Η Ελλάδα ποντάρει όλα της τα χαρτιά σε μόνο έναν από τους 3 αγωγούς αερίου.

...Σε κίνδυνο η αναβάθμιση του ρόλου της χώρας στον ενεργειακό χάρτη.

Ο αγωγός Ναμπούκο έχει το ισχυρότερο λόμπυ στην ΕΕ γιατί πάει το αέριο κατευθείαν στην πόρτα της Γερμανίας. Από Ελλάδα θέλουν να περάσουν οι αγωγοί ITGI και TAP που μεταφέρουν το αέριο μέχρι την Ιταλία. Αν περάσει ένας από τους δυο από την χώρα μας τότε  δημιουργείται ο "Ελληνικός Διάδρομος"  και εκτός από τα χρήματα που θα μπουν στην χώρα για την κατασκευή και την λειτουργία του αγωγού αναβαθμίζεται και ο ρόλος της Ελλάδας. Εδώ που είμαστε δεν πρέπει να χάσουμε και αυτό το παιχνίδι....
Το Χρήμα - Τρίτη δημοσίευσε ένα πολύ καλό άρθρο για το θέμα.


Άμεσες επενδύσεις άνω του 1 δισ. ευρώ κινδυνεύουν να χαθούν για την Ελλάδα στην περίπτωση που αποτύχει η ενεργειακή της στρατηγική. Η Αθήνα έχοντας ποντάρει όλα της τα χαρτιά στο ένα από τα τρία projects αγωγών που βρίσκονται σε εξέλιξη (τον ITGI), κινδυνεύει να μείνει εκτός παιχνιδιού στην περίπτωση που ο αγωγός Nabucco - ο μόνος που παρακάμπτει τη χώρα - χαρακτηρισθεί «πολιτικός αγωγός» και χρηματοδοτηθεί συν τοις άλλοις από κοινοτικούς πόρους, παραβιάζοντας τους κοινοτικούς κανονισμούς για ελεύθερο ανταγωνισμό σε βάρος των αγωγών που θα διέρχονται από τη χώρα μας, δηλαδή του ITGI και του TAP.
Για όσους γνωρίζουν το ενεργειακό παιχνίδι γνωρίζουν ότι ο κολοσσιαίος Nabucco με δεδομένες τις σημερινές ποσότητες διαθέσιμου φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν δεν είναι οικονομικά βιώσιμος. Όμως καταβάλλεται διακαής προσπάθεια να βρεθεί αέριο για τον αγωγό και κάθε επιτυχία εντοπισμού νέων κοιτασμάτων, όπως η πρόσφατη ανακάλυψη της Total σε μικρή απόσταση από το Shah Deniz, φέρνει τον αγωγό ένα βήμα πιο κοντά στην υλοποίησή του. Πρόκειται για προσπάθεια που κινεί κατά βάση το Βερολίνο, καθώς ο συγκεκριμένος αγωγός θα καταλήγει στον ενεργειακό κόμβο Baumgarten της Αυστρίας, κατευθείαν στην καρδιά της Ευρώπης.


Ωστόσο, δεν είναι καθόλου βέβαιο αν η Αθήνα έχει αντιληφθεί την αυξανόμενη δυναμική του Nabucco. Ούτε αν υπάρχουν εναλλακτικά σενάρια που να ενισχύσουν πραγματικά την ελληνική υποψηφιότητα ώστε να προλάβουν τον ενδεχόμενο αποκλεισμό της Ελλάδας και μια ακόμη εθνική αποτυχία που θα στερήσει από την χώρα τόσα οφέλη. Ορισμένοι, δε, καλά γνωρίζοντες, συνιστούν στην Αθήνα να αξιοποιήσει τον εξίσου στρατηγικής σημασίας αγωγό TAP (όπου σε μικρότερο ποσοστό υπάρχουν γερμανικά συμφέροντα) προκειμένου να προβληθούν τα πλεονεκτήματα του «ελληνικού διαδρόμου» έναντι του σχεδίου Nabucco. Είναι προφανές ότι η ενίσχυση του «ελληνικού διαδρόμου», ο οποίος δύναται να τροφοδοτεί τόσο την Ιταλία, όσο και την Νοτιοανατολική και Κεντρική Ευρώπη με φυσικό αέριο προερχόμενο από την Β. Αφρική μέσω Ιταλίας λόγω της δυνατότητας αμφίδρομης ροής των υποθαλάσσιων αγωγών, καθιστά την Ελλάδα σημαντικό παράγοντα για την ενεργειακή ασφάλεια της περιοχής. Ο «ελληνικός διάδρομος» με τις διακλαδώσεις του προς Αδριατική και Βαλκάνια συνιστά το επιδιωκόμενο «μέρισμα» της Ελλάδας από τις ευρύτερες γεωοικονομικές εξελίξεις στο άνοιγμα των ενεργειακών πόρων της Κασπίας προς όφελος της Ευρωπαϊκής 'Ένωσης.
Διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν συστηματικά προσπαθήσει να «βάλουν» την Ελλάδα στον ευρωπαϊκό ενεργειακό χάρτη. Η διάψευση της προσδοκίας της κοινής γνώμης από την απόρριψη του «ελληνικού διαδρόμου» θα έχει σοβαρό πολιτικό αντίκτυπο και θα ενισχύσει την διάχυτη «ηττοπάθεια» που βιώνει η ελληνική κοινωνία λόγω της κρίσης χρέους.


Ίσως, επομένως, η πολιτική ηγεσία θα έπρεπε να εξετάσει σοβαρά πως μπορεί να επαναδιατυπώσει την εθνική στρατηγική και να εντατικοποιήσει την διπλωματική κινητοποίηση για να αντισταθμίσει το πολιτικό λόμπυ υπέρ του Nabucco, ώστε να διασφαλίσει ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει μέρος και όχι ουραγό των εξελίξεων.


Το παράδειγμα της Τουρκίας, που φροντίζει να μη βάζει όλα τα αυγά της σε ένα καλάθι, θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για την Ελλάδα.
Η κινητικότητα εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας είναι πάντα καλοδεχούμενη, αλλά ανώφελη και τελικά επιζήμια για την εθνική οικονομία και ανάπτυξη, όταν δεν διοχετεύεται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να μετατρέψει τον συγκεκριμένο υποψήφιο αγωγό σε «πολιτικό διακύβευμα» για την εξασφάλιση χρηματοδότησης του με κοινοτική υποστήριξη υπονομεύει ευθέως τους κανόνες αγοράς και ανταγωνισμού που αποτελούν την βάση της κοινοτικής νομοθεσίας.


Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αγωγός που θα επιλεγεί από την κοινοπραξία Shah Deniz  η οποία αποφάσισε να διαθέσει στον επικρατέστερο αγωγό περίπου 10 δις. κυβικά μέτρα φυσικού αρτίου από το κοίτασμα του Shah Deniz II, στο Αζερμπαϊτζάν, θα ανοίξει τον Νότιο Διάδρομο Φυσικού Αερίου. Καθώς ο Διάδρομος πρόκειται να συμβάλει στην ενεργειακή απεξάρτηση της Ε.Ε. από την Ρωσία και να ενισχύσει την ενεργειακή της ασφάλεια, οι χώρες που θα καταφέρουν να ενταχθούν στο δίκτυο των σχεδιαζόμενων αγωγών θα αποκομίσουν σημαντικά στρατηγικά οφέλη. Λόγω της κομβικής της θέσης στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα μέσω της συμμετοχής της στο δίκτυο να αναβαθμίσει σημαντικά τη θέση της στον ενεργειακό χάρτη. Αν η θέση χαθεί τότε η Ελλάδα θα έχει χάσει τη μοναδική ευκαιρία:

-          Να ενισχύσει της διαπραγματευτική της δύναμη με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εξωτερική της πολιτική.

-          Να εξελιχθεί σε ενεργειακό κόμβο προσελκύοντας επενδύσεις και σε άλλους τομείς της ενέργειας.

-          Να συσφίξει τις σχέσεις της με τις γειτονικές χώρες που θα τροφοδοτούνται από τον αγωγό.

-          Να αναβαθμίσει τη θέσης της απέναντι στην Τουρκία που έχει καταστεί ισχυρή περιφερειακή δύναμη και μείζων ενεργειακός κόμβος.