Οδυσσέας Ελύτης, νόμπελ λογοτεχνίας 18.10.1979

Γράφει η Σοφία

Σαν σήμερα στις 18/10/1979 η Σουηδική Ακαδημία τιμά τον Οδυσσέα Ελύτη με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το έργο του μελοποιήθηκε, ευτυχώς, και πέρασε σε μας μέσα από κορυφαίους ερμηνευτές και συνθέτες. Δυστυχώς είναι τόσο επίκαιρος, γιατί οι «ηγέτες» της Ελλάδας, πόρνες της Δύσης και της Ανατολής, είναι τόσο μικροί και ολίγιστοι που θέλουν να δώσουν τον ήλιο τον ηλιάτορα σε ξένους και την πατρώα γη....
Μέσα από το έργο του βλέπουμε τι μας συμβαίνει σε όλη την νεότερη ιστορία μας και τι επαναλαμβάνεται και τα 2 τελευταία χρόνια. Οι Γερμανοί πάλι τραγουδούν ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΩ ΚΑΤΩ έγινε πάλι. Και πολλοί λένε, μιας που είναι της ημέρας(18/10/1981), ΑΝΑΘΕΜΑ ΤΗΝ ΩΡΑ που ψήφισα όσους ψήφισα 30 χρόνια τώρα. Πλέον κάθε νέος, και όχι μόνο, λέει ΔΙΝΩ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ας το πιάσει επιτέλους και ας κουνήσει το δικό της να λυτρώσει την γενέτειρα της Δημοκρατίας από τα όρνεα. Πόσους νεκρούς πια θέλει για να γυρίσει ο ήλιος; Το έντιμο αίμα του Ελληνισμού(υπήρχε και τέτοιο, δεν βγήκαμε όλοι σκάρτοι και θα αποδειχθεί), που ακόμα χύνεται από νέο-γενίτσαρους και άλλους, ζητά εκδίκηση και δικαίωση για τα δεινά και την πίκρα των Φράγκων, άλλη μια. Πλέον αντί για χαμόγελο, οι ξένοι βλέπουν μια ΕΥΓΕΝΙΚΙΑ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ, βαριάς, βαρύτατης μορφής και πρόσωπα σκυφτά και θλιμμένα. ΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΠΡΑΞΑΝ ΤΟ ΚΑΚΟ παλιά στην Ελλάδα, όλοι χάθηκαν πάνω στην «δόξα» τους και ο κόσμος τους διαβάζει ως τυράννους. Αλλά η απληστία δεν πεθαίνει μαζί τους. Και ξανά τα ίδια. Δεν ξέρουν ότι «είσαι σήμερα μονάρχης και ωσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις». Δεν διαβάζουν ιστορία, μόνο νούμερα. Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ δεν είναι για πούλημα, ούτε τα ματωμένα χωμάτά σ’ αυτή την ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ, που το όνομά της χώρα του φωτός, Ελλάδα δηλ. σημαίνει. Τα ΠΑΤΡΙΩΤΑΚΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ είναι στους δρόμους και ετοιμάζουν σπαθί και τουφέκι και πέτρα ενάντια στον μπαρμπέρη που στέλνεται από το Βερολίνο στην πανώρια κόρη Ελλάδα. ΠΟΛΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ και η απάτη που λέγεται κρίση μας το έδειξε. Τα δώρα της Ελλάδας, η ελευθερία, η δημοκρατία και το δίκαιο είναι αρκετά. Με αυτά το φαγητό και το κρασί και το νερό φτάνουν για όλους και σε μεγάλες ποσότητες. Αν υπάρχουν ακόμα άξιοι ας βγουν μπροστά. Της δικαιοσύνης ο ήλιος να μην είναι πια νοητός, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όσους δεν την ξέρουν ούτε ως λέξη αυτή την έννοια. Να μην μοιάζει η πατρίδα μας με ΤΟ ΤΡΕΛΟΒΑΠΟΡΟ που όμως πάει, προς τα πού όμως άγνωστο. ΤΩΡΑ, το νιώθει όλη η γη, το μυρίζονται και οι τύραννοι στα παλάτια και τρομάζει ο Γιωργάκης στην Αθήνα, ΧΤΥΠΑΕΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ,

«του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει,                          

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Έλληνες μες τα σκοτεινά δείχνουν τον δρόμο

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος!»

Και σε λίγα χρόνια θα γελάμε και θα λέμε «Εκείνοι που με λιθοβόλησαν δεν ζούνε πια,…». Ή κρύβονται ταπεινωμένοι ή με τις αλυσίδες που μας ετοίμασαν στα δικά τους χειροπόδαρα. Ευχαριστούμε μέγιστε ποιητή για τους ύμνους στο Αιγαίο και την Ελλάδα που ποτίζει. Συγγνώμη που δεν φωνάξαμε γρηγορότερα ΟΥΣΤ από το παλάτι μας σε όλους «πολιτισμένους» και βαρβάρους.

Υ.Γ.: ο Ελύτης είναι η απόδειξη, καλύτερη και από όλους τους νόμους των ανθρώπων(;), της ελληνικότητας ΚΑΘΕ σπιθαμής γης και ΚΑΘΕ σταγόνας της θάλασσας της Ελλάδας. Ποιος τύραννος όμως αντέχει να διαβάσει τέτοια κείμενα και στίχους; 30 χρόνια μετά ο Ελύτης στην «προοδευτική» Ελλάδα θεωρείται… εθνικιστής και η λογοτεχνία βαίνει προς κατάργηση στα σχολεία(ας πούμε σχολεία) μας. Έγκλημα ίσο με το πλιάτσικο, τον βιασμό της Ελλάδας και τον εξευτελισμό των Ελλήνων.