λιγότερο ως κανόνα, ως διαρκές έδικτον, ως διάταγμα και τα σκυλιά δεμένα.
Κι αν για τους περισσότερους το λιγότερο γίνεται η νέα θρησκεία....
για τους λιγότερους το περισσότερο γίνεται η εκ νέου υπερέχουσα ηθική. Στην πραγματικότητα μια ηθική αρχαία όσον και ο κόσμος που συχνά καθιστά νόμιμο το ανήθικο.
Κι όχι μόνον, αλλά υποχρεωτικό για όλη την κοινωνία. Η οποία στρατεύεται έτσι υπέρ των ολίγων,
περισσότερος πλούτος για τους λίγους,
περισσότερη δύναμη,
περισσότεροι πόλεμοι,
περισσότερη προπαγάνδα υπέρ των τυραννίδων και των ολιγαρχιών, περισσότερο σκοτάδι,
μεγαλύτερη καταλήστευση του πλανήτη,
με έναν λόγο λιγότερα για τους πολλούς, περισσότερα για τους λίγους. Αυτό είναι
(εκ νέου διότι είναι αρχαίο) το νέο αμυντικό, δηλαδή επιθετικό δόγμα της άρχουσας τάξης στον θαυμαστό κόσμο της Δύσης και σε όσον απ' τον υπόλοιπο κόσμο ελέγχει, κατέχει, εκμεταλλεύεται. Ολο και πιο πολύ, όλο και πιο απερίσκεπτα...
Με το συγκλονιστικό ποσό των 15 Ευρώ παραπάνω στο μεροκάματό τους αποζημιώνουν οι Ιάπωνες (εργοδότες) τους Ιάπωνες (επιστήμονες κι εργάτες) που εκτίθενται στον ραδιενεργό θάνατο, προσπαθώντας να τον αποτρέψουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου