Η αφόρητη ησυχία του κινήματος

Κατά το Σύνταγμα της Ελλάδας το δικαίωμα του συνέρχεσθαι(άρθρο 11), δηλαδή της διαδήλωσης, το έχουν όλοι οι πολίτες, ενώ απεργία δύναται να πράττουν όλοι οι Έλληνες , κάθε επαγγελματικής κατηγορίας, πλην των σωμάτων ασφαλείας και των δικαστών(άρθρο 23). Αυτό ερμηνεύεται σε γενικές γραμμές πως οιοσδήποτε στα πλαίσια του νόμου( χωρίς βιαιότητες και βαρβαρότητες) μπορεί με συναδέλφους του να απέχει της εργασίας του και να διαδηλώσει για θέματα πάσης φύσεως. Ο θεσμικός στόχος της απεργίας είναι η γνωστοποίηση στην κυβερνούσα αρχή των σχετικών αιτημάτων και επέχει θέση αντίδρασης στις όποιες αποφάσεις έχουν ληφθεί από την τελευταία. Γι' αυτό το λόγο προβλέπεται η ίδρυση συνδικαλιστικών σωματείων, τα οποία μεταξύ άλλων αναλαμβάνουν και το ρόλο του καθοδηγητή.
   Βέβαια, βρισκόμαστε στη χώρα που η ιστορία της διδάσκει πως πάντοτε πίσω από ένα μεγάλο κοινό αγώνα, παραμονεύει μία διπλάσια σε μέγεθος εμφύλια σύρραξη...

   Οι περισσότεροι επαγγελματικοί κλάδοι εκπροσωπούνται στις κατά καιρούς διεκδικήσεις τους από περισσότερους του ενός συνδικαλιστικού σωματείου. Έκαστο συνήθως αξιώνει διαφορετικά οφέλη για τον επαγγελματικό τομέα που εκπροσωπεί και αναφέρεται απαξιωτικά για το έτερο σωματείο.
   Οι ΄΄ εκπροσωπούμενοι΄΄ εργαζόμενοι διχοτομούνται προσχωρώντας σε μία εκ των δύο ( ή περισσοτέρων) συνδικαλιστικών ενώσεων και μέσω της προβεβλημένης προπαγάνδας των κατά καιρούς προέδρων μετατρέπονται σε άβουλα πιόνια , τα οποία αντί να στοχεύουν σε εκείνα της αντίπερα όχθης της σκακιέρας, βάλλουν κατά ομοίων τους. Το αποτέλεσμα είναι γελοιωδέστατο και αν στην αρχή της ύπαρξης του προκαλούσε ερωτηματικά, στις μέρες μας αποτελεί το σύνηθες. Διαδηλωτές του ίδιου εργασιακού κλάδου να κινούνται σε διαφορετικές πορείες, να χαράσσουν ανόμοιους τρόπους για την προώθηση των αιτημάτων τους και τελικά στις συνελεύσεις τους να αλληλοκατηγορούνται!!!
   Ζητώντας τη συμπάθεια όσων είχαν την υπομονή να διαβάσουν τον πρόλογο και τα δεδομένα, ίσως, για τους περισσότερους στοιχεία, τίθεται ο ακόλουθος προβληματισμός... Όταν η εκτελεστική εξουσία λαμβάνει μέτρα που προσκρούουν παράλληλα στα συμφέροντα των περισσοτέρων εργαζομένων, ποιος είναι εκείνος που μπορεί να συσπειρώσει τις διάφορες συντεχνίες;
   Η εύκολη, αλλά συνάμα θλιβερή απάντηση, είναι ΄΄ κανένας΄΄, κάτι που οδηγεί αφενός μεν στον ευτελισμό του συνδικαλιστικού κινήματος και αφετέρου στις αστείες σε συμμετοχή πορείες. Η προσπάθεια των προεδρείων να προσομοιάσουν τις οργανωμένες από αυτά διαδηλώσεις ως χτυπήματα ή γροθιά κατά τις εξουσίας και ότι ΄΄ ταρακουνήθηκε ΄΄ ο αρμόδιος υπουργός , αποτελεί μία ακόμη γραφικότητα των καιρών μας.
   Όλα αυτά αν συνδυαστούν και με το σχετικό βόλεμα σε θέσεις ΄΄εφευρέσεις΄΄ ή ΄΄κλειδιά΄΄ ορισμένων αρχισυνδικαλιστών, τότε εύκολα μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι το όλο κίνημα και συνεπώς οι επιδιώξεις του οδηγούνται στον καιάδα. Πλήρης αδιαφορία από εκείνους που θίγονται άμεσα από τα διάφορα μέτρα, καθώς η αναμενόμενη δυναμική αντίδραση τελείται από εκείνα τα πρόσωπα που ήδη έχουν υποτιμήσει το σοβαρό θεσμικό τους ρόλο.
   Μεγάλος κερδισμένος δεν είναι άλλος από την εκάστοτε κυβέρνηση. Δε θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη εκδίκηση στην ιστορία από τα επονομαζόμενα ως ΄΄αφεντικά΄΄ για όσα ,με θυσίες και αγώνες, προνόμια κατάφερε να αποσπάσει από την εξουσία τους η σοβαρή συνδικαλιστική δράση του παρελθόντος. Ως άλλα παγόβουνα της Αρκτικής καταρρέουν σε μικρό χρονικό διάστημα τα κεκτημένα τόσων ετών και σε απάντηση αυτών παρατηρούνται χλιαρές αντιδράσεις, μέσω ανιαρών διαδηλώσεων και τετριμμένων τηλεοπτικών συνεντεύξεων.
   Άραγε, μπορεί κάποιος να αναφέρει μία επιτυχία του κινήματος- σε οποιοδήποτε τομέα- τα τελευταία δύο χρόνια; Μήπως μία εναλλακτική και ίσως πιο δυναμική αντίδραση του τελευταίου απέναντι σε γεγονότα ή αποφάσεις, όπως η προσφυγή σε ευρωπαϊκό δικαστήριο;
   Όσοι εκ των αναγνωστών συνδικαλίζεσθε προτιμότερο είναι να ανασυνταχθείτε ή να παραιτηθείτε από έναν ιερό ρόλο που σας έχουν εμπιστευτεί οι συνάδελφοί σας. Οι σύγχρονες κινητοποιήσεις σας είναι αποτυχημένες όσο ποτέ άλλοτε και οι μέχρι πρότινος υποστηριχτές σας απλά απολαμβάνουν την άνεση και ηρεμία του καναπέ όσο εσείς θεωρείτε πως αντιστέκεστε, ενώ κατά βάθος οι ίδιοι τους έχετε οδηγήσει στη θέση αυτή. Η ύπαρξη πολιτικών φατριών και στον τομέα του συνδικαλισμού δε θα μπορούσε να οδηγήσει κάπου αλλού τις εξελίξεις στα οικονομικά και θεσμικά αιτήματα όλων των κλάδων.
   Η κατάντια και η σήψη είναι τέτοια που οι μοναδικές αυξήσεις δόθηκαν σε εκείνους που δεν έχουν θεσμική εκπροσώπηση και ο λόγος γίνεται για τους αξιότιμους κυρίους βουλευτές. Οι υπόλοιποι........ καλησπέρα σας!!!!

 http://to-mati.blogspot.com/2011/03/blog-post_5156.html#ixzz1FQYxpZ7w